Vandaag maar weer eens begonnen met werk na een week rustig aan te hebben gedaan, ik dacht dat het zou helpen Tot nu toe. Maar niets is minder waar. Lopend door de werkplaats, denk ik aan de dingen die we hebben gedaan, hoe het allemaal begon en hoe t nu is geëindigd. Zo jammer, er is iets misgegaan in onze communicatie, ze heeft al vaker aangegeven dat t niet goed ging, ik steunde haar hier wel in maar waarschijnlijk niet hoe zei t wou. Een ARM om haar heen deed ik wel, maar ik moet luisteren. Ze zei ook nooit iets over haar problemen de laatste tijd, ik zag het niet, waardor zei steeds meer de rugzak volkreeg. En geen ander besluit meer kon nemen. Ik wr zo graag laten zien dat ik het wel kan, kon ik dat numaar tegen haar zeggen en laten zien dat ik haar wel kan begrijpen en ze mij alles kan vertellen. Ik bedenk nu hoe t is zonder haar. Maar t werkt niet, iets trekt mij steeds weer naar haar toe. Zei is mijn droomvrouw. Wat heb ik gedaan! Kutzooi