Ha, hier nog een persoon dat niets liever wil dan contact opnemen maar diep vanbinnen ook wel weet dat het niet opschiet dan. Als hij koud en kil reageert voel ik me nog kutter, als hij lief en zorgzaam reageert ga ik me afvragen waarom hij het in hemelsnaam heeft uitgemaakt. Hoe hij ook zal doen, ik kan het toch niet aan waarschijnlijk. Tot nu toe heb ik steeds dagen voor mezelf gesteld, bv: vrijdag mag ik hem bellen. Als het dan eenmaal vrijdag is, voel ik me sterk genoeg om toch maar niet te bellen (ook wellicht omdat ik het niet echt durf). Zo sleep ik me door de dagen heen, het gaat compleet nergens over maar wat zou het. Ik ben ineens ook verslingerd aan Animal Planet (tv zender), zolang ik maar geen mensen zie (en geen liefdesrelaties), vind ik het allemaal wel best. Ik kan het iedereen aanraden!
Eigenlijk wacht ik op het moment dat mijn emoties omslaan in boosheid, daar heb ik namelijk best reden toe. Maar eerst moet dat verliefde gevoel wat is blijven hangen, de kop worden ingedrukt. En dat doet zo verschrikkelijk veel pijn en kost zoveel energie! Je zou denken dat je een geweldige nachtrust hebt dan, maar nee, om de zoveel uur word ik wakker zodat ik fijn opnieuw besef hoe miserabel ik me voel en hoe weinig zin in heb om weer een dag door te komen.