Dit weekend gaat mijn ex naar Londen, dat gaat du aan mijn neus voorbij. Het leek me niet verstandig om ook mee te gaan. Dit weekend zouden we ook 8 jaar een relatie hebben. Moet er nu steeds aan denken wat hij doet, terwijl me dat eigenlijk niet zou moeten boeien. Loslaten is het moeilijkste. Hij gaat met een aantal collega's waarvan er 1 ook een goede vriendin is, ik heb altijd gedacht dat zij tussen ons in zou kunnen gaan staan. Hij heeft beloofd dat als hij meer voor haar zou gaan voelen dan vriendschap hij afstand zou nemen. Hij zegt nu nog steeds dat hij niet verliefd is op haar, waarom bekruipt dat gevoelme dan steeds? Hij heeft wel vaker gelogen. Maar volgens hem ben ik de enige vrouw die een plaats in zijn hart heeft, maar blijkbaar is die ruimte niet voldoende. Ik zou zo graag willen weten of dit alles bindingsangst is, of hij toch liever een ander heeft, of dat tussen ons de koek gewoon op was. Dat laatste kan ik gewoon niet geloven. De toekomst zal het leren. Ik probeer deze vragen los te laten, maar dat lukt niet altijd. Ze komen dan gewoon weer bovendrijven. Zou het een goed idee zijn om ze gewoon aan hem te stellen als we elkaar over een maand zien om dingen voor het huis te regelen? Groetjes Pluk.

P.S. Bijna weekend!!!