Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
bang
Vandaag gaat het weer ietsjes beter met me. Gisteren was een heftige terugval. Duizenden gedachtes spookten door mijn hoofd. Voor het eerst in die 4,5 maand, ben ik zo moe.
Alsof het nu echt voorbij is.
Ik zag op mijn telefoon dat hij gebeld had, kennelijk niet gehoord. Maar ik durf niet terug te bellen. Gewoon omdat je dan weer dingen hoort die me raken en pijn doen. Dat doet ie niet bewust hoor, maar alleen een paar woorden of 1 zin over haar of over hun, doet me al verdriet. Ik ben niet langer alleen met hem aan de telefoon dan, maar ook indirect met haar. En dat wil ik niet meer! De herinnering aan vroeger wordt ook steeds meer overschaduwd door zijn verhalen die hij nu vertelt over hem en haar. Of ze nou iets leuks hebben meegemaakt of ruzie hebben. Ik wil daar geen deelgenoot meer van zijn. Lukt niet meer..kan niet meer.
Dat is dus mijn angst, en daarvoor wil ik mezelf afsluiten. Ik ga dat dan ook zeggen, want hij moet binnenkort de allerlaatste spullen ophalen en de grote dingen die hij niet meer wilde, bij het grofvuil zetten. Dus waarschijnlijk wordt het dan het laatste gesprek ook. Ik zeg het dan wel nu zo stoer, maar als ik hem straks zie, zijn groene ogen die ik 12 jaar zo lief heb gehad...
Dus ik ben bang. Echt bang geworden. Bang om hem echt los te laten maar nog banger voor mijn pijnlijke verdriet als ik hem telkens maar toelaat. Herkennen jullie dit?
- chantal's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van chantal
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Chantal, Ik herken dit
Lieve Chantal,
Ik herken dit maar al te goed. Je wil ze niet buitensluiten uit je leven, zeker niet nadat je ze zoveel hebt lief gehad. Je wil ht contact niet meer, maar je bent verloren zonder. Ik ken het, ik zit in dezelfde situatie. Ik wil haar steeds maar horen en zien, maar ik weet dat het alleen maar meer pijn gaat opleveren.
Wat je jezelf dan moet gaan afvragen is wat je zelf het liefste hebt. Hem horen en zien? Horen hoe zij (on)gelukkig zijn? De lang pijn als het ware? Of heb je liever een kortere pijn? De pijn van het verwerken? De pijn van het sterker worden? Die pijn zal uiteindelijk overgaan. Het zal moeilijk zijn, maar hij gaat over.
Maar dit moet je voor jezelf uit gaan maken. Denk eraan, er liggen nieuwe kansen klaar voor jou.
Kijk even naar wat ik heb meegemaakt vandaag. Ik dacht dat het allemaal voorbij was. Maar ondertussen heb ik een nieuwe woonst gevonden ( zie mijn blogs ), ik heb ontdekt hoeveel mensen er voor me klaar staan, waar en wanneer dan ook. Ik heb een leuke job en ben nu bezig voor een theaterproductie ( iets wat ik zelf nooit gedacht had ). En deze middag krijg ik een brief van de belastingen dat ik doodleuk 1500 ?¢‚Äö¬¨ terugkrijg. Nou, normaal gezien had ik die som opgebruikt aan mijn ex. Maar nu kan ik lekker een nieuwe wagen kopen.
Denk aan het verhaal van de Fenix. Die sterft elke keer door op te branden, maar iedere keer weer wordt hij herboren uit zijn eigen as. Ik vind dat een mooi beeld. Sterven om opnieuw geboren te worden uit de ru?ɬØnes van jezelf. Beter, sterker, mooier.
En denk eraan... Wat je niet dood maakt, zal waarschijnlijk heel erg veel pijn doen. Maar het maakt je sterker.
Lieve Chantal,
Lieve Chantal,
Ik herken dit maar al te goed. Je wil ze niet buitensluiten uit je leven, zeker niet nadat je ze zoveel hebt lief gehad. Je wil ht contact niet meer, maar je bent verloren zonder. Ik ken het, ik zit in dezelfde situatie. Ik wil haar steeds maar horen en zien, maar ik weet dat het alleen maar meer pijn gaat opleveren.
Wat je jezelf dan moet gaan afvragen is wat je zelf het liefste hebt. Hem horen en zien? Horen hoe zij (on)gelukkig zijn? De lang pijn als het ware? Of heb je liever een kortere pijn? De pijn van het verwerken? De pijn van het sterker worden? Die pijn zal uiteindelijk overgaan. Het zal moeilijk zijn, maar hij gaat over.
Maar dit moet je voor jezelf uit gaan maken. Denk eraan, er liggen nieuwe kansen klaar voor jou.
Kijk even naar wat ik heb meegemaakt vandaag. Ik dacht dat het allemaal voorbij was. Maar ondertussen heb ik een nieuwe woonst gevonden ( zie mijn blogs ), ik heb ontdekt hoeveel mensen er voor me klaar staan, waar en wanneer dan ook. Ik heb een leuke job en ben nu bezig voor een theaterproductie ( iets wat ik zelf nooit gedacht had ). En deze middag krijg ik een brief van de belastingen dat ik doodleuk 1500 ?¢‚Äö¬¨ terugkrijg. Nou, normaal gezien had ik die som opgebruikt aan mijn ex ( niet alles, maar toch een deel. Reisjes, etentjes, je kent dat wel... ). Maar nu kan ik lekker een nieuwe wagen kopen.
Denk aan het verhaal van de Fenix. Die sterft elke keer door op te branden, maar iedere keer weer wordt hij herboren uit zijn eigen as. Ik vind dat een mooi beeld. Sterven om opnieuw geboren te worden uit de ru?ɬØnes van jezelf. Beter, sterker, mooier.
En denk eraan... Wat je niet dood maakt, zal waarschijnlijk heel erg veel pijn doen. Maar het maakt je sterker.
PS: sorry dat ik het twee maal heb gepost. Ik ben een beetje onhandig vandaag.