Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Bedrogen & belogen man
Mijn vrouw had een lange tijd geleden, een forum ontdekt met mensen die dezelfde ziekte hadden als haar. Ze had noch hobby noch bezigheid, en sloot haar voor mij en de kinderen af. Ik was blij dat ze eindelijk iets had gevonden waar ze steun vond en stilaan terug open van werd. Dit alles veranderde toen ze op dit forum een man leerde kennen, na lange tijd te reageren op elkaars berichten hadden ze elkaar toegevoegd om zo privé te kunnen chatten met elkaar. Zo deed ze bijna niet anders meer dan op de computer zitten, en het huishouden viel volledig ten laste van mij, ze was zelfs boos als de kinderen haar taken eens niet konden overnemen terwijl ze eigenlijk moesten leren.. Na een tweetal weken chatten met hem gebeurde dit. Ze had tegen de kinderen en mij verteld dat ze met een vriendin een dagje ging shoppen in Antwerpen. We waren al blij dat ze eens buiten kwam in plaats van achter de computer te zitten. Het werd al redelijk laat dus ik belde haar eens op waar ze bleef. Ze zei ik ga nog even iets drinken met mijn vriendin en dan nemen we de trein naar huis. Ik moest haar niet afhalen van het station, haar vriendin bracht haar naderhand thuis. Om half 9 ongeveer deed ik dit telefoontje. Om half 12 begon mijn oudste dochter zich ongerust te maken, ze belde meerdere malen op de gsm van mijn vrouw. Maar ze kreeg geen antwoord. Tot op een bepaald moment mijn vrouw per toeval had opgenomen, zelf wist ze niet dat ze had opgenomen. Mijn oudste dochter hoorde haar moeder zeggen : " dat zijn die rotjung weer " en tevens hoorde ze een mannenstem in een rijdende auto en toen werd het gesprek verbroken. Hier was mijn oudste dochter kapot van. Na 12 uur kwam ze thuis, afgezet door een man op de hoek van de straat.
Ze werd natuurlijk geconfronteerd met haar leugens. Waarom had ze gelogen over het feit dat ze met een vriendin naar Antwerpen ging ? Waarom had ze ons niet gewoon gezegd dat het om een lotgenote ging ? Zat er meer achter ? Nu 5 dagen later, sta ik voor een echtscheiding dit is teweeg is gebracht door 2 weken chat en één ontmoeting en dit krijgt de bovenhand op 4 jaar verloving, 20 jaar huwelijk, 2 prachtkinderen en vele ups en downs maar duizende mooie en gelukkige momenten. Zullen mijn kinderen en ik dit ooit kunnen verwerken ?
- coach's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van coach
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Zooooo zeg wat moet dit
Zooooo zeg wat moet dit ongelofelijk naar zijn voor jou. Dit vind ik gewoon echt ongelofelijk dat zij zoiets kan maken zeg. Dat snap ik nu echt niet. Hoe kan zo iemand dat nu toch doen. Ik ben gewoon stomverbaasd. Ik hoop echt dat het allemaal goed komt bij jullie daar. Voor jou en jullie kiinderen. Ik leef met jullie mee. Heel veel sterkte!!!
Dank je
Dank je voor je steun en voor je hartverwarmend berichtje.
De kinderen en ik zelf hadden er nood aan.
Beste Coach,Ik heb je
Beste Coach,
Ik heb je verhaal met verbazing zitten lezen, en vindt het intens verdrietig wat jullie samen nu moeten meemaken. Ik denk dat er bij je vrouw al lange tijd iets 'scheef' heb moeten zitten waar zij nooit over gesproken heb. Zij denkt nu misschien door in de armen van haar chatvriend te vluchten, dat hij alles 'beter' kan maken...maar ze zal daarin van een kouwe kermis thuis komen denk ik. Ze vlucht voor alles waarvan zij eigenlijk het hoofd moet bieden...Ten eerste een eerlijk gesprek met jou over hoe zij zich voelt en verlangd, en praten en zoeken naar een oplossing. Maar ze is totaal 'losgeslagen' in haar gevoel en emoties en ziet geheel niet welke schade zij daarmee berokkend...zeker bij jullie kinderen. Ik denk ook dat je stevig in je schoenen moet staan en haar moet confronteren met de gevolgen van haar gedrag. Doe je dat niet zal zij over je heen walsen met alle gevolgen van dien. Het betekent voor jou ook dat je keuzes moet maken in hoever je hiermee wil gaan...Is het voor jou op te brengen om te leven met deze misstap waarvan alleen jij kan beoordelen in hoeverre die te repareren is. Is het niet meer te repareren dan is het enige wat je kan doen een pas op de plaats maken en aan een nieuwe toekomst denken met je kinderen. Ik weet dat je nu momenteel verscheurd word door verdriet, verwarring en misschien schuldgevoel...Maar als je merkt dat praten niet helpt, je haar los moet laten en zijzelf erachter moet komen wat waarde heeft of niet.
Dat zal heel moeilijk zijn voor jou en je kinderen om daar in af te moeten wachten..ook je eigen gevoel speelt hierin natuurlijk een belangrijke rol. Maar blijf ook niet bij het oude om alle verkeerde redenen of om de getelde jaren. Een stukje eerlijkheid naar jezelf toe zal hierin ook zwaar wegen. Dit alles komt niet als vanzelf 'aanwaaien' maar heeft inmiddels een lange tijd wortel kunnen schieten, waarvan nu de vruchten geplukt worden.Neem voor jezelf de tijd om hier goed over na te denken en waar je zelf staat met je gevoel in deze. Het zal denk ik van jullie beiden af moeten komen hoe dit verder gedragen moet of kan worden...en dat zal nog de nodige strubbelingen geven. Ook het verdriet wat er gedragen word zal het er zeker niet makkelijker op maken...Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe met deze hele moeilijke situatie...
Een warme groet, Free Spirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
Dank je voor je warme groet
De kinderen lezen samen met mij de reacties op mijn blog op het forum, jouw reactie komt overeen met die die wij voor ogen hielden.
Dank je namens de kinderen en mij.
Ik moet u niet meer, en
Ik moet u niet meer, en steek die twee rotj*ng en dat r*t kot in je g*t zijn haar woorden. Bijna iedere dag komt zij zout in onze wonden strooien. Mijn oudste zei gisteren nog tegen haar ?¢‚Ǩ?ì ik hou van je mamy omdat je mij het leven schonk maar ik zal nooit met je meekomen en ik blijf bij papy?¢‚Ǩ¬ù waarop ons kleinste ?¢‚Ǩ?ìik hou niet meer van jouw en ik blijf ook bij papy?¢‚Ǩ¬ù. Zou ze in tranen uitbarsten (dacht ik) er volgde een woordenboek vol scheldwoorden ja?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶ .
Ik heb nog twee doelstellingen in mijn leven. De toekomst van onze kinderen verzekeren en de breuk bij hun moeder proberen te herstellen. Ooit zullen ze ze nog nodig hebben en zijn ze zo ontgroeit dat ze er alleen voor staan. Voor mij ik weet het niet ben 43 en heb geen tijd voor een relatie te zoeken. Koken, inkopen, onderhoud moto en wagen, het financi?ɬ´le en het papierwerk heb ik altijd al gedaan. Nu de was, afwas, de strijk en de poets erbij (wat mij eigenlijk best lukt) zie ik niet goed waar ik een relatie zou kunnen beginnen na de scheiding. Ik heb een eigen wasmachine en kom dus niet in een wasserette.
Iedere nacht zie ik dat het jongste al wenend in slaap gevallen is, van verdriet of dat ze toch van haar houd? Ik denk het laatste, ik voel het gewoon.
Beste Coach,Ik vind het
Beste Coach,
Ik vind het heel vreselijk voor de kinderen dat ze dit aan moeten horen van hun moeder, die blijkbaar het spoor helemaal bijster is.
Duidelijk is het voor mij dat ze deze dingen zegt uit frustratie,woede,onmacht en ongelukkig verdriet. Maar ze kan wel rekening houden met haar kinderen in deze, wat jij haar ook zeker heel duidelijk kenbaar mag maken. Dat ze wil schelden ok, maar laat het dan wel tegen jou gericht zijn,en probeer in het bijzijn van je kinderen dit zoveel mogelijk binnen de perken te houden.
Als je ziet en voelt dat er werkelijk geen weg meer terug is dan moet je de nodige beslissingen nemen in deze en alles zo snel mogelijk afhandelen. Ik denk dat je nog veel meer op je bordje zal krijgen van haar, want ik merk dat het heel diep zit bij haar. De reactie van je kinderen is begrijpelijk en ook weet ik dat wat ze zeggen, ze dat diep in hun hart niet menen, ze houden van hun moeder, maar zijn nu ook diep verwond door haar uitspraken, gedrag en vertrek. Hun wereldje staat ook op de kop nu. Het is een zware taak voor jou om alles nu in goede banen te lijden, zeker omdat je eigen verdriet hier ook meespeeld, maar je hebt geen keuze..je moet door.Het is voor jullie allemaal nu een zeer turbulente tijd en een nieuwe routine voor alles moet gevonden worden...en die zullen jullie ook vinden.
De cliche uitspraak: Tijd.., is de aangewezen heelmeester voor jullie. Coach er wordt nu van je gevraagd om dubbel zo sterk te zijn en je incasseringsvermogen word danig opgerekt, en je kop laten hangen is er nu even niet bij. Jouw verdriet mag pas naar boven komen als kinderogen gesloten worden in hun bedje, en dat valt om de donder niet mee. Blijf voor ogen houden dat jullie drietjes het zullen redden samen, en dat er na verloop van tijd weer gelachen kan worden, al lijkt dat nu heel ver weg. Ook voor jou Coach zit er anders in het verschiet, hou je daaraan vast...Nu weegt de last erg zwaar maar elke dag dat er een stap word gedaan zal het lichter worden, daar moet je in geloven, en de kinderen ook.
En aan de kinderen wil ik zeggen: Kids..het is jullie schuld niet! Denk dat alstublieft niet..Er is niets wat jullie gedaan hebben dat je mamma nu zo doet of reageert. Jullie moeder heeft nu gewoon erg veel verdriet en pijn wat ze een hele lange tijd bij zich heeft gedragen en er nu uitkomt. Dat zij dan dingen zegt die erg pijn doen voor jullie is zeker niet leuk, maar geloof me, al ze dalijk weer een beetje helderder kan denken, zal ze daar heel veel spijt van hebben dat ze dat gezegd heb en daar ook om huilen, net zoals jullie daar nu om moeten huilen. Probeer het je niet teveel aan te trekken, want in grote boosheid worden soms hele erge dingen gezegd...Probeer goed je best te doen enhou jullie maar aan je pappa vast, ok? Julie komen hier echt doorheen.
Coach, wederom weer heel veel sterkte met deze hele situatie..
Een warme groet en een knuffel voor de kinderen
Free Spirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
Wat zijn het toch ENGELTJES
Wat zijn het toch ENGELTJES
Gisteren ben ik om 20u30 thuisgekomen van werken, en de kinderen hadden de afwas al gedaan, ?¢‚Ǩ?ìmooi h?ɬ©?¢‚Ǩ¬ù. Ze hadden de stoelen en alles wat in de baan lag op hoogte gezet om te poetsen. Het kleinste had de gang al gedaan en wou net aan de living beginnen,?¢‚Ǩ¬ùtof h?ɬ©?¢‚Ǩ¬ù.
Voor dat ik vertrok richting werk had ik hun bordjes gereed gezet, ze moesten het gewoon even opwarmen. Had op de livingdeur een blaadje gehangen met een boodschap erop. Lieve woordjes en een tekst. Waar het eten staat en hoe ze alles moesten opwarmen. En daaronder een vraagje ?¢‚Ǩ¬ùkunnen jullie de afwas doen en een beetje opruimen dan kan ik als ik thuiskom meteen schoonmaken
Mis mijn engeltjes, tot straks en vele vele XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX"
Daarna de strijk gedaan, want de strijkmand kon geen sok meer verdragen. Even de tijd genomen om de berichtjes te lezen. Maar ik was te moe om nog maar iets te antwoorden. Daarom reageer ik nu pas op de berichtjes.
Voor dat ze gingen slapen vandaag hebben wij ze samen gelezen, en ik moet je zeggen de kinderen hebben mij omarmt en legde met regelmaat hun hoofdjes op mijn schouders. Ik moet jullie op het forum niet zeggen hoe mij dat heeft gesterkt.
You get what you give?¢‚Ǩ¬¶
Nb: iedere dag vraagt het kleinste heb je al gekeken of er nieuwe berichtjes zijn?
Ik dank de kinderen en jullie met heel mijn hart.
Nieuw berichtje
Nou als ik jullie blij kan maken met een nieuw berichtje doe ik dat graag!!!
Echt ik vind het hartverwarmend om te lezen hoe jullie met elkaar om gaan! Zo te zien heb je schatten van kids, wees zuinig op elkaar in deze zware tijd.
Hoe oud zijn de kids?
Engeltjes
Beste Woeter,
WENDY is 17 en heeft al bijna 2 jaar verkering met een jongen die een plaatsje in mijn hart heeft, waar ik ook zeer veel steun,begrip en hulp van krijg. TINY is er 14 en pc freakske.
Wij danken je voor jouw berichtje, groetjes van ons driekes(vierkes)
Engeltjes!
Wat een geweldige kinderen heb je, coach, daar ben je echt gezegend mee. En alhoewel het natuurlijk nog steeds erg veel pijn doet...jullie zijn samen, jullie zijn sterk, en jullie komen er wel uit, zo met z'n drietjes.
Ik moet zeggen dat ik me nu een beetje schaam voor mijn eigen verdriet, het kan zoveel, zoveel erger. Ik had ook in jullie situatie kunnen zitten, over een jaartje of 15, als hij nu niet een besluit voor mij had genomen. Daar mag ik hem wel dankbaar voor zijn (maar nu doet het alleen maar pijn, begrijpelijk...)
Jullie heel veel liefs en sterkte toegewenst!
Liefs Janneke
you never know how the wind will blow...
Ik moet wel even iets rechtzetten.
Ik moet wel even iets rechtzetten.
De vrouw is bij haar moeder gaan wonen op vraag van de kinderen en mij. Dit omdat de scheldpartijen naar de kinderen en mij toe bleven aanhouden. De kinderen hadden aan mij gevraagd ?¢‚Ǩ?ìkun je moeke bellen dat zij voorlopig niet daar kan gaan wonen?¢‚Ǩ¬ùom alzo de rust in huis te laten terugkeren. De kinderen hebben dit vier dagen moeten tolereren dat zij van als ze thuiskwam tot diep in de nacht met hare vriend aan?¢‚Ǩ‚Ñ¢t chatten was langs de andere pc waar een van ons drie?ɬ´n zat. Scheldpartijen naar de kinderen en mij en lachen als hij weer iets zei op de chat. Dit was er teveel aan voor de kinderen en mij. Toen hebben wij besloten het haar moeder te zeggen. Het jongste die dat vreselijke over haarzelf in de chat gelezen had.(zoals in mijn derde bericht beschreven staat), werd steeds dieper en dieper gekwetst door haar eigen moeder. Ik heb bewust gekozen voor niet te reageren in het bijzijn van de kinderen, maar telkens als ze mij viseerde kwamen de kinderen rechtop tegen haar in en moest ik ingrijpen om iedereen te kalmeren en te zeggen dat hun mamy dat allemaal zo niet bedoelde. Maar dan kreeg ik weer de volle laag. Nu dat ze al twee weken bij haar moeder zit (zonder chat) heeft ze er wel een beetje spijt van maar dan vraagt ze of ze ?¢‚ǨÀús avonds even mag langskomen voor aan de pc te zitten. De kinderen zeggen dan resoluut neen. Zij heeft de wagen mee en brengt iedere morgen het jongste naar school met de nodige harde soms pijnlijke woorden erbij. Ze heeft nu zelfs gezegd dat deze vrijdag het de laatste keer was dat ze dat klein uit heeft gehaald, en dat ze vanaf maandag maar te voet, met de bus of met haar fietsje naar school moest gaan. Wij drie?ɬ´n denken gewoon dat het een vergelding van haar is dat ze bij ons niet bij haar vriend mag komen chatten. Haar ouders hebben ADSL aangevraagd en zij kan niet wachten tot het geregeld is. Het doet ons allen pijn en soms veel pijn. En ik en de kinderen missen haar heel hard maar praten er niet over. Vrijdag heeft ze bij ons nog soep meegegeten, eerst wou ze geen en heb ik haar toch een half kommetje gegeven en daarna heeft ze zelf nog een ganse kom bijgenomen. Mijn soepen zijn niet te versmaden.
Wij zijn alle vier verdrietig, maar drie van hen zijn zeer diep gekwetst.
liefs
Tjee, wat rot wat jullie moeten meemaken.
Ik denk aan jullie en hoop dat jullie wel veel steun hebben aan elkaar, maar zo te lezen hebben jullie dat wel.
Onbegrijpelijk dat zoiets je kan overkomen he, dat zoveel jaren worden weggegooid voor een chatmaatje.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe!!
Liefs Maily.
Beste coach, Heel veel
Beste coach,
Heel veel sterke in ieder geval, ook voor de kids.
Ik hoop het beste voor jullie.
Groetjes!