Dank je Waterman en Crushed voor jullie reactie. 17 minuten duurde ons gesprek en ja, het was niet handig. Ik heb me echt voorgenomen om de verleiding te weerstaan maar het voelde zó vertrouwd. Wat is dat toch dat een mens er zo'n moeite mee heeft om iemand die of iets wat zo vertrouwd is, achter zich te laten? Ik weet nog goed dat ik na m'n scheiding moest verhuizen. Bijna 20 jaar had ik daar gewoond. Ik was er behoorlijk huiverig voor. Achteraf zou blijken dat het een meer dan verstandige keuze was om te vertrekken uit het dorp waar m'n ex bleef wonen. En had ik er moeite mee? Nee, totaal niet. Een anoniem nieuw begin in een nieuwe omgeving. En die sociale contacten en waardevolle vriendschappen? Die zijn op een paar afvallers na allemaal gebleven.