Bedankt voor je reactie... Heb id een tijd lang fb gedactiveerd, dat was in de periode dat hij het nog allemaal niet wist.... Die periode was zo erg, de ene keer stond erop dat hij getrouwd was (en dat was/is hij ook nog) en het volgende moment had hij het er af gehaald, dat deed zo n pijn. Nu hij def de knoop doorgehakt heeft, wil ik me eigenlijk niet laten kennen, heb ook bij mij het getrouwd zijn er afgehaald en mijn meisjesnaam neergezet.... En eigenlijk omdat ik mezelf niet wil laten kennen blijf ik mezelf kwellen.
Ik heb hem vandaag weer gezien, we hadden een afspraak vanwege onze dochter, het was wel weer moeilijk. Na het gesprek ging onze dochter met hem mee, want het zijn "zijn"dagen, ze wilde niet mee en aan zijn blik kon ik zien dat hij me dat kwalijk nam.....zucht. Doordat onze dochter, die nog maar twee is, vaak naar mij toetrekt, is hij jaloers en dat laat hij merken ook en dat heeft weer gevolgen...hij wil haar nu nog meer hebben...meer dagen...want hij wil ook een band met haar hebben (dat is zijn goed recht ook natuurlijk, maar nog meer dagen dan moet ik haar nog meer missen en betk nog meer eenzaamheid).
En nu zit ik alleen op de bank, geen kind geen man. De meeste vrienden hebben een gezin, dus het betekent eerst de kinderen dan de man en als ik geluk heb dan kom ik (hahaha wat klinkt dat vol zelfmedeliijden zeg).
In wat voor fase zit jij nu?