Start › Blogs › Hannoe25's blog

ben ik haar nu kwijt??

afbeelding van Hannoe25
Woe, 25/06/2008 - 14:39 — Hannoe25

Om maar met de deur in huis te vallen is sinds afgelopen zaterdag als een slag bij heldere hemel mijn relatie ten einde gekomen!
Nooit verwacht want we hebben 8 maanden lang een supertijd gehad waarbij ze mij zelfs de dag van te voren zei: Ik zal jou nooit meer laten gaan.

Bij haar zaten de frustraties blijkbaar erg diep en irriteerde ze zich aan een hele hoop kleine dingetjes. Ene pleister op het aanrecht laten liggen,
Een mes verkeerd afdrogen, waarschuwen dat ik de lamp niet raak met de stofzuiger enzovoort. Ze gaf mij het idee dat ze daarover niet kon
Praten en omdat zaterdag weer z’n irritatiepunt was bereikt barste de bom. Geen discussie mogelijk en we zijn in tranen uit elkaar gegaan.

Ik kon dit niet verkroppen en ben de volgende ochtend vroeg 120km gaan rijden om haar te bezoeken. Bij aankomst mocht ik haar van haar ouders niet zien,
We zouden te emotioneel zijn, en ze is rationeel ik moest er maar vrede mee hebben dat het over was en dat deze 8 maanden hadden laten zien dat we niet bij elkaar
Zouden passen…………

Dit gaat er bij dus niet!!! 8 maanden lang van elkaar genoten, ik had alles voor haar over, zoniet meer dan haar. Het eten stond altijd klaar, ik nam bloemen mee, cadeautjes nam
Haar mee uit eten en verwende haar ten top, we konden goed praten en waren voor zover ik weet ontzettend verliefd!!

Op dit moment moet ik mij enorm inhouden om niet te gaan bellen, lieve sms’jes te sturen of een volle bos rozen te laten bezorgen.
Het is een innerlijke strijd die ik met moeite kan volhouden, met moeite omdat ik het niet kan geloven dat het nu met zoveel frustratie in 1 klap over is.
Ik ben stil, stil tegen haar open tegen vrienden, ik praat het van mij af maar blijf het moeilijk houden. Iedere dag iedere seconde is er die vraag…

Hoe heeft dit kunnen gebeuren?? Wat moet ik doen??

Ik hoop dat je mij kunt helpen met een advies.!!
Wat ik hieraan moet doen, of ik mij bij het stilhouden moet houden, en kijken of ze dat gene wat haar irriteerde zoveel de boventoon heeft gevoerd
Waarbij ik zaterdagmiddag haar allesje nog was…. En 12 uren later kapot van verdriet op bed lig omdat het over is!!

dat kan toch niet???

Woe, 25/06/2008 - 15:50 — Nic0
afbeelding van Nic0

Hey

Laat haar het contact zoeken, zij heeft het immers uitgemaakt. Niet jij zoek nooit troost bij degene die je pijn doet. Ik zou het een paar weekjes laten rusten om tot je zelf te komen heb je na 2 weken nog niks gehoord dan zou ik voorzichtig proberen contact te zoeken.

Op dit moment zitten jullie beide in de stress en kunnen emoties hoog opspelen, wat meer kapot kan maken dan genezen.

En ja dat kan opeens zomaar gebeuren ik stond er een maand geleden zo voor lees mijn blogs maar Glimlach

Su6 gozer je staat op het punt door een hell te gaan maar je komt er wel doorheen Knipoog

Don, 26/06/2008 - 01:00 — Unremedied
afbeelding van Unremedied

Mja, ik ben een beetje

Mja, ik ben een beetje geneigd te zeggen dat ik denk dat relaties nooit puur op irritaties uitgaan. Meestal hebben die voor mijn gevoel een oorzaak. De beste oorzaak is over het algemeen, dat er twijfels bestaan over de gevoelens die je hebt. En het stomme is, als je op een gegeven moment aan je gevoel gaat twijfelen, is er weinig meer wat dat tegenhoudt. En dat gaat zich dan vaak uiten in kleine irritaties en gesprekken over die irritaties. Maar het is niet de crux. De crux zit hem erin dat het gevoel het laat afweten. Dat het gevoel ingeeft dat er geen toekomst samen is. Dat frustreert ook degene wiens gevoel het laat afweten, omdat die persoon ook niet in een relatie gestapt is met het idee dat het wel zou eindigen. Dat uit zich dan in irritaties.

Acht maanden is ook niet zo vreselijk lang en het kan zijn dat de roze wolk van de verliefdheid haar pas na een aantal maanden heeft verlaten. Op het moment dat die roze wolk weg is, vallen dingen ineens veel zwaarder. Dan is het pad der liefde genaamd "houden van" niet tot stand gekomen en blijf je eigenlijk... cru gezegd... met niks achter.

Misschien is het daarom belangrijker om het niet in de irritaties te zoeken, maar in hetgeen dat voor de irritaties heeft gezorgd...