Ben ik nog reeel?

afbeelding van 12345678

Van de week heb ik tegen mn ex gezegt dat ik geen contact meer wil en dat ik ook niets meer van hem hoef te weten.
Ik heb hem gezegt dat ik alles van hem zou blokkeren en verwijderen en dat het ook goed is zo.
Dit heb ik ook gedaan..tel nr verwijderd..msn verwijderd..ik heb zelfs een nieuwe hyves aan gemaakt zodat hij me niet kan vinden..

Tuurlijk had ik het liever anders gewilt maar naar mijn mening schoot de gang van zaken gewoon niet op.
eerst zei hij jaah ik geef nog zoveel om je we kijke wel hoe het loopt..toen begon hij weer jaah ik weet het niet dit dat..dus heb ik alles verbroken..
Ik zelf heb het gevoel dat hij nog veel om me geeft, meer dan dat hij zelf in de gaten heeft..maar tegelijkertijd zijn vrijheid van nu ook wel relakst vind..
Het lijkt me beter om een tijdje onze eigen weg te gaan..1 of 2 maanden..en hem daarna te bellen..
ik hoop dat we over een maand of 2 gewoon opnieuw kunnen beginnen..maar is dit wel eerlijk tegenover mezelf? Ik weet het niet zo goed.. of is het dan echt over en uit voor altijd?
Zoals alles is gegaan lijkt het er niet op..er is ook niemand die tege me zegt dat hij me niet meer leuk vind..en de meeste zeggen ook wel dat ze denken dat het weer goed komt..
Iets in me zegt ook dat het weer goed komt..het is zo raar..
Ik heb het gevoel dat mijn ex helemaal niet nadenkt over alles..hij zegt..jaah het is toch logisch dat ik nog zoveel om je geef..nouja..het lijkt mij niet logisch dat hij nog ZOVEEL om me geeft..maar dat dringt niet echt tot hem door..
Ik bel hem gewoon over 2 maanden of iets weer..
Alleen..wat moet ik doen als hij in de tussentijd contact met mij opneemt? Want die kans is groot..heel groot zelfs..
Waar moet ik op ingaan? Als hij me 'gewoon' vraagt hoe het gaat..niet reageren?

Ik kwam hem van de week nog tegen op het station..ik zwaaide en liep de andere kant op..komt hij me toch weer achterna lopen..ondanks dat ik had gezegt dat ik dat niet meer wou..
Zat ik alsnog een uur met m in de trein..maargoed..vervolgens pakt hij me ook hard vast omdat hij nog een kus wilde geven en ik van hem weg liep..hij trok me letterlijk terug..goh wat houde we niet meer van je ex :S
Op dit moment vind ik het wel even goed met hem.. ik wil het niet opgeven..omdat ik wel over zijn gedrag nadenk..maar het lijkt me beter om geen contact meer te hebben..misschien leert hij het dan eens..
We zullen zien hoe het er over 2 maanden uitziet..

afbeelding van Marjoleinn

Hoi Hoi, Wat zegt je gevoel?

Hoi Hoi,

Wat zegt je gevoel? Dat hij je terug wil en dat jij hem ook terug wil? Mis je hem? Maar wat mis je van hem? Is het alleen z'n aanwezigheid of gewoon z'n hele persoonlijkheid/hebben en houwen? Je moet voor jezelf nagaan wat je nou echt wilt. Of het wel verstandig is om hem te negeren.
Vertel hem gewoon dat als je er klaar voor bent of als hij er klaar voor is hij best met je mag praten. Ik heb hem bijv. niet genegeerd. Als hij een sms stuurde met,"hey alles goed bla bla" onzin? Tja dan reageerde ik daar niet op. Als er meer diepgang in een bericht stond. Dan reageerde ik pas.
Je moet in iedergeval voor jezelf nagaan wat JIJ nu wilt. Kijk eerst naar je eigen behoeften en daarna of je behoeften overeen komen met die van je ex!

xx

afbeelding van 12345678

Mijn gevoel

Iets binnenin me zegt dat het goed komt! Wat er ook gebeurd..wat mijn verstand ook zegt..er blijft binnenin me iets zeggen dat het goed komt!
Als ik eerlijk ben wil dolgraag weer bij elkaar komen..maar niet nu meteen..ik heb nu echt even rust nodig..
Mijn behoefte zijn op dit moment gewoon dingen doen die ik nooit had kunnen doen..
En ja..ik ben eigenlijk best nieuwsgierig hoe het is om een date te hebben..om naar een jonge toe te stappen in een disco..dat ken ik niet..ik ken dat leven niet..
Daarom dacht ik ook dat het misschien beter is om een tijdje onze eigen weg te gaan..als er bij mij die nieuwsgierigheid is..dan is die er bij me ex vast ook..
maar dat veranderd niks aan mijn liefde voor mijn ex.. ik wil met hem verder..met hem oud worden..ik mis alles aan hem..zn aanwezigheid..zn knuffels..alles wat we samen deden..zn grappen..alles..en ik merk ook..dat nu ik erover nadenk wat ik nou mis aan hem..er toch ook wel weer tranen naar boven komen..
Het lijkt me inderdaad goed om niet te reageren op die oppervallige smsjes zoals jij t zegt..

afbeelding van Lessie

Er zijn totaal geen

Er zijn totaal geen zekerheden. Een tijdslijn is een oneindigend variabel van mogelijkheden.
Richt je op jezelf en neem hetgeen wat komt. Wie weet wil je hem helemaal niet meer terug over twee maanden. Je kan niks met zekerheid zeggen. Het is killing af en toe maar het is zo.

Mij persoonlijk geeft je blogje een dubbel gevoel. Wat als mijn ex hetzelfde doet? Over mijn gedrag nadenken en nog helemaal niet echt over me heen zijn? Je weet niet hoe de ander zich voelt. Geduld is soms moeilijk op te brengen...

afbeelding van amsterdammeisje

Hey, In Mei is het met mijn

Hey,

In Mei is het met mijn vriend waarmee ik het 2 jaar had uitgegaan. In het begin vond ik het wel prima, maar in Juni kwam pas echt de klap. Ik heb twee weken lang geprobeerd hem terug te krijgen, brieven geschreven, gesmeekt etc. Wat jij beschrijft over dat je merkt dat hij nog van je houdt heb ik precies ook gehad. Ik kon tegen hem blijven zeggen dat hij niet zo met me om kon gaan en vervolgens wel zeggen dat hij niets meer wilde, maar het leek wel of ik tegen een muur praatte. Ik heb een maand lang contact gehouden, hij belde, smste en msnde. Totdat ik het echt niet meer trok en hem inderdaad net als jij overal geblokkeerd heb en tegen hem heb gezegd dat ik niets meer van hem wilde horen. Hij was het daar eerst totaal niet mee eens, maar na een tijd kwam de boodschap wel door. Het is het moeilijkst wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. ik wilde niets liever dan dat hij me wel belde, maar het werkte gewoon niet. Elke keer weer was ik er zo kapot van als ik zijn stem hoorde. Nu twee maanden later heb ik hem niet meer gezien. Hij heeft laatst voor het eerst weer gesmst hoe het met me ging. En ook daar was ik weer een dag van slag van. Nog steeds voel ik me vreselijk alleen, maar kan gelukkig ook wel weer genieten van andere leuke dingen in het leven. Ik wacht nog steeds op de dag dat ik weer helemaal gelukkig ben... maar ben bang dat dat nog wel even gaat duren. Net als wat jij zegt hoop je toch stiekem nog dat het wel weer goed komt. Ik wil zo graag dat die hoop weggaat. Hoop is echt het verraderlijkste wat er is. Ik heb het idee dat ik pas echt door kan gaan als ik geen hoop meer heb.
Voor iedereen werkt het natuurlijk anders, maar het heeft mij goed gedaan hem helemaal niet meer te zien. Het is heel pijnlijk, nog steeds, maar weet dat je niet de enige bent! Veel succes ermee! Liefs