Ik heb dit weekend een mailtje ontvangen van mijn ex. Gelukkig was een vriendin bij me, want t zweet brak me aan alle kanten uit.
Na het lezen van het mailtje was ik in eerste instantie erg boos en verdrietig, en heb besloten om op dat moment niets terug te sturen. Had ook iets teveel drank op, hahaha, en in een emotie schrijf je soms dingen waar je later spijt van zou kunnen hebben.
Volgende ochtend ben ik gaan schrijven......en die brief ......was in verwijten, zelf verdediging, maar ook liefde.
Toevallig...(toeval bestaat niet) belde mn schoonzus. Zij is psychotherapeute...en ik ben ook in therapie bij haar. Ze werkt met NLP...voor degene die willen weten wat dat inhoud....even googlen.
Ik las haar de mail van mijn ex voor, en tot mijn grote verbazing zei ze dat ze t een mooie brief vond, duh!!!!!
Ik ging natuurlijk steigeren, want dat vond ik niet. Zegt ze dat mijn opdracht was om de positieve intentie van die mail te ontdekken en daarbij even mijn model van de wereld los te laten. Pfffff, die was lastig, heel lastig.
Maar.....ik heb het ondekt. Vervolgens een brief terug geschreven, met een hele andere intentie, vauit liefde.
Nog niet verstuurd, vanwege mn schoonzus had gezegd, als je t morgen nog een keertje leest en het voelt nog steeds goed, dan verstuur je het. Dus ik heb hem net mijn mailtje gestuurd.
Wil ik nog even zeggen, dat naar mate de dag vorderde gister, ik een soort berusting kreeg. Mn boosheid verdween, voelde me 'lichter' worden. En nu is er verdriet, heel veel verdiet, maar vanuit een gevoel van liefde. Dankbaar dat ik zo'n intense liefde heb mogen ervaren in mijn leven, ook al geeft dat nu veel verdriet. En dat mag er zijn. Geen gevecht meer van allerlei emoties, van boosheid, naar teleurstelling, naar hoop. Geen heen en weer geslinger meer.
Rust, verdriet, en heling.
Klinkt misschien heel raar, maar het is goed zo.