Besef

afbeelding van mrbean

Ja, loslaten, het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, vooral als je na 18 jaar samenzijn je leven min of meer verweven is met je ex. Familie, vrienden,kennissen, en dan niet te vergeten, je spulletjes. Je zou eens moeten weten hoeveel je samen in die 18 jaar bij elkaar hebt gehamsterd. Ok, heel veel spulletjes kun je wel missen, maar toch. Zodra ik een nieuwe woning krijg toegewezen zal ik de meeste spulletjes niet meenemen, ben ik er mooi vanaf, de zolder spulletjes. Het enige wat ik dan wel meeneem zijn foto's, het hoort toch bij je levensverhaal. Kan ik ooit aan mijn kinderen en kleinkinderen tonen. Ik hang geen foto's op van mijn ex, enkel die van mijn kids en familie. Maar de rest blijft op zolder of in mijn digitale archief.
Door die verwevenheid na zoveel jaar besef ik nu pas dat ik een foto van mijn ex in mijn portemonnee nog heb, die doe ik dan ook weg. Dat zijn van die kleine dingetjes dat je dan opeens beseft dat je geen vrouw meer hebt. De foto van mij samen met mijn ex heb ik allang opgeborgen, maar zo ontdek je hier en daar toch kleine dingetjes waar je aan het huwelijk wordt herinnerd. Collega's die weleens vragen hoe het thuis gaat, ik heb namelijk nog niet aan alle collega's verteld. Dan moet ik weer uitleggen dat ik in een scheiding lig. En de administratie nog, ben blij als dat straks allemaal gescheiden wordt. Al die kleine draadjes die stuk voor stuk doorgeknipt moeten worden voordat je meer kunt loskomen, maar uiteindelijk blijf je toch een beetje verbonden door de kids, en niet te vergeten het verleden, 18 jaar lang lief en leed gedeeld. Ik moet straks opnieuw proberen te wortelen, worden er nieuwe draadjes gemaakt, opnieuw historie geschreven, mijn levensverhaal gaat verder. Het zal niet gemakkelijk gaan, om niet terug te vallen in het herbeleven van mijn verleden. Ik zal straks ook moeten blijven doorknokken, door meer in het hier en nu te leven en meer vooruit te kijken, en minder achteruit. En ook niet steeds willen vergelijken met vroeger, toen het altijd beter was, want men is altijd geneigd het verleden te romantiseren en de minder leuke herinneringen eruit te filteren. Ik heb nog een leeftijd dat ik meer dan 18 jaar leuke tijd kan maken. Ik ben al gewend alleen te zijn, althans, wel nog met mijn kids, maar wel te leven met het gevoel alleenstaand te zijn. Ik geniet momenteel wel van mijn vrijheid, ik hoef niet te overleggen waar ik naartoe ga of wil gaan.
En ja, af en toe word ik eraan herinnerd, toen we nog een gelukkig gezin waren, zoals een geboorte van een kind, of als ik een gelukkig gezin zie met kinderen. Voorheen moest ik bijna gelijk in tranen uitbarsten, nu is het wel veel minder hevig. Af en toe een traantje wegpinken, dat hoort erbij, en dan weer verder met je leventje gaan. De pijn en verdriet, het verwerken daarvan, huilen en piekeren en zelfs depressief zijn, dat hoort er allemaal bij, om alles te verwerken en je gebroken hart te laten genezen. Het heeft geen zin om het te negeren en geforceerd positief door het leven te gaan. Je voelt wat je voelt, je valt, maar wilt op een gegeven moment niet meer blijven liggen en staat weer op. Je valt op een gegeven moment steeds minder en minder hard en je staat steeds sneller op.
Ja, laat dat een troost zijn, tijd heelt alle wonden.
En ben wel blij met deze site waar je af en toe je gevoelens van je af kunt schrijven, en waar je gehoord wordt, waardoor je niet alleen hoeft te voelen in je verdriet.

Mr Bean

afbeelding van Roel1200

Hoi Mr Bean, Het loslaten is

Hoi Mr Bean,

Het loslaten is idd een moeilijk en langdurig proces zoals ik zelf ondervind.
Zeker materiële dingen kunnen elke keer weer draadjes tevoorschijn toveren waardoor je toch weer even die verbondenheid voelt.
En alle draadjes moeten 1 voor 1 langzaam door geknipt worden.
Hoewel je zou willen dat het allemaal wat sneller zou gaan besef ik nu ook dat daar weinig tegen te doen valt, je voelt idd wat je voelt en bij de een duurt dat nu eenmaal langer als bij de ander.

Het is goed dat je spullen en foto's die herinneringen oprakelen ergens wegstopt, ik heb dat ook gedaan met pijn in mijn hart, maar het is toch een stap in het afsluitproces.
Toch kunnen er af en toe weer dingen gebeuren waardoor je weer even terugvalt, in mijn geval laatst nog toen mijn pc crashte, bij het terugzetten van de back-up stonden al mijn gewiste foto's van ons er weer op, dan zit ik toch weer even een uurtje met tranen in mijn ogen hoor.

18 jaar is een lange tijd om alle draadjes kwijt te raken Mr Bean, ben zelf ook precies 18 jaar met mijn eerste vrouw geweest en hoewel ik toen aan de andere kant van het verhaal stond, degene die weg ging, was de pijn en verdriet om de kids en ons gezinnetje te moeten missen er niet minder om.
Toch kunnen dingen verkeren, mijn ex vrouw is op dit moment mijn beste vriendin geworden en heeft me afgelopen maanden enorm gesteund waar ik haar heel dankbaar voor ben.

Je zult de kids minder gaan zien en dat is zeker de eerste tijd een erg hard gelach, ik weet nog dat ik kapot van verdriet was als ze weer terug naar hun moeder moesten, dat afscheid was elke keer weer een drama.
Maar ook dat is veranderd met de jaren, ik merk nu dat ik me al dagen van tevoren zit te verheugen als ze komen, kijk daar echt naar uit, en hun ook.
De tijd die we samen hebben is kort maar dat maakt het ook veel intensiever, geniet nu extra van elke minuut die we samen hebben.

Tijd kan een hoop doen Mr. Bean, als alle draadjes los geknipt zijn, ik weet zeker dat je het gaat redden, ook in je eentje straks, met vallen en opstaan.
Met de veerkracht die ik uit jouw blogs en reacties proef kan ik niet anders dan verwachten dat uiteindelijk nieuw geluk jouw deel zal zijn.

Keep holding on,
Roel.

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Roel1200 thanks

Hoi Roel, thanks voor je reactie, als ervaringsdeskundige heb jij mij enorm veel nuttige informatie verschaft. Ben jou erg dankbaar voor.

Jij ook veel sterkte.

Mr Bean

afbeelding van Letje

mrbean

Je bent uit een diep dal geklommen, ondanks alle tegenslagen, respect voor jou! En, ja gelukkig hebben wij de tijd mee, moet er niet aan denken om aan het begin van deze lange, zware weg te staan. Wij krabbelen al sneller op. Moet toch een troost zijn, voor iedereen die net midden in het verdriet zit om te weten dat het ergste over gaat.
En nee, je bent niet alleen!
Groetjes Letje

afbeelding van Wodka

bezem

Goed dat je je stukje bij beetje wilt 'losmaken'.
Je klaar maken voor een nieuw begin....(erg belangrijk;))
Liefs en sterkte,
Anita

afbeelding van mrbean

mrbean@wodka, letje en roel1200 bedankt

Hoi, bedankt voor jullie reactie. Ik heb trouwens de foto al uit mijn portemonnee gehaald en opgeborgen, is straks voor de zolder van mijn nieuwe woning. Het is wel een mooie foto, net als de herinneringen, besef wel dat het verleden tijd is, maar het is niet anders. Op naar de toekomst!

Mr Bean