He,

Op een gegeven moment kom je toch tot een besluit dat je vooral aan het vechten bent tegen jezelf. Er is door iemand een besluit genomen, waar jezelf niks aan te zeggen had. Dit doet pijn. Hier blijven tegen vechten, blijven analyseren waarom de ander dit besluit heeft genomen doet nog meer pijn denk ik. Zelf ben ik het beu, om mezelf valse hoop te geven. Om ieder telefoontje, sms, mail, te zien als een klein stukje hoop. The facts zijn er, 't is dringend tijd om ze onder ogen te durven zien. Door te blijven hangen, heb ik zowat vijf maanden verkl$$t. 'k Heb ook veel zaken geleerd, vooral over mezelf dan.
Als je iemand graag ziet, veel voor iemand voelt, kom je zwak te staan op het moment dat het niet meer wederzijds is. Je kan dit de ander laten zien of je kan je proberen sterk op te stellen. Heb beide geprobeerd, maar altijd vanuit de verkeerde persoon. Namelijk hoe zou zij reageren als ik dit deed, of dat deed? Mezelf in bochten gewrongen om bij haar toch maar goed te staan. Heeft dit iets uitgehaald, ja! Het heeft ervoor gezorgd dat ik geen stap verder sta. Het heeft ervoor gezorgd dat ik in een soort van droom leef, die stilaan een nachtmerrie aan het worden is/was.

Ik ben het leven in die droom moe, heb gisteren alle hoop losgelaten. Ga nu voor mezelf, ga mezelf verplichten om terug buiten te komen, niet meer constant mijn gsm checken. Ga ook niet ingaan op een afspraak, vroeger deed ik dit wel omdat ik niet wou dat we mekaar uit het oog zouden verliezen, maar misschien is dit de enige efficiënte manier, let's try this one!