Beste mensen,

laat ik beginnen bij het begin.

Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik mijn vriendin bedrogen.
Ik heb met die andere persoon 4x sex gehad. Ik heb het mijn vriendin niet zelf verteld, ze is er op uit gekomen toen ik zat te bellen op een avond met die andere.

Ik heb de stomste fout uit mijn leven begaan toen.
Een fout die ik nooit meer zal maken maar dat is nu te laat.
Mijn vriendin ben ik kwijt. We hadden bouwplannen, ons leven stond eigenlijk al uitgestippeld. Ik had goud in handen!!!

Reken me niet af op volgende uitleg aub of wel, het maakt niet uit.

Elke dag vraag ik me af waarom ik dat heb gedaan. Er zijn verschillende redenen voor.
De persoon waarmee ik mijn vriendin heb bedrogen heeft me er doen in tuimelen. Ik was altijd een sterk en nuchter persoon en niemand kon tussen onze relatie komen. Zij was mijn prinses. Laat ik ze dunkey noemen dat schrijft makkelijker en komt mss duidelijker over. Tussen dunkey en mij was het fantastisch, we stonden er altijd voor elkaar en konden onze gevoelens bij elkaar kwijt. We trokken altijd aan hetzelfde zeel en vochten voor elkaar.
Altijd trokken we elkaar erdoor wat er ook gebeurde.

Ik ben naïef geweest en me laten inpakken als een snotneus. Mooie praatjes, psychologische trukjes om mij naar haar toe te trekken. Op mijn gevoel inwerken maar op een manier dat ik het zelf niet doorhad. Medelijden wekken en toch de indruk er maar inpeperen dat ik niet fout bezig was. Dat het goed was dat ik dit nu deed. Ik was verblind door leugens en bedrog. Inspelen op mijn gevoel dat alles tussen ons toch fantastisch zou kunnen zijn. Aan alle kleine dingen zoveel aandacht schenken. X is psychiatrisch verpleegkundige van opleiding dus kent de trukjes die je moet toepassen wel om iemand er in te doen lopen. Ik zelf ben diabeet en zelfs daar speelde ze zelfs op in. Ze heeft me gewoon staalhard misbruikt om mijn zwakke plek. Mijn lieve dunkey heeft me altijd fantastisch gesteund en opgevangen als ik een beetje in de put zat omdat ik het moeilijk had met mijn suikerziekte. Altijd kon ik haar raad vragen en stond ze er voor me! Maar X speelde daar op in dat ik verkeerd bezig ben, dat dit niet goed voor me is, dat dat niet goed voor me is. Ze heeft me gewoon om de tuin geleid zoals een professionele bedriegster. Ik kan normaal gezien alles duidelijk omschrijven en uitleggen maar de gedachtengang van X kan ik niet onder woorden brengen. Hoe smerig en achterbaks ze is te werk gegaan. En alles met voorbedachte rade. Zo een mensen zouden op deze wereld niet mogen bestaan. Achteraf bekeken besef ik het nu wel, valse gevoelens tentoonsprijden, erop kicken dat je een relatie van 10 jaar om zeep kan helpen. Maar dan is er altijd het terugkerende: je hebt het toch zelf ook gedaan. En inderdaad, dat klopt. Ik was er zelf ook bij. Ik had toen maar nuchter moeten zijn en sterker in mijn schoenen moeten staan om niet in de val te lopen. Maar daar is het nu te laat voor. Ik ben dom geweest, ik weet het! Verder leven met het besef dat door die fout de relatie tussen dunkey en mezelf is stuk gelopen. Heel onze toekomst aan diggelen geslagen. Ik begrijp haar dat ze hierdoor niet meer verder met me kan. Ze heeft het nog een jaar angstvallig geprobeerd. Toen is ze zelf iemand anders tegen gekomen die haar misschien ook gelukkig kan maken. Ik gun het haar van harte! Ze verdiend het om gelukkig te zijn.

Hier moet ik me niet lastig voelen om over mijn gevoelens te schrijven maar ik zou haar graag gelukkig maken.
Ik heb het lang gedaan tot ik De Fout heb gemaakt.
Ten koste van X is een toekomstdroom van 2 mensen kapot gemaakt. Een droom die werkelijkheid ging worden. Een fantastisch leven lag voor ons. Ik heb lang de schuld op mezelf willen nemen. eerlijk geweest dat ik het zelf heb gedaan maar de invloed van X hierop was vele malen groter dan mijn eigen wil of besef wat ik aan het doen was. Ik kan het best de vergelijking maken door te zeggen dat het was zoals met drugs verdoofd te worden en pas later in te zien waarmee ik bezig was. Zo heeft ze me misbruikt.

Dunkey, je mag niet uit mijn leven verdwijnen! Jij wil dat ook niet, dat weet ik. Ik mag dan nog alles kwijt zijn, mijn hele hebben en houden. Zolang ik weet en voel dat jij in mijn leven bent, leef ik.
Stiekem hoop ik nog op een nieuwe samenkomst maar dat zal de toekomst wel uitwijzen.

Mijn verhaal is nog lang niet af maar kan niet meer verder schrijven op dit moment. Het lukt me niet meer...

prettige feestdagen aan iedereen hier.