Wanneer houdt dit op? Alles waar ik bang voor was is gebeurd. Alles! Ik weet dit allemaal nog van vorige keren. Dat ik gewoon tijdens leuke gesprekken moedeloos word. Depri. Gisteren bv aan de bar. Leuk gesprek met kennis van me over mooie vrouwen. Ik word gewoon helemaal depri omdat ik geen vriend meer heb. Hem niet meer heb. Hij die me altijd prachtig VOND. Van elk gesprek word ik depri. En waarom? Omdat ik geen vriend meer heb. Ik zit helemaal in mijn schulp.

Morgen terug naar Nederland. Ik ben zo blij. Eindelijk weg van de mensen die me negeren. Eindelijk weg van de plaats waar ik niets zeg. Mijn fucking self asteme is weg. Helemaal weg. Alsof ik niets meer ben zonder wederhelft.

En toch.. De gedachte weer terug naar nederland te gaan. Terug naar mijn lege leven daar. Ik wil het niet. Ik zie het met angst en beven tegenmoed. Ik wil beide niet. Fuck it, ik wil gewoon niet meer zijn.

Nou wat ik eigenlijk niet wil is zo fucking depri zijn op zoveel momenten van de dag puur omdat ik hem niet meer heb. En misschien, als ik heel eerlijk ben, omdat ik geen vriend meer heb. Alsof ik niets meer waard ben zonder. Wat ik onzin. Ik maak mezelf niets meer waard zonder vriend. Ik haaaat dit. Ik haat het dat ik de hele dag depri ben. Dat een mini gesprek me al naar mijn bed doet verlangern. Dat elk onderwerp me pijn doet. Dat ik gewoon niet gelukkig ben. En ik herken dit zo. De vorige keer duurde het zo lang, dat ik het niet meer kan overzien. Dat ik het zie als een periode die pas stopt als ik weer een nieuwe relatie krijg. En dat wil ik niet. Ik wil gelukkig in mijn eentje zijn. Gelukkig met mezelf. Ik heb zoveel problemen met mezelf. En dat is me hier weer enorm duidelijk geworden.

Ik heb ondertussen trouwens voor het eerst met iemand gezoend. Dat was ook een drama. Ik vond hem leuk. Ontmoette hem op een van de vele feestjes hier. Feestjes waar ik steeds enorm tegen op zie en me er vervolgens krachtig doorheen sla. We raakten aan de praat en sindsdien bleef hij in mijn hoofd. Ik keek uit naar het volgende feestje waar ik hem zou zien. Dat was leuk. Net zo leuk weer. We zoenden. Maar het was een beetje vreemd. Niet romantisch. Ik 'lokte' hem mee naar een boomhut met hangmatten. Echt te gek gewoon. Heaven. Totdat ie mij zijn ring liet zien. Ik ben keihard weggerend, ondertussen vloeken. Ik ben soort van trots op mijn reactie. Omdat ik het echt zeer lullig vind t.o.v. zijn vriendin. Maar vind tevens dat mijn reactie een beetje overdreven was. Cooler was geweest als ik gewoon rustig was opgestaan en had gezegd dat ik me hier niet voor liet lenen. Mja, ik had wat gedronken en was best emotioneel. To be honest, ik voelde me Super Klote. Gekwetst. Heb gejankt in bed en voelde me de grootste loser van de hele wereld. Ik had al gefantaseerd dat we elkaar in Nederland zouden zien enzo.. Mijn eerste zoen.. En die was zo kut. Maar toch, de eerste zoen heb ik gehad.

Nog bedankt voor de reacties op mijn vorige blog. Heb nog gereageerd maar vaak komen mijn reacties van hier niet door.