Titel: Blog: Nr. 01,

Het begon allemaal enkele jaren geleden. 13 á 14 jaar, volop in mijn puberale fase. Klinkt je die periode bekend in de oren? De fase waarin we alles-behalve volwassen denken/handelen. Het begon allemaal bij vriendin a, in die tijd mijn toenmalige "vaste" vriendin. We leerden elkaar kennen via de sociale website "Netlog". Zoals de meesten weten of hebben ondervonden tijdens het opgroeien gaat het "mekaar leren kennen" vrij snel op dat punt in je leven en zo ook onze eerste ontmoeting. De ontmoeting zelf? Dat was voor mezelf een andere paar mouwen. Van nature ben ik niet bepaald het "sociale-type" en "Netlog" kon ik toen niet meer gebruiken om mezelf te helpen. Ze vond me dus als snel stil, vrij stil en ik kon precies op haar gezicht aflezen dat ze het niet naar haar zin had. Mijn zelfvertrouwen zakte en zo ook mijn hoop. Uit eindelijk besloot ze om samen met haar vriendin en mij naar een gift shop te gaan in de buurt. Iemand van haar klas was jarig en ze wouden ab-so-luut een kaart hebben voor haar verjaardag. Na enige tijd kwamen we aan in de winkel en we besloten allemaal te zoeken naar een kaart voor haar. Ik had wel geen idee wat voor kaart ze in gedachten hadden maar dat was nu niet bepaald mijn grootste zorg aangezien ik me nogal zorgen maakte over de indruk die ik bij haar had nagelaten. Na enige tijd kwam ze me zo fier als een gieter tonen welke kaart ze hadden gekozen. Ze was echt GIGANTISCH maar wel ferm. We besloten te gaan betalen en naar buiten te gaan. Van zodra we buiten aankwamen moest haar vriendin naar huis. Ze namen afscheid en haar vriendin vertrok. En zo bleven we alleen achter met een moment van stilte. Kort nadien vroeg ze me waar mijn ma me zou komen ophalen aangezien ze zelf stilaan moest beginnen denken om naar huis te gaan. Ik vertelde haar dat ze me zou komen halen aan het station. Omdat ze met de fiets was vond ze het dus ook geen enkel probleem om samen naar het station te gaan waarbij we dan elk onze eigen naar huis gingen. Na zo'n 5 á 10 minuten gestapt te hebben kwamen we aan op het station. Omdat we nogal aan de lazy-achtige kant waren besloten we ons random ergens neer te zetten, wat op dat moment aan de inkom was van een café. De stress nam af en raar maar waar maar er kwamen af en toe woorden uit waardoor de sfeer al aangenamer aanvoelde. Alleen, wist ik niet of zij dit ook op die manier aanvoelde. Na enige tijd te wachten was het moment van afscheid aangebroken. En toen gebeurde er iets waar ik tot op heden nog afvraag waar ik aan al dat lef kwam. Zonder dat ik het besefte kuste ik haar, hoe ik het voor elkaar kreeg? May god knows maar het gebeurde. De kus zelf? Was FANTASTISCH! Is daar iemand verliefd? Jips, ik was verliefd, voor de eerste keer. Mijn gevoelens voor haar waren zo erg dat het precies aanvoelde alsof het voor "altijd" was. Best wel cliché, niet? Een volgende ontmoeting kwam dan ook al vrij snel. De vraag alleen was, wat zouden we is doen? We besloten om naar de cinema te gaan. De film die we gekozen hadden was "Avatar", een goeie actie film en goed gezelschap, kan het nog beter?! En jep, het kon inderdaad beter want na de film gebeurde het, we vroegen mekaar of we samen een relatie wilden beginnen. Op dat moment kon ik wel roepen van geluk letterlijk en figuurlijk!

Wordt vervolgd.