Pffff, het is nu 4.10u, en weer kan ik niet slapen. Sinds ons laatste gesprek gaan we heel normaal met elkaar om. We kunnen gewoon vertellen zonder dat ik de neiging heb om stekelige opmerkingen te maken. Ik had hem ook beloofd om me "neutraler"op te stellen. We zitten alle twee in de dezelfde vereniging, we hebben daar wel alle twee een andere functie maar ik zie hem daardoor dus ook regelmatig. Vandaag dus ook, het is dan zo raar om met elkaar te praten, het voelt heel vertrouwd en is dan net alsof er niks aan de hand is. Behalve dat hij dan naar zijn plekkie gaat en ik naar mijn huis.

Vanmorgen toen ik mijn mails las zat er een mooi bericht bij van iemand van deze site. Ik heb daar heel aan gehad. Ik heb ook vanaf dat we het gesprek hebben gehad niet meer na zijn mails gekeken, ook niet of hij op MSN is.....Ik realiseer me nu ook dat iedere keer als ik dat doe, ik mezelf alleen maar pijn doe. Ik voel me nog steeds verdrietig maar op een andere manier, de kwaadheid, het gevoel van wraak nemen is er gelukkig wel uit. Hopelijk blijft het ook zo

Dit heb gisteren per abuis bij reacties gezet i.p.v. blog

Ik wil deze pijn niet meer, ik wil me weer goed voelen. Ik slaap al weken ontzettend slecht en ik eet heel slecht. Verdorie, ik ben het zat. Het zal allemaal wel "normaal" zijn maar hij heeft er blijkbaar geen last van.
Ik heb vanavond een gesprek met hem en ik ben er sterk aan het denken om hem te zeggen dat ie zijn wachtwoord van zijn mail moet veranderen. Ik heb genoeg mails nu gelezen om te weten hoe hij echt in elkaar zit. Grappig, en dan denk je toch dat je naar 25 jaar wel weet hoe iemand is.

Op mijn 15e leerde ik hem kennen, op mijn 18e zijn we gaan samenwonen en op mijn 21e zijn we getrouwd. 2 mooie kinderen hebben we samen gekregen. En dan nu naar veel ups en downs is het voorbij....