Beste mensen,

Na een relatie van vier jaar heeft mijn vriendin het half november uitgemaakt. Het kwam voor mij totaal onverwachts en ik snap het nu nog steeds niet. Ik heb haar nog een paar keer benaderd, met rozen, enzo, maar dat werkte alleen maar averechts. Het gevolg was dat ze helemaal niets meer van me wilde horen; geen sms, geen e-mail, geen telefoon...niets...
Onze plannen om samen te gaan wonen zijn in rook opgegaan.
Vanaf het moment dat het uit is denk ik elke dag...nee elke minuut aan haar en het verdriet lijkt soms aleen maar groter te worden. Ik mis haar vreselijk en denk telkens wat is ze nu aan het doen (en met wie..zucht). Ik word er gek van. 10x per dag huilen, maar de lijkt alleen maar voor een paar minuten opluchting te geven. En eigenlijk is dat heel vreemd. Ze heeft me gekwetst, hard aan de kant gezet, ik voelde me ook regelmatig onveilig bij haar. Dus waarom toch al dat verdriet en waarom toch zo vreselijk aan haar vasthouden ?

Lieve mensen,

Dit wordt een zware dag en avond. Ik wil bij haar zijn en met haar het nieuwe jaar inluiden...
Op een dag als deze word ik "gek" ....voer de hele tijd gesprekken met haar in mijn hoofd, fantaseer wat ze doet (en met wie ze is.....). Ik wilde dat ik de knop kon omdraaien en dit gevoel kon kwijtraken. Maar helaas. Verdriet...veel verdriet.

Wat ik volgens mij ook bij anderen herken is dat het waarschijnlijk niet alleen verdriet om haar is. Het is verdriet om meer. Dat je je misschien te vaak in de steek gelaten hebt gevoeld in je leven. Dat je merkt dat je het moeilijk, en soms zelfs onmogelijk vindt, om je leven alleen richting te geven.

Tja daar zit je dan aan te hikken tegen oud-en-nieuw en te denken...wat was het nou wat we hebben gehad. Het is nu een maand geleden dat ze na vier jaar de relatie heeft vebroken. Waarom wil ze helemaal geen contact meer met me ? Het ene moment denk ik dat ik het 'overleef' het andere moment slaat de schrik me om het hard: het is echt zo...het is echt voorbij. Ik probeer het te snappen, te begrijpen, maar doe het niet. De laatste weken heeft ze haar eigen gedachten gehad en haar eigen weg gevolgd, terwijl we toch altijd met elkaar konden praten over alles (dacht ik). Ze heeft me daarin buitengesloten.