Ben nog geen half uur thuis terug uit Athene en voel me alweer helemaal hetzelfde als voor ik weg ging.... Meneer heeft een weekendje Antwerpen geboekt met een nieuwe vlam! Niet dat hij dat tegen mij heeft verteld maar hij heeft de boeking op mijn computer gemaakt! (En jawel... het is die Katja van msn) En vanavond moet ik doodleuk les gaan geven met hem! Ik denk dat het maar beter is dat ik het weet want nu ben ik eigenlijk alleen maar kwaad ipv verdrietig. Ik moet nog 5 weken lang vijf dagen in de week les gaan geven met hem en dan stop ik ermee. Wat ik dan ga doen weet ik niet, maar ver weg.....

Hij is net weg.... Hij heeft er defitief een einde aan gemaakt... Ik kan niet eens meer huilen. Om niet door te draaien ga ik morgenochtend voor een week naar Griekenland naar mijn vader (die ik overigens al 4 jaar niet heb gezien)om het een beetje een plek te geven. Het nieuws dringt nog niet echt door geloof ik. Wat kan iemand zakelijk zijn zeg! Hij heeft het als een politicus gebracht, zonder gevoel what so ever. Alsof je met iemand voor het eerst aan het praten bent. Denk je dat je na 4 jaar iemand wel een beetje kent.
In ieder geval moet ik nu een koffer gaan pakken (geen mens weet wat er in moet) en ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven niet bang ben om te vliegen. In de tussentijd wens ik jullie allemaal veel sterkte met 'onze ellende' en spreek jullie weer over een weekje.

Hee Guys, mijn moeder heeft vannacht, na een smeekbede van mij, zes uur met hem zitten praten. Ik had het haar gevraagd omdat hij NIET met mij wil praten. Het is nu wel een stukje duidelijker. Hij zit heel erg met zichzelf in de knoop en hij moet nu eerst aan zichzelf denken. Ik benauwd hem, ik wurg hem. Er zijn bij hem heel veel frustraties waarmee hij in de knoop zit. Zijn familie, vrienden en zelfs een psychloog hebben hem aangeraden te stoppen met deze relatie, hoe moeilijk dat ook is. Ik moet hem ruimte geven. Ik snap het wel, maar is ontzettend moeilijk. Zoals sommigen van jullie al weten geven wij samen danslessen, workshops en organiseren feesten, dus op werkgebied staan wij dagelijks met elkaar in contact, ook lichamelijk.

Vandaag is donker, heel donker. Ik heb vandaag de zwaarste dag uit mijn leven. Ik heb bijna geen wil meer om verder te gaan. Ik ben helemaal kapot. Morgen kan het alleen maar beter zijn...........

Heb net ingebroken in zijn hotmail...... dat er iets niet klopte dat klopt.... ik ben geblokkeerd in de msn en hij heeft KATJA toegevoegd tussen twee hartjes...... ik hyperventileer en ga tegen de muur........

Hee guys! Heb besloten om er voor te gaan, nieuwe benadering! Afscheid nemen kan ik ook als het echt over is, als ik nu al afscheid heb ik misschien onnodig veel pijn en sluit ik iets af terwijl ik moet openstaan voor hem. Dit is heel moeilijk voor mij, ben een control-freak, ik heb het niet in de hand, de bal ligt bij hem. Maar ik ga vechten om hem terug te winnen en positief denken! Mocht het zo zijn dat het voor niks is geweest dan hoef ik nooit te denken dat ik niet geprobeerd heb en ik kan ik dat misschien beter accepteren! Ik ga mijn best doen om mijn leuke lieve zelf te zijn en heel voorzichtig proberen om hem stukje bij beetje terug te krijgen.

Als hij mij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij nou eigenlijk wil, is dat dan een manier om mij voorzichtig voor te bereiden op de definitieve klap of zou het echt nog goed kunnen komen? Wat is jullie mening?