Dit was weer lang geleden! Toch maar even een blogje.

Gister ben ik naar mijn ex toe geweest om de laatste spullen op te halen. Ik ben er al overheen, dus vond het een mooi moment.

Zo, dat was weer een week geleden dat ik voor het laatst een blog geplaatst heb. Maar dit keer met goed nieuws!
Het gaat goed met mij. Ik ben positief ingesteld, dat was ik nooit. Ik besef dat ik de tijd van feesten en lol maken echt heb gemist. Dat heb ik de afgelopen week ook gedaan.

De afgelopen weken, en vooral de laatste week me zo ellendig gevoeld. Ik heb echt hysterische gehuild, tot een hyperventilatie aan toe. Het kon allemaal niet slechter!

Zaterdag.. normaal gesproken een dag dat ik altijd samen met hem was en dat we altijd lekker samen de stad in gingen. En 's avonds lekker patatjes bakken en eten. Daarna meestal naar zijn vrienden of we pakten een biosje.
Het doet me zo'n pijn, die herinnering.
Ik leefde altijd naar het weekend toe. Ik was altijd blij als het vrijdag was, want dan zagen we elkaar weer. De hele route kon ik uit mijn hoofd. Nu had ik afgelopen 4 weken bouwvak en dus niet zo'n benul bij de dagen.. Maar maandag moet ik weer gaan werken, en dan zal het toch rauw op m'n dak vallen als het dan vrijdag wordt.

Hier ben ik weer...

Vorige week nog dacht ik dat het allemaal goed verliep, maar nu de laatste paar dagen is het weer een chaos.

Dinsdag heb ik mijn computer weer eens aangezet, na 2 weken, en heb ik op facebook jouw foto's verwijderd. Alle berichten waar 'liefje' of 'schatje' in voorkwam of waarin jij was gelinkt, heb ik ook allemaal verwijderd. Op het moment zelf voelde ik er niet veel bij, maar nu achteraf voel ik me er wel klote door. Van wat ik op zijn facebook kon zien, had hij ook de foto's al verwijderd. Dat doet toch wel pijn om te zien.

Hier zit ik dan weer.. ik dacht even dat het allemaal wel ging, dat ik het goed aanpakte, maar hier zit ik dan in tranen.

Of het toeval is of niet, of misschien hebben ze er een neus voor. Bijna niemand (nunog steeds niet) wist dat het uit was. Maar juist één persoon, die zelf 4 jaar geleden liefdesverdriet had, met wie ik toen hele gesprekken heb gevoerd om hem te helpen, nam vorige week contact met me op. Hij vroeg mij of ik nog steeds met diegene ging, dus ik vertelde hem dat het net 2 weken uit was.

Nu probeert hij mij juist mee te trekken in afleiding. Hartstikke fijn natuurlijk, vooral omdat ik hem toen geholpen had. Hij weet ook hoe het is, dus voor mij ondanks alles toch een klein geluksmomentje.