But there will come a time, you'll see, with no more tears.
And love will not break your heart, but dismiss your fears.
Get over your hill and see what you find there,
With grace in your heart and flowers in your hair.

Ik heb voor de rest eerst niet zoveel te melden. Het leven is wederom een hel zoals gewoonlijk. En elke keer tuin je weer in dezelfde smoezen en gelul. Ik ben er klaar mee, helemaal!

Tegelijkertijd.... Je maag begint te draaien, de eenzaamheid, herinneringen komen op.... Gatverdamme...

Het is 4 weken verder sinds mijn laatste blog.

Er is veel gebeurt in die tijd, daar zal ik zo meer over vertellen....
Vaak heb ik nog gekeken maar kon de put niet opbrengen om zelf nog een blog te schrijven.
Ik heb in die 4 weken veel nieuwe mensen zich zien aanmelden.
Voor deze mensen 1 ding: HET WORDT BETER!
Het gat wat er nu zit, waar je hart normaal zat wordt op den duur weer gevuld met iemand die zijn of haar hart met je deelt.
Het kan een week duren, een maand misschien wel een jaar!
Maar die tijd komt voor ons allen!

Al meer als een week had ik niet op haar hyves gezien.
In grote lijnen kan ik er niet opkomen. Alleen de profielfoto kan al genoeg aanrichten.
En toch heb ik het gister gedaan! Dom,dom,dom.
Gevoelsmatig zo'n sterk weekend achter de rug.

Gister kreeg ik te horen van wederzijdse kennissen dat ze er al ''hele liefdevolle foto's'' op had staan van haarzelf en haar nieuwe vriendje. Het is nog niet eens 5 weken over! Een relatie van 9 jaar! Het kan toch nooit wat worden!? Hij is 20, zij is 27 en heeft een kind! (Ze had hem al voordat het over was)
Waarom neemt ze zo'n jong jochie?

Gister en vannacht gewoon ronduit klote.

Gister de hele dag rondgelopen met het vreemde beeld voor mijn ogen van mijn ex met een ander.
Ik vreet mezelf op. Kan me nog net inhouden om niet op haar hyves te kijken en zal dit dan ook niet doen om het gevoel niet te versterken.
Vannacht de hele nacht wakker gelegen en omgewoeld in bed. Een beetje naar het plafond staren, naar de gesloten gordijnen, of me weer omdraaien richting de de kast.
Toch maar weer omdraaien richting de gordijnen. Als ik de andere kant uit lig wordt het gevoel van gemis alleen maar sterker...daar lag zij.

Vreemd,

Vreemd om thuis te komen in een leeg huis,terwijl ik het laatste half jaar niks anders gewend was.
Ik weet dat het beter is dat het over is(lees blog:bedrogen en vernederd).
Toch is het kil,koud en stil in huis.
Toen ze hier nog was, kwam ik thuis uit het werk (als ze überhaupt al thuis was) en het eerste beste wat je hoorde was : he poppie!
Je gaf elkaar een zoen. Ik pakte iets te drinken voor ons en dan ging ik lekker bij haar zitten.
De laptop werd opzij gelegd, we praten even en daarna keken we gezellig nog even wat op tv.
Terwijl we tegen elkaar aanlagen op de bank...

Een lang verhaal maar dan ben ik het maar kwijt,

Jong bijelkaar (zij was 18) en op haar 19e was ze zwanger. We waren helemaal gek opelkaar. Ze tattoeerde zelfs mijn naam achter op haar rug. In het begin een moeilijke periode doorstaan maar ook weer overwonnen.

In oktober vorig jaar hebben we even een time out genomen omdat zij het ‘’niet zeker meer wist’’en heb ik 2 weken bij mijn ouders geslapen. In die periode kreeg ik een wereld aan smsjes van haar en ik deed er natuurlijk ook alles aan om onze relatie te redden.

Maar ik vertrouwde het allemaal niet.