Vreemd,

Vreemd om thuis te komen in een leeg huis,terwijl ik het laatste half jaar niks anders gewend was.
Ik weet dat het beter is dat het over is(lees blog:bedrogen en vernederd).
Toch is het kil,koud en stil in huis.
Toen ze hier nog was, kwam ik thuis uit het werk (als ze überhaupt al thuis was) en het eerste beste wat je hoorde was : he poppie!
Je gaf elkaar een zoen. Ik pakte iets te drinken voor ons en dan ging ik lekker bij haar zitten.
De laptop werd opzij gelegd, we praten even en daarna keken we gezellig nog even wat op tv.
Terwijl we tegen elkaar aanlagen op de bank...

Nu is er niets...
Je komt thuis je moeder zit op de bank op te passen en die kleine meid ligt op bed...
Je gaat naar boven geeft haar een kus. Ze wordt wakker kijkt me aan en vraagt...
Pappa komt mamma vannacht ook thuis?

Nu zit je beneden op de bank, met die klote laptop op schoot waarmee ze me zo vaak bedrogen heeft en ondertussen rollen de tranen je over de wangen omdat je geen antwoord weet te geven op de vraag van die kleine meid.

We hadden met zijn 2en beloofd nooit tegen elkaar te liegen.
Ik kan niet eens liegen, want ik weet het echt niet. Ik weet niet waar mamma is.
Is dat nu een antwoord waar die kleine op zit te wachten...
Ik weet het niet meer..