Gisteren heeft hij met een vriendin van mij gesproken. Hij heeft haar gezegd dat hij vond dat ik er te zwaar over nadacht en dat ik het moeilijk maak door te smsen. Ik heb daarop een smsje gestuurd naar hem waarin ik aangeef dat ik niet alleen maar verdrietig ben en hem mis maar het ook oneerlijk vind hoe hij ermee omgaat. Hij legt alle oorzaken buiten zichzelf neer en hoeft daardoor niet naar zichzelf te kijken. Ik denk dat hij last heeft van bindingsangst en daar valt niet tegen te vechten. Waarom ik het zo moeilijk heb is omdat mijn kop er tijdens de verliefdheidsfase is afgehakt. Vanochtend kreeg ik een smsje terug waarin hij aangeeft dat hij de smsjes niet meer zal openen en dat hij vind dat hij genoeg zijn best heeft gedaan.

Vanavond precies vier weken geleden dat hij het heeft uitgemaakt. Ik ben er bij lange na nog niet overheen. Mijn ratio en emo wisselen zich nog altijd erg snel af en het gebeurd nog regelmatig dat ik huilend wakker wordt. Waarom weet ik eigenlijk niet, ik vermoed dat het iets te maken heeft met de verliefdheid, afwijzing, en zonder proberen meteen over en uit. Ik ben boos met name over het abrupte einde en mis hem niet eens heel vaak, behalve als ik alleen ben. Ik merk dat ik afspreek met mensen en spontane dingen plan als een vakantie (dominicaanse republiek) plan op kort termijn (donderdag 1 juni vertrek ik)

hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat mijn ex een verschrikkelijke vorm heeft van bindingsangst en er eigenlijk weinig aan mij te wijten is. wat een ongelovelijke lul is het eigenlijk. Zichzelf beschermen maar niet genoeg om mij geven om mij serieus te nemen. Wilde vanavond bijna zijn banden van zijn auto lekprikken, had helaas geen scherp voorwerp bij me. Hij is een egoistische/egocentrische klootzak.
Ik hoop echt dat ik heel snel minder gefrustreerd ben want nu denk ik naast de boosheid alleen maar aan hoe het had kunnen zijn. Ach ja. ik ga volgende week heerlijk op vakantie (dominicaanse republiek) en hoop weer 20 stappen verder te zijn als ik terug kom.

Gisteren was een gekke maar goeie dag. Ik heb de uitslag van mijn soa-onderzoekjes terug gehad en dat was gelukkig allemaal goed. Daarna heb ik al mijn vrienden en vriendinnen gesmst die hebben meegeleefd met de lastige week en heb ik mijn 2 exen een berichtje gestuurd. De oudste ex heeft niet gereageerd. Hij is sinds anderhalve week boos op mij. M.i. niet geheel terecht aangezien hij voor mij een van de aanleidingen is geweest om de testen te doen. Hij heeft mij twee weken geleden verteld dat hij is vreemdgeweest tijdens onze drie en een half jaar durende relatie. Onveilig en met een meisje dat in mijn ogen toch veel risicos met zich meebrengt. Mijn verstte meest recente ex reageerde wel op het smsje. Ik had naar de laatste extra info meegestuurd. Over twee weken is een concert waar we allebei kaartjes voor hebben en dus maak ik me er al druk om. Ik heb zo een zin in het concert maar wil niet de hele tijd om me heen kijken om te zien waar hij is. Hoe moeilijk ook ik wil zo normaal mogelijk doen en vroeg hem of we die afspraak konden maken. Hij belde een uurtje nadat ik het berichte had gesturd. Hij feliciteerde me en bedankte me voor de informatie. Hij begreep het stukje over het concert zei hij, en hij wilde best afspreken om er samen heen te gaan. Toen ik zei dat ik dat helemaal niet nodig vond omdat ik met vijf mensen naar dat concert ga klonk hij verbaasd en teleurgesteld. HEERLIJK!!!!!!!!!!.

jeetje wat zijn de weekenden naar. Zoalng ik maar afspreek is er niks aan de hand. Maar wil ook wel lekker thuis zijn. Daar waar ik nooit moeite had om alleen te zijn merk ik nu dat mijn dagen nauwelijks kan vullen met activiteiten. Ben gewoon de hele tijd aan het denken dat ik hem mis. Wil weten wat hij doet en wil vechten. ik besef me zo goed dat ik beter af ben zonder hem rationeel gezien dan maar mis hem enorm en begrijp het gevoelsmatig niet. Hij heeft niet eens de moeite genomen om erover te praten of ervoor te vechten en daar ben ik boos over. Uiteindelijk zal het gevoel wel over gaan en kan ik ook weer aan anderen denken.

ik heb een driedubbele kater, een van de alcohol (omdat ik nauwelijks eet slaat alles er driedubbel in), een van mijn gesprek met mijn vorige ex. Hij heeft me dood gewenst en wil me nooit meer zien en als laatste ik heb E. gebeld. Ik heb bijna twee uur aan de telefoon gezeten en al veranderde zijn stem van boos naar mild hij bleef standvastig en wil niet meer dat het aan gaat. Het gaat echt om kibbellen, het feit dat hij me niet naar huis mocht brengen, het feit dat ik geen broodje wilde smeren en ga zo maar door. Kleine futiele dingen die voor hem maken dat we niet bij elkaar passen. Hij vergeet in mijn ogen daarmee dat wij elkaar nog aan het ontdekken waren en dat hij het hierover had moeten hebben met me.

ik verander dagelijks een keer of 500 van stemming. dan weer intens verdrietig, dan verdoofd tot het gevoel dat ik hem niet nodig heb en dus onwijs sterk ben.
Ik denk dat het makkelijker zou zijn als hij gewoon zou zeggen dat hij me niet leuk vind ofzo maar hij blijft lief en open staan voor communicatie, althans tot op gisteren na. Gisteren ben ik enorm teleurgesteld door hem. We zouden gaan praten maar meneer had een kater en koppijn en had er geen zin in. Ik ben zo boos geworden (in mezelf) niet naar hem toe. Was zelfs nog even vrouwelijk bezorgd of hij geen alcohol vergiftiging had opgelopen (stomme muts). Nu maar even geen contact ik heb alle lieve en nare smsjes gewist en zijn telefoon nummer ook. Gelukkig ben ik niet iemand die een ster is in het onthouden van nummers anders was ik nu het zaadje geweest. Het is nog lang niet zover dat ik hem als ideale partner uit mijn kop kan zetten maar ik hoop dat ik me snel zo sterk voel dat ik in ieder geval niet meer depri in huis hang en gewoon mijn dingen doe. Depri in huis met 25 graden i ook geen optie. Ook zal ik beter voor mij zelf moeten gaan zorgen. Mijn huis is een chaos en gisteren heb ik op 4 plakken ontbijt koek geleefd. Niet echt prettig dus. Zou overigens wel een fijne bijkomstigheid zijn om wat af te vallen hahahaha.