Waarom wil ik eigenlijk zo graag achter de waarheid komen?

Het is soms vreemd hoe een negatieve emotie tot iets positiefs leiden kan. Woede kan toch verhelderend werken. Woede is iets wat ik tot nu toe, sinds de breuk (ach, wat is dat inmiddels lang geleden) in deze vorm niet gevoeld. Natuurlijk was er de woede in de zin van: Waarom je doe jij mij dit aan? Maar ondanks alles heb ik haar toch altijd in bescherming genomen. En zo goed ik kon begrip voor haar opgebracht. Misschien heb ik de beroemde roze bril wel nooit echt afgezet. Al haar gedrag goed gepraat en bedekt met de mantel der liefde.

Zo kort voor het nieuwe jaar is het onvermijdelijk dat ik nog maar eens over alles ga nadenken, wat was en wat gaat komen. Het was een moeilijk jaar voor me. Toch eindig ik het jaar in een relatief positieve bui. Dat ligt waarschijnlijk aan het lieve berichtje dat ik van mijn ex kreeg in de week voor de kerst. De laatste tijd dat ik contact naar haar zocht was dat niet om haar terug te winnen. Het was mijn beste vriendin die ik terug wilde. Eer onze relatie begon hadden wij een hele mooie hechte vriendschap. Het zijn twee personen die ik was kwijtgeraakt, mijn partner en mijn beste vriendin.

Als ik zo nog's door mijn eigen blogs heen lees constateer ik dat het vaak uitingen van gevoel zijn wat ik op dat moment beleef. Dat zijn dan de momenten waar ik me rot voel, kwaad ben, verdrietig of wat dan ook. In ieder geval een negatief gevoel. Ik lees dan ook dat ik vaak met het beschuldigende vingertje naar haar wijs . Ook merk ik dan hoe ik haar tegelijkertijd ook weer in bescherming neem door te schrijven dat ik begrip voor haar heb. Uiteraard was dat begrip op het moment waar ik een blog schreef niet zo groot.

Ben nu erg bezig mijn ex defintitief los te laten. Valt niet mee. Per toeval ondekte ik dit nummer en het greep me erg aan. Erg mooi nummer en weerspiegelt perfect mijn gevoelens op dit moment.

Walk away, leave with my blessing
Once in a while, let me hear from you
If we never meet again, before my life is over
I'll leave this world loving you

You can take everything but my memories
for they're goode ones and they'll see me through
And if we never meet again, i'll love you forever
I'll leave this world loving you

You were mine for a time and i'm thankfull

Alweer zit ik aan haar te denken. Alweer kan ik de slaap niet vatten. Alweer zit ik te huilen.
Waarom hou ik toch zo van haar? Waarom moet liefde zo gecompliceerd zijn? Als twee mensen van
elkaar houden is dat toch alles wat nodig is om samen te zijn?
Volgens haar niet, ze verweet me ook altijd een hopeloze romanticus te zijn. Je moet je verstand
volgen en niet je hart zei ze altijd. Laatst heb ik met haar gesproken. Ze was verbaasd dat ik
nog steeds op haar wacht. Toen ik haar zei dat ik nog steeds hoop had vond ze dat ik die ook
niet moest opgeven. Dat vind ik weer zo'n vaag antwoord. Ik heb haar opnieuw gevraagd of ze van