Mijn familie helpt me, maar aan de andere kant zie ik ook een soort van emotionele chantage. We helpen je zeggen ze , maar als we merken dat je weer achter hem aan zit, laten we je los en laten jou en je zoon in de steek. Nu doet mijn moeder raar tegen me, omdat ze er dus achter is gekomen dat ik hem nog terug wil.
Ik moet helemaal overnieuw beginnen wat ik helemaal niet zie zitten. Terug naar het dorp, de stad verlaten, ik heb het hier zo naar mijn zin gehad. Maar ik weet dat als ik hier blijf, ik mijn ouders kwijt ben. Ik hou zoveel van hem en straks zal alles anders zijn . Hij zal zijn kind maar 1 keer in de 2 weken zien en ben bang dat hij spijt krijgt zodra hij het besef krijgt dat we niet meer in de buurt zijn. Hij is zo onbereikbaar en verlang zo naar hem en wil zo graag voor hem vechten.

Hallo allemaal,

Bij toeval kwam ik op deze site terecht. Ik weet niet zo goed hoe ik met mijn liefdesverdriet moet om gaan. Misschien helpt het als ik mijn gevoelens hier kwijt kan. Het is nu een maand uit. Bijna 5 jaar lang heb ik lief en leed gedeeld. We hebben samen een kind van 2 en een half waar we supertrots op zijn. Maar 1 maand geleden besloot mijn ex de knoop voor ons door te hakken. Al een paar maanden sukkelden we wat aan, de communicatie was slecht en probleem op probleem stapelde zich op. Ik werd er gek van, maar heb nooit zelf de stap durven te zetten. Toen het net uit was, kon ik het me nog moelijk realiseren. Maar hoe langer het duurt, hoe erger de pijn wordt en groter het verlangen naar hem. Ik weet dat hij van me houdt, maar hij houdt zich sterk en probeert voor zichzelf een eigen leven op te bouwen. Ik daarentegen ben de zwakke en neigt naar aandacht van hem wat ik niet krijg. Ik ben voor hem in de grote stad gaan wonen, heb een vaste baan en over een maand ga ik hier weg, terug naar mijn ouders, omdat ik geen andere keus heb. Hij heeft al een ander huis en zie dat hij is veranderd in iemand die ik altijd in mijn relatie had willen hebben. Waarom kon hij toen niet zo zijn?