Ik heb de afgelopen 2 weken een goed gesprek gehad met haar. En ben er achter gekomen dat ze aan een "sociale angst stoornis" leid. Dit heeft ze me zelf verteld(na 5 jaar kon ze eindelijk de moed opbrengen, nadat ze het had uit gemaakt, onder het mom van het maakt nu toch niets meer uit.).
Hierna ben ik van alles op gaan zoeken op medische site's en kwam erachter dat 90 % van haar gedrag beheersd werd door deze "stoornis".
Vanaf het begin van onze relatie heeft deze fobie tussen ons in gestaan en ons verder uit elkaar gedreven.

4weken geleden vroeg ze om een timeout, maar vandaag gaf ze aan dat ze er na 5 jaar toch mee wilde stoppen.
Onze relatie was inderdaad al maanden niet meer wat ie geweest was, (mede) omdat ze last had van een depressie. Waardoor ik helemaal niets meer goed kon doen in haar ogen. Ik heb haar er vandaag mee geconfronteerd dat ik het gemerkt had dat ze in een depressie terecht was gekomen. En ze vertelde dat ze dat zelf wist, maar blijkbaar wilde ze niet begrijpen dat de depressie haar manier van denken veranderde.