Hallo allemaal,

Geen idee wat ik heb vandaag, begon de dag niet zo heel lekker, nog wat traantjes gelaten en ineens dacht ik, ik ga eens even alle blogs van Free spirit doorlezen (alweer) want die helpen altijd tegen het k..gevoel.

Zulke eye-openers zijn dat en ik ben je eeuwig dankbaar daarvoor. Echt.

En ineens sloeg m'n stemming om, kreeg zin om muziek op te zetten (de eerste keer sinds D-day) en dat moest ineens Fleetwood Mac zijn (met dank aan incognito )

Sta ik zowaar mee te zingen en jee, wat een bevrijdend gevoel ineens... hoop dat dit nog even aanhoudt.

Het weekend zie ik ook wel positief tegemoet. Morgen wordt alvast leuk toch? daarna naar Rotterdam naar m'n vriendin en daar heb ik ook veel zin in.

Hallo allemaal,

Ben nieuw hier en sinds zaterdag een hoopje ellende... In het kort hier mijn verhaal: Ik ontmoette 6 maanden geleden m'n ex. Liefde op het eerste gezicht, van beide kanten. Een prachtige zomer volgde, weekend Parijs etc.etc. We maakten al toekomstplannen (niet al te serieus maar toch..) onze kinderen konden goed met elkaar overweg. De hemel op aarde leek het en we hadden elkaar helemaal gevonden...tot eind oktober. Ineens kreeg hij het op z'n heupen, was oververmoeid (bezig met opzetten eigen bedrijfje) en wilde ff niks meer. Hij wees mij af, wilde rust.. heb het een paar dagen aangekeken en hem met rust gelaten (ik helemaal in de war) en toen zocht hij me weer op. Dat ging 3 weken goed, terug naar het begin zeg maar en daar gebeurde het weer, nu nog iets heftiger. Twijfel alom, misschien wel een burn-out zei hij maar hij gaf wel heel veel om me en wilde zeker niet stoppen. Ik heb hem weer de ruimte gegeven, met een flinke deuk in m'n zelfvertrouwen, dat wel. Begon hij me weer op te zoeken. Helemaal klef en verliefd, maar ik inmiddels wat sceptisch. Tot dus afgelopen weekend: ineens reageert hij niet op m'n telefoontjes, na een nacht met nog behoorlijk veel intimiteit. Toen ik hem eindelijk te pakken kreeg zei hij dat hij geen zin had om op te nemen of om mij te bellen. Ik vroeg wat er dan aan de hand was en hij wist het niet. Wel vond hij dat het zo niet langer ging en dat het erop ging lijken dat hij me aan het lijntje aan het houden was en dat het zo niet werkte en dat dit een x moest stoppen waarop ik heb geantwoord dat dat dan nu moest zijn. De dag erop heb ik nog wat sms contact gehad maar op mijn vraag of we nog een x een normaal gesprek konden hebben en niet via de telefoon, heb ik tot op heden nog niks gehoord.