Meneer X en ik waren elkaars jeugdliefde en we hebben elkaar weer ontmoet op een punt in mijn leven dat mijn huwelijk in een dieptepunt ( een van de vele dieptepunten) verkeerde.
Er waren meteen pats boem weer de gevoelens van vroeger.Dat liep enigszins uit de hand.Maar met het verstrijken van de jaren ging ik het karakter van meneer X vergelijken met het karakter van mijn man.
En ik nam steeds meer afstand van meneer X.Ik wilde niet meer vreemdgaan maar meneer X wilde mijn vriendschap niet kwijt omdat hij "so in love"ahum was.

Ik doe wat ik doen moet.
Mijn verstand zegt dat dat goed is.
Het is al een poosje uit met mr x en ik ben degene die er een punt achter gezet heeft.
Maar dat heb ik ook gedaan omdat ik voelde dat hij niet meer van me hield.
Was echt trots op mezelf ( en nog)
Ik wil wat van mijn huwelijk maken want dat heeft potentie dat weet ik.
Gisteren heb ik mr x verteld waarom ik er een einde aan gemaakt heb. Een afscheidsbrief.Ik heb geen enkele reactie gehad.

Ik ben helemaal overdonderd door de lieve berichtjes die ik kreeg op mijn eerste blog.
Geen pek en veren voor deze foute vrouw!

Mijn huwelijk is er ook al een van bijna 27 jaar en de meeste van die jaren heb ik getwijfeld en getwijfeld.
We zijn ook al eens in therapie geweest en die therapeute was stom verbaasd dat we uberhaupt nog getrouwd waren gezien de manier waarop we leefden.
Geen tijd voor elkaar.Alleen maar werken werken werken om wat op te bouwen en onze kinderen een goede toekomst te kunnen geven.

Ben al een heel poosje lid van deze pagina en heb heel wat afgelezen.
Wel fijn om te weten dat je niet de enige bent met liefdesverdriet.
Mijn verhaal is afgezaagd en fout fout fout ik weet het!!
Maar daarom is de pijn er niet minder om.

Ik ben getrouwd en jarenlang erg ongelukkig geweest.
Altijd gedacht dat ik met de verkeerde man ben getrouwd en het toch maar volgehouden voor de buitenwereld en de kinderen..dacht ik

Het ging echt bergafwaarts met mijn huwelijk en een aantal jaren geleden kwam ik via toeval mijn jeugdliefde weer tegen.