Al vanaf november,
Misschien gooi ik mijn eigen glazen in,
Misschien krijg ik spijt,
Misschien vinden we elkaar weer,
Misschien kruisen onze wegen ooit weer,
Misschien wil ik helemaal geen relatie meer,
Misschien wil ik pas kinderen als ik 60 ben,
Misschien ga ik wel het klooster in,
Je bent alles wat ik altijd heb willen hebben, maar nu is het te laat,
Ik weet dat ik heel gelukkig met je zou worden, maar ik heb teveel ellende meegemaakt,

Alstublieft zeg, make up your mind liefste,
Misschien loop ik een ander tegen het lijf en zijn we elkaar echt kwijt.

Gister was ik helemaal blij dat ik me zo sterk voelde. Vandaag in de ochtend voelde ik me ook sterk. Had ik even de pech dat er een collega naar me toe kwam en heel vrolijk vertelde dat ze gister ten huwelijk is gevraagd. Zo dat kwam hard aan zeg. Ik ben heel blij voor haar en heb heel erg mijn best gedaan om dat te laten zien.

Maar tijdens de lunch werd er aan mij gevraagd of ik moe was ofzo. Ik zei maar ja..

Gister een heel lang gesprek gehad. We hadden al via de mail diepe gesprekken gehad en ik moet zeggen dat dat een goede oplossing is geweest. Door met respect naar elkaar te mailen en te zeggen hoe je je ergens bij gevoeld heb word er best wat duidelijk.

Maar elkaar aankijken en praten voorkom je toch niet. Dus gister zitten praten. Ik voelde me best sterk en heb niet gehuild voor het eerst in twee maanden. We hebben van de eerste kus tot "de laatste echte" besproken wat er was gebeurd. We zijn erover uit dat een relatie nu niet werkt. We hebben daar beide ons aandeel in.

Eind 2008 leerde ik hem kennen. Tijdens het sporten. Hij had toen een relatie. Ik had geen idee dat ik een jaar later verliefd zou gaan worden op deze man.
In 2009 heeft zijn vriendin het uitgemaakt met hem. Zij had een ander. Ondertussen waren we vrienden geworden. Gewoon zonder poes pas, net als dat iedereen wel vrienden heeft op een sportclub.

Hij was zo enorm verdrietig. Ik wilde er zijn voor hem. Ik nodigde hem uit om te gaan wandelen, gingen wel eens een filmpje kijken. Verder nog niets. We waren maatjes.