Ik heb vanmiddag rond kwart voor vijf mijn relatie verbroken.

Ik kon niet anders.

Ik heb waarschijnlijk wel de juiste beslissing genomen, maar het doet onnoemelijk veel pijn. Ik word misselijk van de tranen. Ze blijven maar komen.
De relatie duurde iets meer dan een maand. "Bwah, een maand. Da's niks!" hoor ik je al zeggen. Nou, zo is het voor ons/mij niet.
Het was mijn eerste relatie. Het was ook zijn eerste relatie. We zijn beide laatbloeiers, hadden nog nooit zoiets meegemaakt. We hadden het leuk, het was gezellig en als we bij elkaar waren dan vloog de tijd.