En toen was het over...

Ik heb waarschijnlijk wel de juiste beslissing genomen, maar het doet onnoemelijk veel pijn. Ik word misselijk van de tranen. Ze blijven maar komen.
De relatie duurde iets meer dan een maand. "Bwah, een maand. Da's niks!" hoor ik je al zeggen. Nou, zo is het voor ons/mij niet.
Het was mijn eerste relatie. Het was ook zijn eerste relatie. We zijn beide laatbloeiers, hadden nog nooit zoiets meegemaakt. We hadden het leuk, het was gezellig en als we bij elkaar waren dan vloog de tijd.
Wat een schril contrast met vandaag. Minuten lijken uren te duren, en uren dagen. Tik, tak, tik, tak. De dag sleept zich voort.

Ik check mijn telefoon, tevergeefs. Ik zal zijn lieve berichtjes missen. Hoe hij vaak al binnen de minuut reageerde als ik er zelf eentje stuurde.
Zijn glimlach als hij me aan zag komen. De manier waarop we elkaar konden aankijken en zonder iets te zeggen wisten wat we bedoelden. Hoe we samen konden genieten van de stiltes en van elkaar.
Alles. Alles ga ik missen. Dat doe ik nu al.

Onze leventjes waren opeens anders. We hadden nog nooit zoiets gevoeld. Hij niet, ik niet. Mensen in de omgeving zeiden steeds dat we er zo happy uitzagen. We voelden ons ook happy. Buitengewoon happy.

Dat hij veel dronk maakte me op dat moment niet zoveel uit. Hij werd tenslotte nooit vervelend. Mijn vader had een alcoholprobleem. Hij werd echter zwaar vervelend. Vriend niet. Maar toch...

Gisteravond heb ik het tijdens een wandeling aangekaart dat dit aspect me toch wel zorgen baarde. Hij zei dat hij ermee ging stoppen. Ik wilde het geloven. Wilde het een kans geven.
Diep vanbinnen voelde ik dat die kans waarschijnlijk tevergeefs zou zijn. Iemand die al zolang in dat leventje vastgeroest zit...

De hele dag vandaag heb ik erover nagedacht. En nagedacht. En nog eens nagedacht. Uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen dat er waarschijnlijk geen toekomst in ons zou zitten. Het drinken was voor mij een te groot obstakel om de liefdesrelatie voort te zetten. Met pijn in mijn hart heb ik hem bericht dat ik iets te zeggen had wat heel vervelend was.
Hij moet gezien hebben hoeveel het me deed om dit te moeten zeggen. De tranen stonden in mijn ogen toen ik het vertelde.
Hij nam het goed op. We zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Dat is fijn. We hoeven elkaar niet te ontlopen. Dat zou heel vervelend zijn, want we wonen amper 60 meter uit elkaar. Het is een geruststelling dat het op zo'n manier beëindigd is, maar toch...

Het doet zo'n pijn.

Ik weet niet wat ik met mezelf aanmoet. Ik jank bijna non-stop. Soms twijfel ik aan mijn beslissing, al weet ik diep vanbinnen dat het de juiste is. Ik heb met eigen ogen gezien wat alcohol met een relatie doet. Ik wil dat niet. Ik kan dat niet. Maar toch. Het knaagt, heel erg.

Lis80's blog
login of registreer om te reageren

Don, 11/06/2015 - 23:15 — kroegtijger

@Lis80

Hoi Lis,

Vervelend om te lezen dat het zo is gelopen. Ook de reden is erg vervelend, en hoe naar het ook is, ik denk dat je voor het moment in ieder geval de juiste keuze hebt gemaakt. Je hebt voor jezelf gekozen en dat is in ieder geval belangrijk. Daarnaast heb je ook een heel duidelijk statement zijn kant op gegeven, namelijk dat alcohol in de weg staat voor een gezonde relatie. Niet alleen met jou, maar waarschijnlijk met vele anderen. Het is te hopen dat hij dat signaal oppikt en er wat mee doet.
Wel zou ik je willen meegeven dat mensen kunnen veranderen. Ook mensen met een dergelijk drank probleem kunnen dat. Er zijn talloze voorbeelden van te vinden, maar die persoon zal dat in de allereerste plaats zelf moeten willen en zelf moeten doen.
Gegeven dat jullie vrienden zijn/blijven kan je dan ook met eigen ogen zien of hij er wat mee doet, en mocht het ooit eens het punt bereiken dat jullie het daarna dan toch nog opnieuw willen proberen, dan is die optie er natuurlijk altijd nog. Mensen doen nu eenmaal wel eens stomme dingen, en voor ze het weten zitten ze tot over hun oren erin en komen daar niet zomaar uit. Schrijf die mensen dan niet direct af voor de rest van hun leven zou ik willen zeggen. Iedereen maakt wel eens fouten. Het wordt pas een probleem als die fouten meerdere keren worden gemaakt

Don, 11/06/2015 - 23:57 — Lis80

Ik schrijf zeker niemand af.

Ik schrijf zeker niemand af. Ik heb hem ook niet afgeschreven, maar omdat ik van dichtbij heb ervaren hoe het is om iemand met een dergelijk probleem om je heen te hebben kan en wil ik daar op dit moment niet mee dealen.
Het is mijn vader uiteindelijk ook gelukt om te stoppen, maar zelfs toen hij was gestopt met drinken zijn wij als gezin nog heel erg lang achterdochtig gebleven. Ik wil mezelf dat besparen, want dat is geen fijne manier om te leven.
Ik merkte het al bij mezelf, en dat na een relatief korte periode. Op dagen dat we niet samen waren stond ik voor het raam te kijken hoe laat hij naar de kroeg vertrok en of hij dan niet te lang weg bleef.
Dat is niet iets wat je al moet hebben in zo'n prille relatie, denk ik. Dan zou je plezier moeten hebben. Dat hebben we zeker ook gehad, maar voor mij (nu) is dit een onoverkomelijk iets.

Ik zou het heel fijn vinden als hij hier iets mee zou doen. Ik hoop van harte dat hij er iets mee doet. Niet per se voor mij, maar voor hemzelf.
In ieder geval, ik zal hem zeker niet als een baksteen laten vallen. Daarvoor vinden we elkaar ook gewoon te aardig.
We kunnen het heel goed vinden, alleen dit...

Vrij, 12/06/2015 - 08:00 — kroegtijger

@Lis80

Hoi Lis,

Heel begrijpelijk dat jullie achterdochtig zijn gebleven voor een lange tijd. Het vertrouwen moet dan weer heel langzaam gaan groeien, en het is niet zo dat als iemand zegt "ik stop met drinken" dat je m dan op z'n mooie blauwe ogen gelooft, maar dat je dat eerst dan bewezen wil zien. En het is daarmee dus ook heel begrijpelijk dat je daar in je relatie dan ook niet op zit te wachten.
Wat ik bedoelde is dat er ook heel veel mensen zijn die van mening zijn dat als je eenmaal een alcoholist bent, dat je dat dan altijd voor de rest van je leven blijft. Of eenmaal een verslaving in z'n algemeenheid zelfs hebt, dat het daarmee automatisch altijd zo is.

Heel veel sterkte in ieder geval de komende tijd.

Vrij, 12/06/2015 - 10:12 — Lis80

Dank je.

Don, 11/06/2015 - 23:45 — waterman

Hoi Lis

Ik denk dat Kroeg gelijk heeft, je hebt een heel stevig statement gemaakt naar hem dat jij dit absoluut niet wilt! Een statement waar hij niet meer omheen kan, wat hij niet met een dooddoener kan onderstoppen. Dat is heel goed! Maar het is nu aan hem om de zaak op te pakken. Zoals het nu liep, zag jij geen toekomst met hem. Dat weet hij nu, geen twijfel aan.

Er moet iets veranderen, en je hebt ook heel duidelijk aangegeven wat er moet veranderen. Dat heeft hij gehoord, en daar moet hij op reageren. Wil hij verder met jou, dan weet hij waar hij aan moet werken. Wat er uit komt, dat weet niemand, maar beiden weten nu wel waar het probleem ligt. Hoe hij het oppakt, dat is verder zijn keuze. Maar de keuze ligt heel duidelijk op tafel!

Wees daar in ieder geval een beetje trots op, door al je tranen heen!
Waterman

Wie is online

Enquête