We zijn ondertussen 6maanden verder en ben blij te kunnen zeggen da ik over hem ben... Ok, het doet me nog steeds pijn om hem met een ander meisje te zien en als ik hem tegenkom denk ik wel nog eens aan hem. Het zal altijd een moeilijke omgang worden, maar ik ben sterker geworden en ik kan terug iemand ECHT liefhebben.

Ik heb hier echt veel steun gekregen van veel lieve mensen en hoop dat ieder van jullie hier aanwezig ook terug kan opstaan en verdergaan! Sterkte!

Lola_x

en jah, ik ben deze keer nog dieper gezakt dan ooit... Ik zie't nie meer zitten, heb soms zin om er abrupt een einde aan te maken! Nooit es iemand bij je die je troost als je huilt, die je vasthoudt als bang bent en je verwarmt als je het koud hebt... Is er dan echt niemand voor mij voorbestemd?

Ochjah, het leven is een strijd... en we make er maar iets van, d'r komt wel iets zeker?

maar ik denk dt velen onder jullie denken dat het m'n eigen fout is. erges heb ik ook fouten gemaakt: ik heb onder andere m'n beste vriendin van toen ongelofelijk veel pijn gedaan!
Ik kom nu tot het besef dat ik hier misschien niet echt thuishoor... Ben tenslotte nog maar 17, wat weet ik nu van het leven, de liefde of zelfs nog meer: wat weet ik van liefdesverdriet?

Waarom zijn het altijd dezelfden die pech hebben? Verdien ik dan echt geen geluk? Verdien ik echt niemand die er voor mij is?

*Life's so hard, when no one's there to ease the pain...*