krijg net een sms van hem...een lieve
en er zit zelfs een x achter, wat voor hem echt heel wat is. dat doet hij maar heel sporadisch
gevolg een enorme huilbui. ik reageer er maar niet op, lijkt me beter, maar het is o zo moeilijk. ( dus waarschijnlijk doe ik het wel, maar weet nog niet, of het een lief of gekrenkt smsje moet zijn)

het is een reactie op mijn sms van eergisteren, dat hij geen rare praatjes over mij moest verspreiden. echt raar waren ze niet, maar ik weet dat ik hem er wel mee raak. want hij wil mij geen pijn doen.

ik hoorde dat hij heeft verteld dat hij van mij niet meer mag langskomen. tja klein dorp, dus dat hoor je snel.

ik heb hem dus een sms gestuurd waarom hij rare praatjes verspreid, en ik krijg onmiddellijk antwoordt, nee hoor, wat dan?
alsof ik daarop ga reageren.

ik weet wel waarom hij dat zegt, dan lijkt hij niet de slechterik, dan is het mijn schuld, en niet de zijne. maar het feit dat hij met zijn beste maat over mij praat zegt genoeg en dat hij daarom niet op stap gaat nog veeeel meer.
hij voelt zich dus ook kut.
mooi zo! weet hij ook eens hoe dat voelt.

ik heb nog zoveel vragen waar ik antwoord op wil. hoe hij zich voelt, waarom, waarom zo, hoe het met hem gaat,

ik zou hem een brief willen schrijven, met al mijn vragen erin, wat nou zijn echte gevoel is, of hij daar eerlijk vanuit zichzelf antwoord op kan geven, zonder te denken aan iedereen die om hem heen is, dus niet wat zijn ex wil, of dat hij denkt dat zijn kinderen willen, maar wat hij zou willen, wat hij voelt, maar ik durf het niet.

ik reed vandaag langs zij huis. ik kan natuurlijk ook omrijden, maar waarom zou ik en toevallig reedt hij net weg met de auto. ik zag dus een glimp van hem. ik toeterde, omdat ik zo normaal mogelijk wil doen, en doe dus net alsof het mij niks doet, maar ik scheurde van binnen..

en wat ziet hij er slecht uit. hoe langer het uit is hoe slechter het met hem gaat.

en nu geen medelijden hebben, gewoon denken, dat het zijn eigen schuld is. niks van vinden, en proberen sterk te zijn als ik hem zie.

ik zie op tegen volgende week, weer werken, verwachtingen en dingen moeten. dan moet je sterk overkomen,,je kunt niet gaan zitten janken op het werk. drie weken zonder kids, die dan bij hun vader zijn (niet de ex om wie ik nu treur)
ik heb me voorgenomen om die drie weken dat ik alleen ben, elke vrijdag naar de sauna te gaan. effe, helemaal aan mezelf denken, maar dat moet ik nog wel effe doen.
die gezondheid, ook best moeilijk, gezond eten lukt redelijk, maar al dat gesnoep is niet goed.

zo stom, toch weer een sms gestuurd, hoe het met hem gaat?

hij zit in mijn hoofd, mijn hart en mijn gevoel. 24 uur per dag denk ik aan hem, wanneer gaat dat over?

ik chat wat met mannen op een dating site, maar heb geen behoefte om werkelijk een afspraak te maken, ze zeggen wel dat het helpt, maar dat kan ik echt nog niet. de gesprekken zijn wel fijn, wat afleiding en toch heel ander als met je kids. een volwassen gesprek heeft een mens gewoon nodig, en dit is geen makkelijke tijd om ldvd te hebben.
alle vriendinnen op vakantie, dus je kunt moeilijk met iemand afspreken momenteel.

met wat gegoogle kwam ikhier terecht.
ik hoop dat het van me afschrijven van frustraties en verdriet me kan helpen om van de ldvd af te komen..

ik heb drie en een half jaar een knipperlichtrelatie gehad. hij maakte het steeds weer uit, omdat hij alleen wil zijn, geen verplichtingen, en kwam toch steeds weer bij me terug.