ik hoorde dat hij heeft verteld dat hij van mij niet meer mag langskomen. tja klein dorp, dus dat hoor je snel.

ik heb hem dus een sms gestuurd waarom hij rare praatjes verspreid, en ik krijg onmiddellijk antwoordt, nee hoor, wat dan?
alsof ik daarop ga reageren.

ik weet wel waarom hij dat zegt, dan lijkt hij niet de slechterik, dan is het mijn schuld, en niet de zijne. maar het feit dat hij met zijn beste maat over mij praat zegt genoeg en dat hij daarom niet op stap gaat nog veeeel meer.
hij voelt zich dus ook kut.
mooi zo! weet hij ook eens hoe dat voelt.

waarom zit ik dan nu met heftige buikpijn op de bank?

kan deze nachtmerry niet gewoon doorgaloperen en wij weer gelukkig zijn met elkaar.
wij passen zo goed samen als yin en yang. zucht, is de zomer voorbij? meestal komt het dan weer een tijdje goed..ik kan vandaag niet stoppen met hopen. weer aan het werk geweest, thuiskomen in een leeg huis, moe van het werk, op de bank in slaapgevallen en zo geen energie meer om iets te doen.
lang leve mijn lieve hond die me naar buiten brengt voor een fietstochtje en daarna toch nog iets in de tuin gedaan, maar nu kijk ik elke 5 min naar buiten, of hij niet komt, of hij niet een sms stuurt, o wat mis ik hem....