Oke, gaat beter nu. Ik heb wat dingen voor mezelf op een rij gezet, het was niet alleen de liefde die me opbrak. Ik heb bedacht dat de kans dat ik hem nog wel vaker tegenkom, zal zien fietsen e.d. aanwezig is, en dat ik maar moet accepteren dat ik me dan rot kan voelen, of niet. Verder moet ik zijn leven niet idealiseren en gewoon iets van het mijne maken, soms gaat dat goed, soms niet. Heb veel nieuwe lijnen uitgezet nu, het moet lukken om er weer vol goede moed tegen aan te gaan.

O, en nog vergeten te vertellen, ik check steeds zijn website en ik wil daar van af!!! Zag dat hij alweer aan het plannen is voor 2008 en precies dezelfde dingen plant als vorig jaar en dat steekt zo enorm. Het idee dat hij gewoon weer op vakantie gaat, gewoon verder gaat terwijl hij toen een "time out"heeft genomen, maakt me zo kwaad! Het gaat volgens mij heel goed met hem en dat steekt me. Ik voel me echt gebruikt om over zijn ex heen te komen en dat doet zo'n pijn. Ik dacht dat hij mij echt leuk vond, maar het heeft blijkbaar totaal geen indruk achter gelaten....

Nou, lijkt wel of ik er het langste last van heb van een heleboel bloggers hier. Een paar vaste gebruikers zie ik hier al een tijdje niet meer. Ik voel me nog steeds rot. Weet ook niet of het nou te maken heeft met hem, of met de liefde in het algemeen, maar voel me zo naar dat ik zelfs ziek naar huis ben gegaan vandaag. Ik heb hem een paar weken geleden door mijn straat zien fietsen en over een paar dagen spreekt een vriendin met zijn (heel goede) vriend af. Ben benieuwd of ik via haar iets over hem ga horen (waarschijnlijk niet). En zelfs als ik wat hoor, wat schiet ik daar dan weer mee op?

Bah, vrijdag uitgeweest en superleuke avond gehad. Een vriend van hem gezien. Mijn hart maakte een sprongetje bij de gedachte dat hij er ook opeens zou zijn. Voel me nu toch erg naar. Weet niet wat ik met mezelf aanmoet. Het heeft niks met hem te maken, maar meer met het alleen zijn. Ik vraag me af of ik ooit weer iemand kan vertrouwen, ontmoeten. Niet alleen door hem, maar ook door andere ervaringen. Ik Denk soms, als het met hem niet wilde lukken, met wie dan wel?

Een van de vervelende kanten van liefdesverdriet (merk wel dat het bij mij langzaamaan over begint te gaan) vind ik, dat je het zo moeilijk met iemand kan delen. Soms reageren mensen bot, verveeld, geirriteerd of niet begrijpend. Maar ik denk soms dat die mensen niet (meer) weten wat het is om je zo te voelen. En door die reacties voel je je dan extra eenzaam en stom.

Phoe, zware dagen. Ik weet niet wat het is, maar voel me supergoed en tegelijkertijd vreselijk onbestemd. Verdrietig, bij vlagen gefrustreerd, maar wel weer levenslustig, anders dan hiervoor. Alles is weer op zijn pootjes terecht aan het komen, ik richt me weer op andere dingen.

De dag dat ik t dus even lekker moeilijk had, speelt het lot een klein spelletje met me. Tenminste, het stelt niks voor, maar hij reed door mijn straat diezelfde dag. Ik woon in een hele grote stad en alhoewel ik in een straat woon waar veel verkeer doorrijdt (fietsers) was ik toch redelijk ..... tsja, wat is het goede woord. Hij was er opeens, weer zo dichtbij. Ik vond het zo'n raar idee dat hij ineens in de straat reed waar hij vaker is geweest. Zou hij iets gedacht hebben over ons? Zou hij vaker door mijn straat hebben gereden onder dat ik het wist?