Pfff,ik ben zeker niet trots op de afgelopen periode. Heb mijzelf in een andere relatie gesmeten om de ex te vergeten. Dit was geen succes.Daarnaast wil ik zo graag verder maar elke vezel in mijn lijf zegt me dat ik moet blijven hopen want dat mijn ex mijn soulmate is, dat wij ooit terug samen zullen zijn. Ik zou echt zo graag dit gevoel loslaten maar is zo moeilijk!!!

Het is zo vreemd... Ik blijf met mijn hart geloven dat wij (ex en ik) echt een betere versie van ons kunnen opbouwen. Hij heeft mij helemaal uit zijn leven gewerkt (incl. de zaak die we samen opbouwden) en zegt nu meer rust te hebben. Ik zie niet in dat nu de stress weg is, wij niet geweldig samen kunnen zijn. Mijn hart blijft geloven en ik kan het niet zomaar opgeven. Ik probeerde alles:negeren, kwaad zijn, geen contact... Maar op die momenten zoekt hij mij ook op, hij kan me ook niet volledig loslaten maar blokt het idee van ons samen zijn wel volledig af.

Wow, wat een emo-rollercoaster. Rationeel weet ik het al lang dat ik niet meer terug wil naar hem. Het vertrouwen is weg en wij zullen nooit meer zijn wat we geweest zijn. Emotioneel... geen goed idee om na 10 jaar niet drinken te beslissen mij zat te zuipen in zijn buurt en dan voorbij al mijn normen en waarden te gaan smeken bij mij terug te komen. De kater nadien... pijnlijk en stom. Hoe kan ik mijzelf zo verlagen?

Kheb hem afgeblokt.. de nieuwe verliefdheid. Hij werd zo verliefd en ik kan mij niet geven want desondanks dat ik iedereen (inclusief mijzelf) wil doen geloven dat ik over mijn ex heen ben, ben ik dat niet! Ik hoop nog steeds dat het terug goed komt, gewoon omdat wij zo geweldig waren samen. Hij voelde veilig en alles voelde juist.

Ik voel me nu niet alleen slecht omdat ik ldvd heb, ook nog is schuldig dat ik een ander moet kwetsen en kwaad op mijzelf omdat ik zo in de knoop lig met alles. Kan ik het mijzelf nu niet gewoon wat gemakkelijker maken?

Jah, compleet in de war eh... Ben nog maar twee weken single en er nog helemaal bovenop aan het komen, wordt ik verliefd op iemand anders. Is verwarrend want terwijl ik mijn ex mis voel ik ook kriebels in mijn buik. Toch wil ik het allemaal nog niet want is te snel en zou meer rebound zijn, maar voelt toch zo goed... Moet ik dit nu echt ook nog meemaken? pfffffffff

Ok, kheb het gehad... gisteren stuurde mijn ex me per ongeluk een sms die hij naar iemand anders moest sturen waaruit leek dat hij mij maar een zielig hoopje vind.
Vandaag dan wilde hij zonder afspreken bij mij thuis zijn spullen komen halen en als ik zeg dat hij dit met mij moet afspreken en niet zomaar hier rondlopen zonder mijn weten of goede afspraken... Vind hij dit gek.

Goed... bijna 2 weken geleden dat het voorbij is... Nu zit ik hier, kan amper eten en weet met mijn triest gevoel geen blijf. Afgelopen jaar startte ik met mijn vriend een eigen horeca-zaak op. Vanaf dag 1 steunde ik hem en hielp hem met alles. Toen ik besloot om mijn job op te geven was al snel duidelijk dat ik mee in de zaak zou stappen. Hij wou dit zelf ook heel graag. Omdat het financieel interessanter zou zijn, gingen we wettelijk samenwonen. Toch spraken we ook over trouwen... Gewoon omdat dit iets was wat we beide graag wilden.