"Liefde begint met een glimlach, groeit met een kus en eindigt met een traan.

Liefde is als je niet haat om het even hoeveel onrecht je is aangedaan.

Als je kan houden van, boven alle pijn en onrecht, dan is het liefde.

Ween niet om iemand die niet om jou zou wenen.

Goede vrienden zijn moeilijk te vinden, nog moeilijker achter te laten en onmogelijk te vergeten.

Je kan maar zover gaan als je druk uitoefent, daden zeggen meer dan woorden.

Het moeilijkste om te doen is zien hoe diegene waarvan je houdt een ander te zien liefhebben.

Laat het verleden je niet tegenhouden, je mist de goede dingen.

Weer een tijdje verder en nu maar weer eens wat dingen optypen.

Ik merk toch wel dat ik nog vaak aan mijn ex denk en nog veel gedachten over haar heb. Veel herinneringen van onze relatie komen naar boven. Een heleboel leuke maar ook minder leuke dingen die mij dan toch weer verdrietig maken om het feit dat het uit is. Ik probeer ook heel vaak te kijken naar dingen die ik tijdens de relatie fout heb gedaan of anders had kunnen doen. Dingen die ik voor mezelf kan veranderen waardoor het misschien in een volgende relatie beter kan worden. Ben achter een aantal dingen gekomen hierdoor en daarvan werd ik ook wel verdrietig. Bepaalde dingen die ik beter had kunnen doen en waardoor de relatie misschien niet zo afliep denk ik dan soms. Ik mis haar toch ook nog wel. ik mis het contact met haar. Dit komt dan zo met vlagen naar boven en dan heb ik weer even een dipje. Baal hier toch wel van!

Beste beheerder,

Al een tijdje kan ik geen PM's meer sturen en ontvangen. Die gehele link bij mij is gewoon weg. Ik vraag me af of daar wat aan gedaan kan worden?

Alvast bedankt.

Heeey mensen,

De laatste tijd weinig actief hier. Wou even meedelen dat het goed met me gaat. Ik begin mijn leven steeds meer op orde te krijgen. Was ook weinig actief vanwege de tentamens die ik moest doen. Ik heb gehoord dat ik ze heb gehaald. Ben hier wel net zo blij mee. Dit betekent namelijk dat ik nu eindelijk op stage mag vanaf december. Dus weer een stap voorwaarts. Wat betreft mijn ex heb ik alles geaccepteerd. We gaan ieder onze weg. Ik mis haar nog wel en ik denk nog regelmatig aan haar, maar niet meer zoals ik eerst deed. Het denken is meer goede herinneringen die nog regelmatig terugkomen.

Ik heb de lieve vrede met mijn ex gesloten. Nadat ik haar had opgebeld, had ik nog maar eens heel goed nagedacht over wat ze zei. Dat ik los moet laten en door moet gaan. Ja dat is waar. Daar heeft ze gelijk in. Dat is ook zeker wat ik moet doen. Ik ben me er ook bewust van geworden dat ze er gewoonweg niet meer is voor me. In ieder geval niet meer op de manier waarop ik het eigenlijk zou willen. Ze zal er heus wel voor me willen zijn, maar dan als een vriendin. En dat zal ik moeten accepteren. Zij is doorgegaan. Ik heb niet meer die steun van haar die ik eerst had. Ook al is het uit. Toch probeerde ik nog al die tijd die steun en houvast te hebben van haar, ook al was het uit.

Oooh man, ik sla echt door hier. Heb haar vandaag gebeld. Wou het hebben over een aantal dingen uit die relatie. Ze kapte het gesprek echter na een tijdje weer af met dat ze dingen te doen had en hing zo weer op. Daar sta je dan. Maar het begint nu toch echt tot me door te dringen. Ik was eerlijk gezegd niet eens verdrietig dat ze dit deed. Ik begin nu toch steeds meer door te krijgen dat ze echt niet meer terug komt. Dat het over is. Dat ik door moet gaan met mijn leven. Ik blijf maar vasthouden aan het stukje leven wat ik had met haar. Blijf eigenlijk de hele tijd maar in die tijd vaststeken. Ik laat mezelf daar niet uit komen. In het telefoongesprek zei ze me ook dat ik het toch echt los moet laten. Dat ik door moet gaan. Nu ben ik het toch echt voor het eerst eens met haar sinds dat het uit is, bedenk ik me nu. Ze ergderde zich aan het feit dat ik maar door bleef gaan over de relatie en al die vragen. Daarom kapte ze ook af. Zij is doorgegaan. Heeft haar leven opgepakt. Ik zit nog steeds vast en het houdt me zo bezig dat ik gewoonweg niet verder kom. Mijn kamer is weer een zooi, ik heb een wasgoed waar iedereen amen tegen zou zeggen. Ik concentreer me nergens meer op, morgen over een week is dat vervloekte tentamen en ik kan me nog steeds niet concentreren op die boeken. Ik heb een hele grote stapel post liggen. Ik snap eigenlijk totaal niet waar ik mee bezig ben. Ja, één ding weet ik wel en dat is dat ik mezelf helemaal aan het slopen ben. Ik gooi mezelf steeds meer in een slachtofferrol. Dit begint nu allemaal tot me door te dringen. Maar dan snap ik toch nog steeds niet waarom ik het maar niet aanpak??? Durf ik soms niet??? Wil ik dan niet weg uit dit verrekte verleden en doorgaan met leven??? Ik denk dat ik voor mezelf nog steeds op die bodem ben en er nooit echt uitgekomen ben. Nu moet ik in deze week mezelf toch echt proberen op te pakken en me uit deze sleur van laat opstaan, niets doen, films kijken, in het donker zitten, de hele dag op het internet zitten, denken over en aan deze relatie en laat naar bed gaan te trekken. Het vreet me op. Ik bereik er niets mee dan dat ik toch telkens weer mijn kop stoot. Zo krijgen alleen maar die tegenvallers de voorrang bij mij. Zo krijg ik ook niets voor elkaar en niets gedaan. Ik moet nu toch echt proberen mijn leven op orde te krijgen. Ik heb voor mezelf besloten dat dit is waar ik nu voor ga. Waar ik voor moet gaan wil ik weer wat geluk in mijn leven hebben. WIl ik mijn leven weer helemaal op orde hebben dan moet ik dus mijn ex loslaten. Ik moet haar laten gaan. Dat is hem nu juist het moeilijke. Ze betekent nog zoveel voor mij. Ik kan gewoon niet snappen waarom ik me nog zo erg aan haar vasthou. Maar toch zal ik moeten, wil ik verder kunnen. Er zijn nu al bijna 3 maanden voorbij en ik ben nog geen steek verder. Dit kan echt zo niet doorgaan. Dan dus zoals voorheen maar helemaal geen contact meer. Helemaal niets. Ik kan er nog niet mee overweg, daar ben ik wel achter. Nu eerst maar eens mijn leven oppakken en hopelijk kan ik op een gegeven moment net zo denken als Ron, dat ik me vrij en bevrijd voel. Dat ik dan ook eindelijk zie dat het geen tekortkoming is van mij, want zo denk ik nog wel vaak. Dat er iets mis is met mij. En hopelijk kan ik op een gegeven moment ook net zoals Ram6 en Pluk genieten van de liefde met iemand die er voor mij zal zijn.

Hee mensen weten jullie wat ik moet doen? Ik heb dus geheel onverwacht een berichtje van mijn ex gekregen. Dit kreeg ik:

"Hey. Sorry dat ik al zo lang niets heb laten horen! Druk gehad! Ik wou je bedanken voor het lieve kaartje. En laten weten dat we morgen Diva laten inslapen. ik dacht dat wil je wel weten. Het is tijd. Dikke knuf, Loes."

Nu ben ik dus geheel overrompeld. Ik had dus totaal geen bericht of niets verwacht. Diva is de hond van haar moeder. Daar zijn ze helemaal gek op. Ik was ook gek met alle honden die die moeder had. Ze hebben 4 honden. ik weet dus echt totaal niet wat ik nu moet doen. Moet ik reageren, moet ik het niet doen. Loop gewoon helemaal te trillen van emotie nu. Haar bellen wil ik dus helemaal niet. Ik heb geen zin om haar stem te horen. Dat brengt toch alleen maar meer emoties los. plus dat ik dan alleen maar vragen wil gaan stellen. En wat ik dus absoluut niet wil is me heel kwetsbaar naar haar toe opstellen. Wat ik wel heel graag wil is naar haar moeder bellen. Ik had een goede band met haar. Ik wil haar mededelen dat ik het heel erg en naar vindt. Ik reed vanmiddag dus vlakbij hun huis toen ik vanParijs kwam. Toen dacht ik al bij mezelf. Laat ik die moeder bellen.Misschien vindt ze het leuk als ik even langskom. Even ook die honden begroeten. Nu denk ik bij mezelf had ik het maar gedaan. Ik ben alleen bang dat als ik nu haar moeder bel, dat d ekans groot is dat zij nu ook daar is, dus dat de kans groot is dat ik haar aan de telefoon krijg. Dat wil ik dus eigenlijk niet. Aaaaarrrgghh waarom is dit nu zo moeilijk? Waarom flip ik al helemal van 1 berichtje die ik nu opeens van haar krijg? Waarom moet zenu contact zoeken? Verdomme wat vind ik dit kut zeg!