Haaaai!

Hoi hoi!

Ik heb net even wat verhalen hier zitten lezen, manmanman, ik zou bijna niet meer in de liefde geloven! En wat voor mij en de rest van de lezers van het verhaal al zo klaar als een klontje is, is de verteller nog helemaal in de veronderstelling dat het nog goed komt, of dat hij nog wel van haar houdt, of bezig zichzelf staande te houden, of zichzelf voor de gek te houden. Ook ik, net zo goed. Lees mijn blogs en je zou ook denken jezus wat is die ex een lul zeg.

Bah voel me eenzaam vandaag zeg. De hele dag al. Kom geen steek vooruit. Ik geniet zoooo van die kleine, we gaan er lekker op uit, speeltuintjes, zwemmen, naar de stad maar heb zon verschrikkelijk leeg gevoel van binnen. Gisteren waren we noodgedwongen bij elkaar om iets op te halen, samen in de auto en thuis, voelt zo vertrouwd en warm, en hij maakt duidelijk kenbaar dat ie met mij wilt zijn. Maar dan komen de voorwaardens weer, en hij draait er geen doekjes om heen, ik moet werken, salaris hebben anders komen we niet vooruit, dat is wat hij zegt.

Voor de geboorte van ons kind was ik helemaal het einde voor hem, hij zei wel elke week dat er niks was waar hij zich aan stoorde of wat hij graag anders zou willen zien.

Nou even van me schrijven!

Verstandelijk weet je dat je iets van je leven moet maken, dat de tijd die je hebt op de wereld kostbaar is en dat je die goed moet invullen. Ik, ik hang alleen maar op de bank! Haha ja het is echt zo, ik kom tot niks! Heb nergens zin in, ben ontzettend passief. Een vriendin kwam mijn expartner op een datingssite tegen, we zijn nog geen maand uit elkaar. Ik heb hem gevraagd waarom zo snel al, en hij zegt dat hij geen zin heeft opm alleen te zijn.