Het is nu al meer dan de 5e week dat ik geen persoonlijk contact meer heb met mijn ex.
Na dat het over was hebben wij contact gehouden. Spraken elkaar een paar keer in de week via msn. Hij stuurde af en toe een lief smsje en we kwamen elkaar soms tegen via uit gaan.
We bleven iedere keer bij elkaar plakken.
De liefde was er nog veel. Van beiden kanten.
Een half jaar is het zo door gegaan.

Maandag het begin van een frisse start.
Ik heb weer een droom over hem gehad,
de tranen bleven komen vanochtend.
Depressieve gevoelens en lusteloosheid.
Toen bedacht ik mij: Hoofd recht. Het is over weet je nog?
Ik wil graag bij hem zijn maar hij blijkbaar niet bij mij, want anders zat hij wel bij mij toch?
Dus de dag begint weer met positief denken, sporten etc.
Wat moeilijk als je iemand zo mist dat het gewoon echt pijn doet, je die pijn ook echt voelt.
Niemand in omgeving die het gevoel kan begrijpen. Maak het zelf eens mee dan weet je hoe het voelt.

Ik leg mij er maar bij neer dat het zo is.
Als we nu eens proberen nuchter te gaan denken.

Het is over en uit. Ik moet het accepteren. Mijn verstand weet dat maar mijn gevoel werkt niet zo mee.
Hoewel soms heb ik er goede dagen bij zitten, maar sommige momenten zijn zo vreselijk dat het niet te omschrijven is. Verdriet en verwarring. Dat kom telkens weer terug.

Het is over. Maar ik ben al zover om het te accepteren met veel pijn.
Ik zie hem waarschijnlijk nooit meer door de afstand en dat doet heel veel pijn en verdriet.

Ik heb nu ongeveer 5 weken geen contact meer (echt persoonlijk) en het valt me zwaar.
Ik heb ik hem tussendoor nog een sms gestuurd om te feliciteren met zijn verjaardag, daar kreeg ik een net berichtje op terug met de zin.. dat hij ook om mij geeft.
Er is zoveel gebeurt en ik kan niet zomaar even een knop omzetten om het te vergeten.
Ik wil hem niet kwijt. Maar ik denk dat hij nu aan bezig is met iemand anders.. dat weet ik bijna zeker.
Van de week heb ik hem een sms gestuurd wat hij er in zou zien als we nog eens kans namen samen.

Waarom gaat het de ene dag goed, en val je de andere dag weer in een gat.

Ik heb nu ongeveer een maand geen contact meer met mijn ex..
Het was een relatie van een jaar maar ik heb nog nooit zo'n gevoel gehad. Hij vertelde mij keer op keer nog nooit zo een iemand als mij te hebben gekend en dat hij nog nooit zo'n gevoel heeft gehad... en zo van iemand heeft gehouden..

Ik weet even niet wat ik moet doen.
Begin deze week heb ik mijn ex een sms gestuurd om te feliciteren met zijn verjaardag, erbij gezet dat ik om hem geef. Een dag later krijg ik terug, dat ik moet weten dat hij ook om mij geeft.
Een paar dagen niks..
Ik trek stoute schoenen aan. Ik stuur hem een bericht of hij er nog een kans in zou zien wij samen.
Donderdag avond gestuurd, niks terug gekregen.. overrompeld, of het doet hem niks. Geen idee.

Wat doet liefdesverdriet een pijn.
Tegen vrienden en familie hoef ik het niet op te noemen want die snappen het niet, die vinden het raar dat het mij nog raakt. Want mijn relatie was tenslotte maar een jaar toch? Dat ben je toch wel weer vergeten meid? En het is al een half jaar over.. Totaal niks van te begrijpen dus van hun kant. (ze zeggen, ach hij heeft waarschijnlijk wel weer een ander en is jou al lang vergeten, vergeet hem ook) niet wetend hoe pijn zo een antwoord bij me doet.
Dus je weet.. tegen hun niks meer over hem. Daarom ben ik blij met deze site. Mensen snappen je.