...is het waar?

Boos ben ik al een tijd niet meer, het is nu eenmaal gebeurf. Of ik het leuk vind is een tweede.

Vergeven, moeilijk, lastig...wat is het eigenlijk? Is het de laatste stap om volledig los te raken?

Wesley

...misschien voor de ene wel en voor de andere niet; benieuwd zijn naar hoe het je X vergaat.

Dat dunne draadje waarmee ik nog "vast" zit aan mijn x bestaan voornamelijk uit de vraag: "hoe vergaat het haar?". Enkelen weten dat wij binnen hetzelfde bedrijf werken en elkaar normaal gesproken regelmatig "zien" op elkaars afdelingen. Geen contact, slechts een groet of een hoofdknik ter begroeting.

Vanaf het begin van onze breuk ging het haar slecht. Oke, de eerste 2 maanden leek ze gelukkig maar daarna is het in mijn ogen alleen maar bergafwaarts gegaan. Problemen uit haar verleden kwamen weer naar boven en begonnen haar parten te spelen. Ondanks dat ze weer contact zocht met haar familie bleef het niet geweldig gaan. psychiatrische hulp en medicijnen tegen depressiviteit kwamen ook al om de hoek kijken. Op het werk hoorde ik van haar collega's dat ze regelmatig ziek was of gewoon niet kwam opdagen, iets wat totaal niets voor haar was.

Bijna 5 dagen vrij... en ik weet me toch geen raad met al die vrije tijd, zet me liever aan het werk dan ben ik tenminste bezig. Ja, die rust in mijn kop is nog ver te zoeken, kan geen moment stil zitten, moet constant bezig zijn... en dat is vermoeiend!

Iets meer dan een jaar nadat mijn X mij verliet kwam de volgende klap; het overlijden van mijn moeder in December. Veel geregel en veel te doen. Mijn vader moeten ondersteunen in dit verlies en tevens een vorm van zorg voor hem proberen te vinden (Moeilijk ter been en geestelijk ook al een dagje ouder). Ondertussen de huishouding gewoon door laten draaien en dat terwijl ik een 3-ploegendienst draai. Alsof ik het hiermee al niet druk genoeg heb heeft men besloten om de woningen waarin wij wonen te renoveren. Ruim 4 weken lang geen warm water, geen sanitaire voorzieningen, alles in puin. 4 weken lang was het dus wonen in alleen een stoffige huiskamer. Halverwege deze periode werd mijn oudste oom, tevens peetoom, ernstig ziek. Helaas heb ik na een kort ziekbed ook van hem afscheid moeten nemen. Afgelopen zondag moederdag...moeilijke dag. Volgende maand zou mijn moeder verjaren en enkele dagen later mijn X. Er staat me dus nog wel wat voor de boeg...

...Nou ik blijkbaar dus heel stom! Alsof ik niet genoeg heb geleerd van mijn ldvd ervaring. Laat het gewoon weer eens lekker gebeuren, doe het nog eens dunnetjes over. Just for fun... NOT!!!

Heb weer eens het gevoel lekker bedrogen te zijn, weer dat zalige gevoel dat je hart zo lekker kan verscheuren.

Ergens op hopen... maar dan gewoon weer eens lekker met beide benen op de grond gezet worden.
Weer zoeken naar "bewijs" en weer vinden...

Ben ik dan alleen maar goed als luisterend oor of om mee te praten?!?...

Nog maar enkele uren te gaan en dan staan we met z'n alleen weer aan het begin van een nieuw jaar... voor velen de kans om eens schoon schip te maken, een nieuw begin, wellicht een nieuw leven (al dan niet met de goede voornemens die daarbij horen).

Een mooie tijd om mensen te bedanken voor wat ze voor je betekend hebben, je vader/moeder je vriend(in), familie lid, buurman/vrouw of zelfs collega op het werk. Die je gesteund hebben of zelfs nog steunen. Zo wil ik ook iedereen op dit forum bedanken! Alle reacties, commentaren, adviezen zijn voor mij het afgelopen jaar een enorme steun geweest. Daarom; Iedereen enorm bedankt voor alles, al was het slechts door het lezen van mijn blogs.

Eerste kerstdag; het is hier stil, kil en koud ondanks dat het hierbinnen bijna 23 graden is. In de flats aan de overkant zie ik al dagen de lampjes van de kerstversierngen branden. Dit jaar is er voor mij geen enkele reden de flat te versieren. De parkeerplaats beneden is in de loop van de middag volgestroomd, zowat alle plekken zijn bezet, stelletjes die even op bezoek bij gaan bij hun ouders of opa/oma.

Hier op het eind van derde verdieping blijft het stil. Het zou dit jaar anders zijn; ik, zonder mijn ex. Hier had ik me al bij neergelegd en had er vrede mee, we zouden, mijn ouders en ik, het wat rustigjes aan doen met deze dagen. Mijn moeder vond dat het een emotioneel jaar was en hierin had ze volledig gelijk! 14 december heb ik afscheid moeten nemen van mijn moeder. Vijf dagen ervoor werd ze midden in de nacht getroffen door een hartinfarct, ondanks de operatie (4 omleidingen) heeft ze het niet gehaald.

Ik wil iedereen bij deze een zalig Kerstmis wensen!

Wesley