bye bye 2015/hello bruisend 2016

afbeelding van Gast

Tja wie zou gedacht hebben dat pall ooit nog een blog zou schrijven, na alles wat ze hier heeft meegemaakt.....maar er is een heel nieuw fris jaar voor de boeg, zo ook voor mij....en dan even terugkijkend op het afgelopen jaar, kan ik met klem zeggen, dat het geen makkelijk jaar voor me geweest is, en dat ik eigenlijk best versteld sta van mn overlevingsdrang, en dat ik nog steeds rechtop sta...

Het overlijden van mijn vader 30 maart 2015, heeft er vreselijk bij me ingehakt, de eerste maanden is er dan ook niets uit mn handen gekomen, en heb ik zelfs belangrijke zaken op zn beloop gelaten, sliep veel, ging niet naar buiten, ik sloeg veel doggy en kitty food in, zodat ik niet iedere dag de deur uit hoefde...lekker veilig op de bank met mn dekentje, nadenkend hoe t nu toch verder moest, geen partner aan mn zijde die eens kon zeggen ik pik dat wel op, of even die arm om je heen, die je op dat moment soms nodig hebt

Na een flinke schop onder mn reet van broertje lief, ben ik ietwat in beweging gekomen, het huis waar ik in zat moest terug in de oude staat, ik moest zorgen dat ikzelf niet op straat kwam te staan, huis stond namelijk niet op mijn naam, maar op naam van paps, vrijesector woning die ik met mijn salaris onder geen beding kon betalen, gelukkig was de makelaar zo vriendelijk mij nog een half jaar te laten zitten, dat kon ik nog wel opbrengen met de centjes die paps voor me achter gelaten had,  zo kreeg ik de tijd om wat anders te zoeken, en om het huis terug te brengen in oude staat...

Echter bleef ik ontzettend moe en me naar voelen, en veel pijn in mn linkerzij, meerdere malen bloed laten prikken, tot ik op een dag gebeld werd door t zhuis of ik die dag nog terug kon komen, ik wijtte het steeds aan het feit dat ik al die tijd voor paps gezorgd had, en nu tot rust kwam, en de stress van het huis, enz enz...maar ik bleek een wandelende tijdbom, torenhoge bloeddruk, torenhoge suiker, en een nierbeschadeging, daar ging het geloop weer naar dat zhuis, ik moest om de dag terug naar de internist, ze wilde me opnemen maar dat kon absoluut niet, wie zou er voor mn kiddies zorgen? na veel smeken mocht t dan op deze manier om de dag terug bloeddruk meten 24 uurs urine opvangen echoos blijven maken om de dag enz enz enz de hele rattaplan...

Toen t allemaal met tig medicatie redelijk onder controle was, werd de hond ziek, een tumor op zn lip, die moest met spoed geopereerd worden, vreselijk om die stumpert weg te brengen, nooit wetende of ie nog terug kwam of niet, gelukkig is alles goed gegaan en blaakt me kiddy weer van gezondheid, ondertussen zijn we de weekenden druk druk druk geweest in t ouderlijk huis, maar 40 jaar woongenot, wis je niet zomaar uit, maar inmiddels waren de 6 maanden voorbij, en ik had nog niks, urgentie was afgewezen, weer praten met de makelaar en gaven me nog 3 maanden extra de tijd zolang ik maar netjes bleef betalen, tja dat deed ik wel maar de centjes die paps voor me had achter gelaten werden ook steeds minder en minder en begon dan ook wel wat zenuwachtig te worden, wilde toch ook mn autootje blijven rijden enz enz

Gelukkig heeft de gemeente zelf aangeboden me bij te staan met de huur, je moet t allemaal maar weten dat dat soort zaken bestaan, ik had en heb daar geen kaas van gegeten, en heb dat ook nooit bij de hand gehad, maar dat was voor dat moment wel een hele fijne oplossing, ik had een 2e urgentie aanvraag ingediend voor een sociale huurwoning, na 2 weken kreeg ik een go, ben als een achterlijke gaan reageren, op de gekste plaatsen en op de gekste woningen, alles beter dan dat oude huis...1 x is een huisje aan me neus voorbij gegaan, aan iemand die net een week eerder urgentie had, de 2e x was het mijn feestje...ik stond 1 mocht gaan kijken, ik zei hoef niet te kijken ik neem t ongezien, maar daar trapte ze niet in, ik ben uiteindelijk gaan kijken, samen met broertje lief, t was TE vies om aan te pakken, hahaha broertje lief heeft me overtuigd dat er wat moois van te maken viel, toen heb ik papieren ingeleverd en was t wachten tot t akkoord was...

Ondertussen werd mn oudste poezekind ziek, dik bekkie, dus op naar de da..die zeiden dat t zn tandjes waren die getrokken moesten worden, maar doordat hij zo oud was, werd t moeilijk met de narcose, maar wilde t beestje ook niet zo laten lopen, volgende dag afspraak voor tandjes trekken onder een roesje, tot ik telefoon kreeg nog geen uur later, het waren niet zn tandjes maar een agresieve tumor, en daar kon hij niet meer geopereert aan worden, kaak zou ontwricht moeten worden enz enz, hmmm me allerliefste poep die kon ik nu ook niet al missen, net mn pa kwijt en nu mn lieverd die al bijna 19 jaar bij me is.....heb hem opgehaald en ben m niet meer uit t oog verloren maar het beestje zn bekkie werd steeds dikker en dikker, hij kon moeilijk eten, en met de verhuizing in zicht en de stress die dat met zich mee brengt heb ik de moeilijkste keus moeten maken die er was...

Tot op de dag van vandaag voel ik me schuldig, ik mis mn kanjertje zooo vreselijk, terwijl ik weet dat t beter is, inmiddels had ik in mei een ander klein wondertje gekocht, meer om de zorg die ik niet meer voor me pa uitten kon, wilde wat anders om voor te zorgen terwijl ik nog een hondje en een 2 poesjes had, toch wilde ik een ukkepuk erbij, pfffff of ik daar een wijs besluit mee genomen heb, dat vraag ik me tot op de dag van vandaag nog steeds af, maar wat in mn kop zit, zit niet in me kont hahaha, en ze is er nu eenmaal....

inmiddels waren mn papperassen goedgekeurd en kon ik gaan beginnen in mn nieuwe paleisje, moest erf veel gebeuren in mn nieuwe paleisje, waarin natuurlijk alles tegen zat, en het oude huis was ook nog helemaal niet oke.... maar 1 dec was daar dan eindelijk de dag dat ik verhuizen kon, ik kon dat financiele blok aan mn been( ouderlijk huis) eindelijk achter me laten en daar de deur dicht trekken, PATS, en daar kwam die onderweg!!!! naar mn nieuwe paleisje, janken als een klein kind, stoppen kon ik niet meer, als een film kwam mn leven voorbij, mn zorg voor mn ouders, mn jeugd, het overlijden van me pa en ma, het opereren van de hond, de ruzies met broerlief van alle stress,het inslapen van mn kanjertje, mn eigen ziek zijn, het insuline spuiten, wat ik allemaal maar gewoon zonder verblikken of verblozen over me heen heb laten komen, mn bloedruk levensbedreigend, het financiele gedeelte, enz enz enz....heb altijd gezegd als ik strax wat anders heb, krijg ik me klap nog wel...en inderdaad de klap is er, niet constant, maar wel veel, en ik laat t allemaal gebeuren, heb ik zin te janken, jank ik, heb ik zin om depri onder mn dekentje op de bank te liggen, doe ik dat, maar ik kan ondanks 2015 niet mijn jaar is geweest, toch genieten van hoe ik t allemaal opgepakt heb, en daarbij ook de mooie dingen in t leven ben blijven zien, heb tenslotte mn broertje terug in mn leven, waar ik ontzettend dankbaar voor ben, en heb een lieve vriend die me zo nu en dan een schop verkoopt, waar ik dan gehoorzaam naar luister,en die me alles weer met weinig woorden laat relativeren.... bovendien is er nog een andere lieve vriend die me altijd weer weet te laten glunderen....ik ben verder in alles achteruit gegaan heb een kleinere woning, financieel is t minder, ben mn dierbare kwijt en sta in princiepe alleen, maar heb ook zoveel gewonnen dat ik met recht kan zeggen, dat ik een fijn en nieuw fris jaar tegemoet ga, met de mensen die er voor me zijn, ik zit hier op mn plek alsof t nooit anders is geweest, dat maakt me gelukkig, ex is inmiddels weer voorzichtigjes in mn leven, en heb een heule leuke buurman hahahaha....ondanks dat nog niet alle vervelende zaken voorbij zijn, ivm met oude woning, komt het allemaal best goed met mij.....en ondanks ik 42 ben, weet ik zeker dat pa en ma vanaf die wolk daarboven glunderent tegen elkaar zeggen, ze heeft t m toch maar geflikt....dan ben ik weer even hun kleine meisje.....blijf altijd het mooie in het leven zien, ondanks alle donkere wolken, die vervagen vanzelf, je bent sterker dan je denkt.....bye bye 2015, hello bruisend 2016.....

Pall

afbeelding van moi89

Jeetje heftig jaar achter de

Jeetje heftig jaar achter de rug als ik t zo lees. Mooi geschreven Pall. Ik wens je t allerbeste voor 2016. blijf in jezelf geloven en geloven dat alles uiteindelijk op zn pootjes terecht komt. ik hoop dat je dit jaar de leuke kant vh leven mag meemaken. Na regen komt zonneschijn zeggen ze altijd!

liefs, Moi

afbeelding van chelle

@Mooie Pallie

Wat een mooi en sterk Mens ben je toch.

J'adore.... Liefde

afbeelding van torn

@Pallie: ruwe bolster, blanke pit!!

Mooi geschreven terugblik van een heftige en zware periode waar je de afgelopen (9) maanden doorheen bent gegaan.

Toen schreef je nog dit in reacties:

Pallie schreef:

Ik ben bang dat ik het geloof en vertrouwen voorgoed kwijt ben, zoals gezegd tegen hort, ik herken mezelf niet in mn gedachtegang, mn gevoelens mn geloof en mn vertrouwen...

Pallie schreef:

Citaat:

Met geduld en compassie voor jezelf zullen vanzelf de lichtstralen weer door de donkere wolken gaan doorbreken of de bodem van de put te bereiken

.Hele mooie woorden, maar vind je het heel erg dat ik daar vooralsnog niet meer in geloof?

En nu ben je instaat, ondanks een stuk rouwverwerking waar nu de ruimte voor is en diabetes diagnose, met weer wat vertrouwen in jezelf en het leven voorzichtig naar voren te kijken. Ondanks alles wat er nog voor je ligt gelukkig te zijn met zoiets simpels (voor de meeste mensen) als een sociale huurwoning. Wat al als je eigen paleisje voor je aanvoelt.

GFY (als in Good For You) Pall!!!

En nu ik hier toch meteen ben ga ik meteen mijn respect naar je uitspreken voor de manier waarop je hebt gereageerd op die 'poppenkast' uitvoering in dat andere blog. Geen opflikkerende hoektandjes (diamantje of goud? Tong ) van Pall, waar dat waarschijnlijk wel verwacht en gewenst was.

Nope, een keurig vanuit jouw pure gevoel gesproken reactie en vraag,........waarop niet werd gereageerd!!

Wat een bewuste keuze is van degene aan wie je reactie gericht was.
En de mensen die je een beetje kennen weten dat je boosheid en gevoel onrechtvaardigheid voornamelijk zit dat in type gedrag van dat type mens...

Wat mij weer wat zegt over de kwetsbaarheid die je ondanks alles wat je hebt meegemaakt nog bezit.

Pallie,...ruwe bolster, blanke pit. Knipoog

afbeelding van Pallmallwoman

@torny...

De quotes die je hier plaats, heb ik zelf ook nog even terug gelezen, ik leefde destijds in een roes, gezien de datum van schrijven, het was namelijk een dag na t overlijden van mijn vader, ik weet nog goed dat niks me meer deerde, vandaar ik toen ook niet kon zien dat het uiteindelijk beter zou worden, was mn allessie kwijt, waar ik de afgelopen 6 jaar met alle liefde voor gezorgd had...dat viel en valt nog altijd niet mee.....anyway keb ergens tussendoor, toch weer die kracht gevonden om door te gaan, zoals ik eigenlijk met alles wat er in mn leven gebeurd is, gedaan heb...
Ik moet jou hierin dan ook bedanken, want ondanks ik zo nu en dan, mn lippie naar je optrek, was je er toch voor me...

Citaat:

En nu ik hier toch meteen ben ga ik meteen mijn respect naar je uitspreken voor de manier waarop je hebt gereageerd op die 'poppenkast' uitvoering in dat andere blog. Geen opflikkerende hoektandjes (diamantje of goud?  ) van Pall, waar dat waarschijnlijk wel verwacht en gewenst was.

Dank je, tja die poppenkast van Jan klaassen en Katrijn, ik denk dat ik genoeg gezegd hebt over dat type mens, met dat type gedrag, Grijns het voert mij wel weer terug naar een eerdere vraag die ik jou stelde, waar je wegens drukte toen niet op gereageerd hebt in het blog van chelle, rust en afstand, stop erop, want daar spreek ik namelijk mijn respect uit voor jou
Want waar ik mijn mening uit, over die poppenkast en die mensen die die poppen spelen, ben jij namelijk in staat om met geen enkele boosheid diezelfde mensen oprecht nog een gelukkig nieuwjaar te wensen, of je niet uit te laten over die verdwenen vrouw, die jou x op x weg wilde zetten als zijnde slecht, ik zou nl woest geweest zijn, mijn persoontje zou dan ook met geen mogelijkheid de beste wensen uit mn strot kunnen krijgen, juist omdat ik het niet zou menen, ik blijf dat een fascinerent iets vinden van jou, zelfs als ik via pb mn lip naar je optrek, of weer eens pissed off op je ben, ben en blijf je altijd bereid, me netjes zonder boosheid te woord staan terwijl je dan alle reden heb om me je rug toe te wijzen, zoals chelle toen ook al zo mooi zei, je doet t gewoon niet.

Stel ik jou toch weer die vraag: zit er nou nooit eens ergens een stop op bij jou?

Pall

afbeelding van torn

@Pall: Haartransplantatie

Aangezien ik niet teveel off-topic in het blog van een ander wil gaan maar even naar je eigen blog verplaatst.

Pallmallwoman schreef:
Citaat:

Hoeveelheid haar op de scrotum

GADVERDAMME!!!!

Stel je niet zo aan Pall.
Bij het lezen van je reactie schoot er spontaan de herinnering van een aflevering van Kreatief met Kurk door mijn hoofd.
Briljant stukje humor.

Er is hoop voor de vroeg kaal wordende mannen onder ons:

En ja, ik heb je vraag gezien in je reactie.

afbeelding van chelle

#humor

Hahaha!!! Charmant, die transplantatie krulhaar.

Arjan & Tosca!! Briljante geesten, wat afgelachen met hun programma's. Dat was nog eens tv!

Waargaatutnoueigelijkover, theeee?!

afbeelding van Pallmallwoman

@torny...

GE-WEL-DIG filmpje...(op t kokhalzen na)

Citaat:

Stel je niet zo aan Pall.

AHUH, alsof jij je dit in overweging zou nemen, als je een bietsie kalend begint te worden!! Grijns

Citaat:

Maar ja ik moet (met de nadruk op moeten) ook, zoals mij recent d.m.v. een one-liner via pb werd toegeblaft, eens volwassen worden...... 

Blijf jij AUB lekker onvolwassen..pallie like it, bovendien is dat wat bij je hoort, en dat is wat je maakt wie je bent...LOVE t kind in jou!!! dat kleine jochie op zn BMX...blijf lekker door die plassen crossen, en die donald duckies op je toilet doen t helemaal....

Pall

P.S.

Citaat:

En ja, ik heb je vraag gezien in je reactie.

Weet je, laat die vraag maar varen, niet echt geschikt om daar verder op door te borduren!

afbeelding van torn

@Pall: Childlike vs Child-ish

Pallmallwoman schreef:

Blijf jij AUB lekker onvolwassen..

No worries, vooralsnog is er totaal geen aanleiding voor om daar verandering in aan te brengen.

Net zoals het definiëren van het kerelschap gaat dat voor mij ook op wat onvolwassenheid betreft.
Ieder heeft daar zijn eigen beeld en invulling van

Ik laat het aan jou om in te vullen welke het beste bij wie past hier op dit forum. Glimlach

Ik ga lekker met een grieperig hoofd in bed met mijn net vergaarde light-saber Obi-torn-Kenobi spelen

May the force be with you.

afbeelding van Pallmallwoman

.....

afbeelding van hortensia

@pallmallwoman

Hey lieve schat , wat een mooi blog heb je geschreven en wat heerlijk om te horen dat je alles weer een beetje op de rit hebt. Terugkijkende op een vreselijk jaar met heel veel verdriet nu weer vooruit durft te kijken en met veel moed de toekomst tegemoet treed . Het geeft niet om af en toe eens onder je dekentje weg te kruipen om toe te kunnen geven aan je verdriet ...mss bouw je daarmee wel je bruggetje naar een mooi 2016, omdat jij je verwerkingsproces de pijn en het verdriet niet uit de weg gaat . Lieve Pall ...mooi mens , je hebt zoveel moeten doorstaan en ik gun jou een zo'n fantastisch nieuwjaar met heel veel geluk, plezier en liefde , dat al het moois nu op jou pad mag komen en je eindelijk kunt gaan genieten en gelukkig wordt . Ik gun jou dat zo

Heel veel liefs en dikke XX

Hort