Tsja, en dan gaat waterman toch weer nadenken, he. Ook ik ben al enige tijd met blog-pensioen, maar nog steeds wel af en toe vaak hier kijken, zoals zowel torn als Zaza weten

Eigenlijk denk ik wel eens dat dat hele gedoe rondom ldvd eigenlijk een misverstand is. Een misverstand met jezelf. Je DENKT dat je een oorlog met die ander aan het uitvechten bent. Maar soms denk ik dat je in feite een oorlog met jezelf aan het uitvechten bent. Snapte je jezelf eigenlijk nog wel? Want hoe kwam het ook al weer dat je zooooooo kwetsbaar geworden was? Hoe kwam het toch dat je je zooooo afhankelijk had opgesteld? Waar was ook alweer je eigen ik gebleven? En dan ga je toch relaties aan, waarbij je je hele leven weer in handen van die ander legt. "Hier, mijn leven. Maak jij er maar wat van". En die ander kan dat natuurlijk niet, want die heeft het al moeilijk genoeg met zichzelf. En dan begin je met voorzichtig vragen.... Please.... Wees eens een beetje lief voor mij.... Zorg eens een beetje voor mij..... En dan ga je uitdrukkelijker vragen..... Wees nou eens een keertje aardig voor mij.... En dan ga je eisen, he.... Jij moet voor mij zorgen..... En dan ga je claimen he... Als jij niet voor mij zorgt gaat het niet goed met mij.... Als je vanavond niet hier bent, ben ik eenzaam.... Als je niet continu bij mij blijft, is mijn leven naar de knoppen....

Maar waar gaat het nou eigenlijk om? Dat je niet goed genoeg voor jezelf zorgt. Dat je jouw geluk in weer handen van een ander legt. En dat dan alweer voor de zoveelste keer. En weer weet je wel dat dat niet verstandig is. Maar weer heb je je lesje niet goed geleerd. Voor de zoveelste keer........

Nou maakt dat het allemaal niet makkelijker, hoor. Want die zoektocht naar jezelf, die is minstens net zo moeilijk als die zoektocht naar liefde en relaties. Minstens! En ook in die zoektocht naar jezelf loop je continu vast. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat wil ik nou echt? Dat zijn heel moeilijke vragen! En ook met dat soort vragen ben je niet binnen een weekje klaar. Daar doe je veeeeel langer over. Uiteindelijk komt daar de uitdrukking "levenslang leren" vandaan. Levenslang leren hoe je zelf in elkaar zit. Maar die enorme frustraties, he..... Van liefdesverdriet..... Waar komt die dan vandaan? Nou...... dan denk ik..... nou ja.. als je nog niet goed doorhebt waar je mee bezig bent, he..... Als je denkt dat je in gevecht bent met die ander.... maar in feite probeert jezelf weer te snappen.... En toch daar die ander weer verantwoordelijk voor houdt.... En dat werkt dat niet goed.... Dan word je enorm chagrijnig he,.... Dan ga je enorm balen... En niet een klein beetje, maar enorm..... Ldvd.

En volgens mij, die knop omzetten, dat betekent volgens mij: weer besluiten dat die ander er ook niks aan kan doen. Dat die zijn/haar eigen zoektocht heeft. Weer besluiten dat die ander niet verantwoordelijk voor jou is. Besluiten dat je het heft weer in eigen handen moet nemen, en weer zelf verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Want niemand anders kan daar wat aan doen. En dat is een enorme klus. En die moet je ook aangaan, die enorme klus. Want dat is een levenslange opdracht. Dus ga er maar aan staan. Nu. Aanvaard dat maar als je lot...... Krijg er maar een soort basistevredenheid mee. Dat je hier levenslang mee bezig blijft. Zoiets....

Waarmee je je voor mij verlaagt tot het niveau van een visboer of slager die mensen behandeld als dooie vis of geslachte beesten, en daar dan nog trots op is.

2emo *die vindt dat hij lang genoeg lief geweest is*

Vrouwen zijn praktischer, in mijn ogen. Als de evolutie toegestaan zou hebben dat vrouwen hopeloos achter een verloren liefde aan blijven lopen, komt er nooit nieuw kroost! Vrouwen zijn ook sterker, en hebben hun zaakjes beter op orde (in praktische zin vooral). Mannen zijn net kinderen, ze jengelen en dreinen als het niet gaat zoals ze verwacht hadden. (behalve de mannen hier natuurlijk )