Het is bijna een jaar geleden dat ik een blog geschreven heb. En tja een jaar verder en opnieuw advies nodig.

Ik werk nu een jaar bij een superleuk bedrijf en heb het ontzettend naar mijn zin. Er loopt daar ook een collega rond waar ik vanaf het begin al heel goed mee overweg kan. Hij heeft een eigen boerderij als hobby en we hebben veel dezelfde kennissen. Het klikte van begin af aan al. naar een half jaar was hij een paar weken niet te genieten op het werk alles ging fout. enz. Na die weken ging het ineens weer heel goed met hem en was hij weer helemaal zichzelf met veel lol en geintjes. Ik had hem een keer beloofd zijn ramen te zemen omdat hij mij een keer opgehaald had voor het werk zodat ik niet door de regen hoefde te fietsen. Toen ik voor de eerste keer bij hem was hadden we het heel gezellig en we hadden goede gesprekken. Hij vertelde ook waarom hij de afgelopen weken zo in de knoop zat met zichzelf want zijn verkering was uit gegaan. 3 weken daarna was het trekkertrek bij ons in de beurt. We liepen de hele tijd al te ouwehoeren dat we er samen heen zouden gaan. uiteindelijk ben ik met m'n broer er heen gefietst maar kwam ik hem op het terrein al snel tegen. hij liep daar met nog 2 vrienden van hem en vloog me ineens om mn nek (hij moes ff ruiken aan mn haar of ik het wel echt was) een idioot geintje waar we op te werk de hele week al mee liepen te klieren. Een vriendin van me liep naast me en die dacht echt van wtf???? de hele avond hebben we de grootste schik gehad met elkaar en als ik ff naar andere toe liep om ze ff te spreken kwam hij binnen 5 minuten alweer bij me staan. Ik leerde zn vrienden kennen en die probeerde me direct op de kast te jagen maar hij bleef er voor zorgen dat ik wist dat hij in de buurt was door ff zn arm om me heen te slaan. zodat ik me niet ongemakkelijk hoefde te voelen tussen al die jongens die liepen te klieren. Toen we s'snachts naar huis toe gingen fietsen we met een hele groep naar huis en is hij zelfs nadat ik thuis was nog een stuk om gefietst om ervoor te zorgen dat mn vriendin ook veilig thuis zou komen in het donker. Ik ging daarna in de zomer nog een paar keer naar hem toe op zn boerderij en we hadden iedere keer hele goeie gesprekken en vooral ook het zelfde idee over dingen.

Maar er zijn een paar grote problemen: 1. hij is dik 12 jaar ouder als mij. 2. hij is m'n collega en ik moet dagelijks veel met hem samenwerken 3. ik ben gelovig hij is dat niet. 4. ik woon nog thuis bij mijn ouders en die zijn het er helemaal niet mee-eens dat ik veel met hem omga.

Als ik naar hem toe ga zeg ik dat ook niet altijd om maar grote discussies thuis te voorkomen. Iedereen op het werk zegt dat we perfect voor elkaar zijn en eigenlijk is een keer moeten afspreken. Wat ze niet weten is dat we mekaar buiten het werk om best veel zien en spreken. We hadden een paar maanden geleden een bbq van het werk. Ik was bob die avond en heb hem en nog een andere collega opgehaald. De hele avond hadden we het heel gezellig en liepen we gezellig te dansen. toen ik iedereen thuis gebracht had vroeg hij of ik nog ff mee ging drinken bij hem. Ik ben nog naar hem toe gegaan en we hebben lekker op de bank liggen knuffelen. na die avond hebben we het er nooit meer over gehad en op het werk gedaan alsof er niks gebeurt was. nu afgelopen weekend ging ik ff een avond naar hem toe. We hadden mekaar 2 dagen niet gezien want hij had cursus gehad. Hij was voordat ik kwam via de app al extreem lief omdat hij eten en alles voor me wilde halen omdat ik nog geen tijd gehad had om te eten. Toen ik bij hem was ging hij me lekker masseren omdat ik behoorlijk last van mn nek had. We hebben weer een heerlijke avond gehad.

Maar nu op het werk is het anders hij kijkt anders naar me. als ik eraan kom krijgt hij al een andere brede lach op zn gezicht. terwijl het eerst een lach was van kom op we gaan weer ff een geintje uithalen. Het lijkt net alsof hij er nu toch wat veranderd is tussen ons.

Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het doodeng vind. aan de ene kant vind ik het heerlijk want denk ik soms het zou maar is serieus tussen ons kunnen worden maar wil ik dat wel? Er zijn zoveel obstakels. En als het serieus wordt wat als het dan weer uit gaat en we nog elke dag moeten samenwerken? en wat als ik het nu helemaal verkeerd begrepen heb en hij het gewoon als een lolletje ziet? en wat als het wel serieus wordt? Ik kom uit een streng gelovig gezin (al heb ik er zelf niet zoveel meer mee) die het echt niet gaan accepteren dat ik een relatie heb met iemand die 12 jaar ouder is en niet gelovig en dan ook nog eens een vroeger niet zo heel kieskeurig was met vrouwen.

Die verhalen maken mij ook onzeker hij zegt wel tegen me dat hij vroeger op dat gebied een varken was en nu echt veranderd is maar is dat echt zo? ik heb zelf nooit gemerkt dat hij iets deed wat ik echt niet wilde hij is juist altijd heel beschermend en waarschuwend dat ik moet oppassen voor zulke jongens want hij weet zelf maar al te goed wat voor varkens jongens kunnen zijn.

En dan heb ik nog het probleem dat ik gruwelijk jaloers wordt als hij met andere meiden uit het bedrijf staat te ouwehoeren. Zoals vandaag zei een collega's/goeie vriendin van mij dat ze met hem afgesproken had dat als haar scheiding officieel rond wat hun het een keer gingen doen. Ik weet dat ze het weken terug als geintje over hadden maar ik denk dan toch wat als het echt zo is. ben ik dan echt gewoon iets voor de lol of liep hij te klieren met mn andere collega. Ik weet het het linkt heel raar maar wij hebben nogal oversekste humor op mn werk. Dus zulke opmerkingen tegen elkaar hoor je de hele dag. En toch maakt het me nu stik jaloers.

Wat moet ik nu doen? moet ik het afkappen? of moet ik er voor gaan.

Ik heb nooit zo goed met iemand kunnen praten over dingen en zoveel dezelfde mening over dingen gehad en vanaf het begin af aan voel ik me zo op mijn gemak en gerust als ik bij hem ben. Dat betekend vind ik ook wel iets.

Ik denk dat ik het een keer met hem over moet hebben in een serieus gesprek maar dan ben ik weer bang stel dat het voor hem een lolletje was en voor mij niet dan wordt het de aankomende tijd echt heel moeilijk om samen te werken. Het is nu al een drama ik kan mijn gedachten voor geen meter bij mijn werk houden. Iedere keer ben ik weer afgeleid. Of zit ik met mijn gedachten weer kilometers verderop.

Hebben jullie advies? zoals jullie kunnen lezen kan ik het wel gebruiken.....