Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Confused
Hallo iedereen,
Ik heb even een mening nodig van een buitenstaander.
Mijn vriend heeft exact 3 weken een stop gezet achter onze 2 jaar durende relatie. Ik ben er nog steeds kapot van. In die 3 weken heb ik 3 keer een poging gedaan om met hem te praten, maar nix heeft iets uitgehaald. Werd eerder afgesnauwd en kreeg de schuld dat zijn ouders constant vragen over de hele situatie aan hem. Het was al een tijdje dat ik voelde dat het minder ging tussen ons. En tot slot zei ie dat hij niet meer voor me voelde zoals het moet, maar wilde er ng aan werken. We zijn ng verschillende keren weggeweest en toen was alles ok. En dan de week erna..... Gedumpt. Het isdan ook niet de eerste keer dat hij me dumpt. Vorige keren duurde het echter maar max 4 dagen. Het is nog nooit zo serieus geweest als nu. Hij blijft maar herhalen dat ie tijd nodig heeft, dat ie in de knoop ligt met zichzelf en dat ie alles terug op de rails wil krijgen en dat k geen hoop mag leggen, dat ie ook geen glazen bol heeft om in t kijkn wat d toekomst brengt.. . In die 3 weken dat het nu gdaan is zijn we ng 1 keer weggeweest samen. Ik mocht hem geen hand geven maar hij vroeg wel steeds om bij hem t lopen. Ook toen ik op letterlijk amper 30 cm van hem stond vroeg ie ng van kom wat dichter staan bij mij. Ook op facebook verwijderd hij geen enkele fotos van ons of posts van me. Ik weet gewoon niet meer wat denken. Hij wil niet dat ik hem contacteer, hij gaat dat doen zegt ie. Maar dat afwachtn in onzkerheid maakt me elke dag maar meer en meer kapot.
Kzie hem doodgraag en ik denk eraan om het nog 1 week te geven en dan t vragen hoe het nu eigenlijk zit.
Weet iemand raad met deze bondig omschreven situatie?
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Je mag dit niet, je mag dat
Je mag dit niet, je mag dat niet, je moet zo en zo, je wordt in de wachtstand gezet, je moet maar afwachten wat hij doet en of hij je nog een keer gaat dumpen. Dat is toch gekmakend??
Ik zou zeggen, ook al is het moeilijk: stap daar zelf uit, uit die verlammende wachtstand. Ga je leven leiden in plaats van afwachten. Ook zonder hem. Zorg voor jezelf. Ga dingen doen die jou inspireren. Leer nieuwe mensen kennen. Ik weet dat het tegennatuurlijk voelt, dat je het liefst alles zou doen om hem niet kwijt te zijn, maar probeer de situatie eens voor jezelf om te draaien: wat zijn jouw grenzen? Wat wil jij in een relatie? Als je elke keer maar in onzekerheid moet zijn over wat hij nou wil, en of hij jou wel terug wil, daar word je toch ook niet blij van.
Communiceren is belangrijk, en je zou kunnen vragen hoe het zit, maar krijg je daarop een echt antwoord? Het antwoord ligt eigenlijk al in zijn acties. Hij doet wat hij doet, zijn gevoel is zoals het is, daarin kan je hem niet dwingen of veranderen, en het is aan jou om te kijken of jij dit nog wel wil.
@shauny
Hij blijft maar herhalen dat ie tijd nodig heeft, dat ie in de knoop ligt met zichzelf en dat ie alles terug op de rails wil krijgen en dat k geen hoop mag leggen, dat ie ook geen glazen bol heeft om in t kijkn wat d toekomst brengt..
Misschien zou je hem die ruimte kunnen geven, en respecteren dat hij dit aan geeft, hij geeft het niet voor niets aan, "de vrouw" die voor mij gereageerd heeft, heeft het over dat communiceren belangrijk is, en probeert de suggestie te wekken, dat hij de foute en gemene ex is, waarin jij niks mag, dingen moet, en je maar in de wachtkamer geplaatst word, niemand zegt namelijk dat jij in die wachtkamer moet gaan zitten wachten tot hij een beslissing neemt, nogmaals is hij heel duidelijk in zijn communicatie richting jou. hij geeft immers duidelijk aan dat hij in de knoop zit met zichzelf, soms zijn er onverwerkte zaken die je alleen op moet lossen, of er voor kiest om ze zonder partner op te lossen.
In die 3 weken dat het nu gdaan is zijn we ng 1 keer weggeweest samen. Ik mocht hem geen hand geven maar hij vroeg wel steeds om bij hem t lopen
Hij heeft eerder duidelijk aangegeven dat hij niet meer voor je voelt, dan hij zou moeten voelen, met welke verwachting ben jij zelf die afspraak ingegaan? was het voor jou een poging om hem terug te winnen? en voor hem gewoon een rustig afspraakje om te kijken en voelen of hij dat gene nog voor je voelde, wat hij kennelijk kwijt is? want dan kan ik me wel voorstellen dat hij niet hand en hand wil lopen...
Ik weet gewoon niet meer wat denken. Hij wil niet dat ik hem contacteer, hij gaat dat doen zegt ie. Maar dat afwachtn in onzkerheid maakt me elke dag maar meer en meer kapot.
Waar zit voor jou die onzekerheid?? Nogmaals is hij vrij duidelijk in zijn antwoorden, tijd nodig, voor zichzelf om alles op de rails te krijgen. probeer je eigen leven op te pakken in de tijd dat hij alles op een rijtje zet, hij kan je nu duidelijk niet geven waar jij behoefte aan hebt.
Kzie hem doodgraag en ik denk eraan om het nog 1 week te geven en dan t vragen hoe het nu eigenlijk zit.
Denk hierin voor je een beslissing neemt aan zijn woorden:
Hij blijft maar herhalen dat ie tijd nodig heeft, dat ie in de knoop ligt met zichzelf en dat ie alles terug op de rails wil krijgen
Respecteer zijn grenzen...
Sterkte Pall
Even ter zijde, ben nog
Even ter zijde, ben nog student en eigenlijk vollop in de blok voor de examens. Over exact 6 weken is mij jaar om. Ben vandaag te weten gekomen van zij moeder dat hij wil wachten tot na de examens om contact op te nemen met me. Wil dat wel respecteren, maar in wat zullen die extra 6 weken een meerwaarde zijn
En dat ene uitje daar nog geweest lag al langer vast. Was samen met beide mama's mee. Tot op de dag voordien wilde hij niet meer mee, maar heeft zelf gekozen om mee te gaan. Ik heb hem dit niet meer gevraagd
Hallo
Hoe gaat het nu met jullie? Al iets meer gehoord? Ik zit met hetzelfde namelijk...