Daar was ze dan om 3 uur. Ze zag er goed uit en rook ook lekker. Ik moest meteen huilen toen ik haar zag. Zij was heel koel en emotieloos en rationeel.
Ik heb haar de brief overhandigd en die heeft ze gelezen. Ook hierop kreeg ik weinig reactie. 'Mooi' was het enige wat ze zei.
We hebben goed kunnen praten over wat er allemaal gebeurt is en wat er nog moet gebeuren. Ze is duidelijk en eerlijk tegenover mij geweest hoe ze voelt en wat er mis was in onze relatie. Ze zat al een jaar met het idee dat ze er alleen voor stond en heeft dat mij proberen te vertellen. Ik heb deze tekenen niet snel genoeg opgepakt. Pas 2 weken voordat wij uit elkaar gingen heb ik ingezien dat ze mijn steun miste. Ik ben toen hulp gaan zoeken en haar dit niet verteld. Ze vindt het jammer dat ik haar dit niet verteld heb want misschien had dat iets uitgemaakt. Ze is heel duidelijk over de situatie en zegt dat het helemaal over is en dat ze niet meer terug komt. Ze heeft geen seconde twijfel of spijt gehad van haar beslissing. De verliefdheid voor die ander was voor haar een teken dat het niet meer goed was tussen ons. Ze heeft toen nog een week getwijfeld en daarna de knoop doorgehakt. Ze wil me geen 2e kans geven omdat ze weet dat het over is.
Ik begin nu te beseffen wat er gebeurt is en dat het over is. Ik wil het niet maar ik zou wel moeten. Ik kan haar niet dwingen om bij mij te blijven zodat ik me beter voel. Het is hard en verdrietig maar ik moet nu verder. Volgende week zondag komt ze weer langs voor wat spulletjes en dan kunnen we weer verder praten. Ik hoop dat ik me iets beter ga voelen deze week zodat ik haar weer kan zien.

Dit was het dan.........

Stennis