Volgens mij geef je het antwoord op die vraag in het hele stuk erboven? Als je het af wilt sluiten, zul je misschien ook postrelationele politiek moeten vermijden en gewoon eerlijk zeggen waar het op staat. Maar het is moeilijk om niet in politiek te vervallen. Besef je ook dat ldvd ups en downs kent en dat je nu misschien in een up zit waarin je je sterk voelt, terwijl straks weer een down komt. Ik heb het ik weet niet hoe vaak geprobeerd af te sluiten in het eerste jaar, maar wel telkens zonder echt succes...

Netjes kerel, ook ik heb vandaag een voicemail ingesproken. Gezegd dat ik iets kwijt moet. Ze is nog in Parijs met d`r familie dus ik wist dat ze er niet zou zijn. Eraan toegevoegd dat ik einde volgende week terugbel. Ben benieuwd naar de reactie. Inderdaad wat je zegt: Dat slachtoffer rolletje is niet aan mij besteedt. Zelf controle houden. Ach, je moet iets doen met je gevoel en in tijden van liefde en oorlog is alles geoorloofd toch?

Het gaat toch om jezelf? Ik kreeg na de break het verwijt dat ik alles wat er `mis` is gegaan alles vanuit mijn positie bekeek. Als ik reageerde met `so what, het is over dus zie ik het zo, want jij zegt er helemaal niks over dus kan ik toch niet weten hoe ik het anders moet zien?` dan was ik de egoist. Nu ik deze berichtjes lees begin ik steeds meer te twijfelen om binnenkort (als ze weer terug is) gewoon te bellen en inderdaad eens voor eens en voor altijd alles af te sluiten. Ik loop gisteren en vandaag weer rond met een terugval en ik ben het zat! Ik wil verder, ik wil haar laten weten hoe het bij mij zit, wat ik voor haar gevoelt heb en dat ze ontzettend STOM is geweest onze opzich fijne relatie aan de kant te schuiven. Ik wil dat ze weet dat fybromialgie een rol heeft gespeeld in onze relatie en ik zou willen dat ze nou eens een keer haar gevoelens zou tonen en eens over HAAR zou willen praten in plaats van alles maar op te kroppen, te doen alsof er niks aan de hand is en een half jaar later maar weer naar een psycholoog te moeten omdat mevrouw niet slaapt van de stress.

Ik zou willen dat ze weet hoeveel moeite ik voor haar heb gedaan, hoeveel ik met haar aandoening bezig ben geweest. En ik zou willen zeggen dat zij juist egoistisch is geweest alles maar op haar manier in te plannen. Ja, ze wilde haar vrijheid, maar wel wanneer het HAAR uitkwam. Nee, ze deed nooit moeilijk, maar in haar gedrag merkte ik het wel als ze ergens niet mee eens was. Ik zei het gewoon als ik het klote vond als ze weer een weekendje met een verre vriendin had afgesproken, waar ze eigenlijk niet heen wilde. Maarja, M. stond bekend als de eeuwige vrijgezel die voor iedereen klaarstond.

Ik stond enkel in de weg want: Mevrouw weet niet wat ze wil. Jaren heeft ze lopen klooien met relaties met complete idiote gasten. Op een na dan. Was ik degene die structuur moest aanbrengen in haar liefdesleven? Dat er wel liefde kon zijn in plaats van die sukkels waar ze iets mee heeft gehad? Een gast die 20x vreemdging, waar ze nota bene bij bleef en dat er tussen ons nu niks meer is omdat ze liever vrij wilde zijn??

Ach, ik heb de laatste tijd zoveel bullshit gehoord van vrienden/vriendinnen. Nee, we zagen M. veel minder. Vroeger bleef ze wel eens slapen, maar door jou was ze ineens minder beschikbaar. Ja tuthola, natuurlijk! We gingen leuke dingen doen. Natuurlijk offer je vrije tijd op voor je relatie. Of heb je verkering om sex te hebben en voor de rest zie je maar. Nee, die vriendin kwam het huis niet uit. Daar klaagde M. ook over. Dat die vriendin niet eens weg ging als haar vriend nog niet thuis was, dus wie is er hier nou afhankelijk? En is M. niet hypocriet dat ze toch weer buigt voor de eisen van die vriendin?

Maar goed M. Meid. Je bent lekker vrij nu. Denk maar niet meer aan me, ik stond toch alleen maar in de weg tussen jou en je vriendinnen, die over niet te lange tijd allemaal iemand vinden en ineens minder tijd voor jou hebben (ja, daar klaagde je ookal over). Jij kunt ondertussen je tijd weer vullen met onzin vriendjes, en ineens ben je 40 en denk je dan: Goh, hij (ik dus) was eigenlijk wel goed voor me.

Enja meid, ik zie dingen nu vanuit mijn kant. Want jij laat niks meer horen. Ook tijdens de relatie moest ik alles uit je trekken. Als ik langskwam en je stil op de bank zat en claimde dat er niks was. Als we naar je ouders gingen en je `vrolijke dochter` rolletje op je nam. De manier waarop je je ouders voorloog omdat je bij een psycholoog liep. Of het feit dat je geen nee kon zeggen en daarom maar allerlei smoesjes verzon. Ik maakte je dat duidelijk, en daar kon je niet tegen.

Mijn zwakheden accepteerde je niet. Of wilde je niet zien. Nooit heb je begrip getoond dat ik het ook wel eens moeilijk had. Wie is er nu egoistisch?

Dom mens dat je bent. Ik zal het binnenkort nog een keer proberen uit te leggen. Ik wil afsluiting en ga gewoon door met het zoeken naar de liefde die ik nodig heb. Als jij dan je kop uit het zand haalt kunnen we op een normaal niveau communiceren. Dom dom domme meid..