Het is dus pas 1 dag dat het 'over' is...

Misschien is het toch beter om haar even met rust te laten. Ik begrijp heel goed dat 2 weken voor jou nu een eeuwigheid lijkt, maar wat is nou 2 weken als je dat afzet tegen de tijd die jullie daarna nog samen zullen zijn.
Als zij het zo plotseling uitmaakt dan lijkt het me sterk dat ze daar goed over nagedacht heeft. Het zou goed kunnen dat ze zich even wat minder goed voelt en daarom in een impulsieve reactie de relatie beeindigt. Als dat zo is dan zal ze je ongetwijfeld nog wel gaan missen. Als jij je bij haar blijft opdringen dan geef je haar als het ware niet de kans om je te gaan missen. Maar ik begrijp heel goed dat het erg moeilijk is om haar juist nu niet te laten weten hoe veel je om haar geeft. Ik weet ook niet zeker of het beter is om even niks meer van je te laten horen maar ik denk van wel. Doe wat jou het beste lijkt, waar jij het beste gevoel bij hebt. Sterkte ermee!

Jongen, ik heb het ook zo ongeveer meegemaakt. Daarin heb ik fouten gemaakt die ik nu niet meer kan terugdraaien: Ook mijn vriendin, waar ik 2 jaar een relatie mee heb gehad, wilde zo'n 2 ?ɬ† 3 weken alleen zijn, maar ook ik vond dat veel te lang en heb dus tussendoor nog veel contact proberen te zoeken. Dit heeft me uiteindelijk m'n kop gekost, want 3 weken later heeft ze het uitgemaakt. Je enige kans om het misschien weer goed te laten komen is dus om haar gewoon die 2 of 3 weken haar gang te laten gaan. Zoals je het zelf ook zegt, verspeel je anders misschien echt je kansen! Denk maar zo: Liever 3 weken zonder haar dan voor altijd zonder haar!

Succes en ik hoop voor je dat het bij jullie nog wel goed komt!

Groeten Breda076

Hey M.elvin,

Wat ik zou doen is een briefje schrijven waarin je de dingen die je te zeggen hebt in neerschrijft en haar daarna de gevraagde 2 ?ɬ† 3 weken rust gunnen. Dan heb jij niet meer het gevoel dat je nog dingen moet zeggen en dan heeft zij alle beschikbare informatie bij haar die ze volgens jou moet weten en dan kan een beslissing nemen. En voor de rest is het afwachten kerel, geen telefoon, geen smskes, geen mails, geen kadotjes, geen toevallige ontmoetingen,... Gun haar die 3 weken als ze die nodig heeft en schrijf haar die brief... En zoals ze soms zeggen: first things first, dus schrijf die brief en laat haar voor die tijd met rust zoals ze je vroeg... De rest volgt later wel

Sterkte...

Groetjes Bert.

Ik heb echt exact hetzelfde gevoel het is respectloos en onbegripvol. Ook degene die gedumpt worden hebben recht op hun verhaal. Het is zo moeilijk om slechts een toeschouwer te zijn zonder enige invloed.

Man, het lijkt wel of we hetzelfde meemaken, zo herkenbaar. Anders moet je m'n verhaal eens lezen op deze site. Staat onder de titel: Onbegrijpelijk! van Breda076. (dat kun je dan intikken bij 'zoeken') Misschien is het voor jou dan nog herkenbaarder

eej ik heb nu hetzelfde met myn vriend. het doet pyn he? ik moet nu ook wachten, en k weet geen eens hoelang hy zou me bijvoorbeeld vandaag bellen om acht uur maar nu is t negen uur en denk ik niet dat hy nog zal bellen. Hij heeft me een week lang rot behandeld en weinig van zich laten horen en me weggeklikt om een kleine ruzie. En toen k m vannacht tegen kwam in de discotheek zei die dat die me miste en dat die me wilde kussen en alles. en hy zei: kbeloof dat ik je morgen echt bel.. ik heb er dus vandaag achteraan moeten zitten en eindigte jankend in een telefoongesprek met hem, dat hy tijd nodig heeft blabla omdat hy al dat *gezeik* zat is.. en hy zou me belle om 8 uur.. maar nog steeds niet..

negeren is t meest pynlyke wat je kan hebben,
ksnap niet hoe iemand jou ook niet 2 weken ofzo niet kan zien,
dan is er egt bijna geen liefde meer..
kan tog nie anders??

Haha niet erg... het is gewoon precies maar dan ook precies hetzelfde wat ik heb...

Ik heb gister avond nog wel een goed gesprek gehad met haar en op dat moment was de pijn bij mij gewoon weg... natuurlijk voel je het nog met sommige dingen die ze zegt maar het was zo fijn het even weg te hebben. En ik had toen ik weg was gegaan nog 10 minuten een beter gevoel en toen sloeg het weer in.. het gemis... onbeschrijfbaar... en ook wat je beschrijft met het dromen dat heb ik ook echt en gewoon in de droom het gevoel hebben dat het goed is... en dan wakker worden naast je kijken naar de plek waar zij normaal licht... de plek waar ik tegen haar aan kan kruipen en dan keihard beseffen dat zij daar gewoon niet meer is... echt mijn meest fijne plek van het bed is er gewoon niet meer...