dan weer goed, dan weer slecht

afbeelding van Missy23

Deze week de hele week weer gewerkt, heerlijk voelt het om op het werk te zijn, die afleiding, maar als ik dan klaar ben en eenmaal in de auto stap, schieten de tranen me weer in de ogen, weer alleen het weekend in. Hoe kan het dat ik me op het werk goed voel, en buiten het werk om zwaar depressief ben en zoveel verdriet heb. Ik mis hem elke dag!! Zit nog met zoveel vragen, waar ik de antwoorden maar niet op zal krijgen. Ik probeer maar zoveel mogelijk aan de stomme dingen van hem te denken.
En dat zijn er heel heel veel de laaste tijd.
Liefs Missy

afbeelding van Blaster

Heey

Hey Missy, dit herken ik ook heel erg. Als ik bij vrienden ben of gewoon op stap, dan ik er niks aan de hand. (zolang je tenminste geen verliefde stelletjes ziet, of lovesongs hoort) maar vanaf het moment dat je weer alleen bent schiet je direct weer vol en gaan je gedachten maar naar ?ɬ©?ɬ©n ding uit. Probeer dus zoveel mogelijk de afleiding te zoeken en dan wordt het minder na een tijd. Hopelijk heb je er wat aan. Groetjes

afbeelding van Missy23

vrienden...

tja vrienden heb ik niet echt meer na mijn relatie, dat is juist zo moeilijk. door de week heb ik mijn werk, maar in de avond en weekenden ben ik eigenlijk altijd alleen. Weet ook niet hoe ik hier (ik woon nu in een dorpje) zo snel vrienden moet krijgen. Maar dat zal wel met de tijd komen denk ik.. weekends en 'savonds heb ik het meeste last van mijn liefdesverdriet, ik mis hem dan erg.

afbeelding van appeltaartje

Werk...

Ik moet zeggen dat ik het erg herken. Op het werk gaat het allemaal wel. Liefst zou ik 12 uur op een dag werken. Maar eens moet je weer naar huis en "genieten" van je vrije dagen. Ik ben nu 4 keer in de week gaan sporten. Dan gaat het wel. Zelf dacht ik er snel overheen te zijn. Valt echter zwaar tegen..

afbeelding van Missy23

hey appeltaartje,

leuke naam trouwens, appeltaartje Glimlach
Heb net weer mijn werkdag achter de rug vandaag van half 8 tot zes gewerkt. Op mijn werk denk ik er lang zo vaak niet aan, maar zodra ik de deur achter me dichtsla, en in de auto zit, begint het weer, voel me dan direct zo eenzaam, luister ik ook nog naar een cd in de auto met allemaal love songs.. en daar gaan ze weer.. die eeuwige tranen! ook savonds en in het weekend voel ik mij erg alleen en depressief.
Misschien moet ik ook net als jou maar gaan sporten. Maar heb er op het moment ff de energie niet voor. zit nog in de nasleep van pfeiffer.
Liefs Missy

afbeelding van appeltaartje

en lekker ook, appeltaart...

en lekker ook, appeltaart... Het zit je niet mee dan met ook nog de naweeen van Pfeiffer. Tja, op het werk kan je je gedachten wel verzetten. Ongeacht wat voor cd-tje je opzet(tenzij je van carnevalsmuziek houdt Glimlach...)die tranen komen toch wel in de auto...En verder is eigenlijk niets leuk. Ik verplicht me in ieder geval om elke avond een film te kijken. Heb er al heel wat gezien! Verder ga ik regelmatig naar familie, zussen, die wonen in de buurt. Dat zit dan weer mee. Groetjes A-Pie

afbeelding van italygirl

Prison Break

Ik heb 2 maand geleden heel de reeks van Prison Break gezien op DVD en dat was - raar maar waar- echt een remedie voor mij. Moet je ook een proberen, Missy!! Ik werd 's morgens niet meer wakker met het gezicht van m'n ex voor me, maar het knappe snoetje van die acteur Wentworth Miller. Spijtig genoeg ben ik die knappe snoet snel vergeten en denk ik nu terug, meer dan gezond voor me is, aan m'n ex, eigenlijk de hele dag. Vooral sinds ik weet dat hij een andere vriendin heeft. Ik probeer dan snel te denken aan z'n vele slechte kanten die ik de laatste maanden heb ontdekt voor't eerst en dat helpt een beetje, maar dan voel ik me wel echt om de tuin geleid door hem. Alles in huis herinnert me aan hem. Ik zag net Toscane op tv met een nostalgisch muziekje erbij en ja, daar kwamen de tranen weer. Ik vraag me af hoe ik daar ooit nog zal genieten zonder dat ie er bij is.

Liefs,

italygirl

afbeelding van Missy23

italy girl!

Begrijp je gevoel heel goed! Ik heb dat ook alles herinnerd aan mijn ex, zelfs de folders van de winkels die we altijd samen ff doorspitten, gewoon alles. ik mis hem zo enorm!
Mijn ex heeft ook al een nieuwe vriendin , de meid waarmee hij vreemdging!
Kan het niet verkroppen! Steeds in mijn gedachten zie ik hun samen. ik word er misselijk van! ik haat het!
Ik weet echt niet hoelang ik dit nog trek!
het gemis is te intens!
Liefs missy!

afbeelding van italygirl

Lieve Missy, Ik zou je graag

Lieve Missy,

Ik zou je graag bemoedigende dingen zeggen, maar helaas voel ik me daar zelf nu te slecht voor. Ik denk dat dit gewoon een periode is die we doormoeten en dat het veel tijd nodig heeft. Maar die tijd mag je jezelf ook gunnen, dit is niet abnormaal. Ik vond het zo oneerlijk dat hij zich niet rot voelt ofzo (gemeen h?ɬ®) maar dat hij gewoon dit weekend gezellig heeft liggen rollebollen met z'n nieuwe vriendin. Dan vraag ik me af: denkt hij nou nooit eens aan mij? Maar zelfs die dingen zou ik me niet meer moeten afvragen. Hij heeft duidelijk gekozen om niet meer bij mij te zijn. Maar na al die maanden en onze mooie jaren samen, kan en wil ik het soms nog steeds niet geloven. Ach, het zal dan wel zo moeten zijn, en hopelijk komen we ooit sterker uit deze vreselijke tragedie. Wat moet die dag heerlijk zijn dat ik hem ooit tegenkom op straat en kan zeggen: "Blij dat ik van jou vanaf ben!" Want het is duidelijk dat hij me niet verdient, idem bij jouw ex, Missy. Je reactie is normaal dat je de schuld bv. bij z'n ouders gaat zoeken, dat deed ik zelf eerst ook, maar het is uiteindelijk HIJ die beslist h?ɬ®. Het enige wat kan helpen is idd bezig zijn, je op je werk storten of sport ofzo. Goed dat je terug kan gaan werken trouwens! Ik zit zonder job (ben die verloren toen hij wegging en ik in ziekenverlof viel) en eerst had ik die rust nodig, maar nu loop ik de muren op. Ik probeer nu vooral goed voor mezelf te zorgen en neem zalig warme badjes met etherische olietjes erin. Aan kleine dingen terk ik me op en ooit, zal het dan wel beter gaan...en ook met jou, Missy.

Veel sterkte meid!
Ik denk aan je gebroken hart...