Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
dank jullie :)
Dank jullie allemaal. Ik merk dat het zeker helpt het een beetje van mij af te schrijven. En jullie adviezen te lezen.
Misschien ben ik toch niet zo sterk en onafhankelijk als dat ik was voordat we wat begonnen. En ik denk dat ik die sterke onafhankelijke meid weer terug moet vinden...
We hebben afgesproken zaterdag te gaan praten. Ik wil dan gaan aankaarten hoe hij me laat voelen. En dat zeggen dat k het misschien niet waard ben eigenlijk soort van emotionele chantage is.
Wat don zeg is zeker waar misschien schuift hij zijn onkunde op mij af.
Waar ik bang voor ben is dat ik zo graag gelijk wil hebben dat ik zijn kant niet meer zie. of ben ik nu de domme gans die de schuld probeert bij hem weg te nemen.
- sadbumbelbee's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@sadbumbelbee
Misschien is het een beetje een rare vraag, maar waarom ben je nu vooraf jezelf allemaal scenario's aan het bedenken van hoe het eventueel zou kunnen gaan verlopen? Wat voegt het precies voor je toe om dat te doen?
Mijn ervaring is over het algemeen dat het vooraf bedenken van hoe het zou kunnen gaan zijn 99 van de 100x niet overeen komt met de realiteit, en het je vooraf enorm veel stress en stijgende frustratie oplevert wat dan allemaal tot uitbarsting komt op zo'n moment.
Ik weet dat het heel erg moeilijk is om er juist niet mee bezig te zijn nu, maar toch zou ik het je willen adviseren. Het geeft je namelijk veel meer rust om het lekker op z'n beloop te laten, waardoor je ook tijdens dat gesprek niet met al die opgekropte stress zit, en dan over het algemeen ook veel beter in zo'n gesprek staat.
Een paar tips die ik je kan geven is met name gericht op luisteren. Probeer echt naar hem te luisteren. Niet alleen horen, maar ook luisteren. Daar zit een wereld van verschil in. Luisteren betekend namelijk dat je je in zijn situatie probeert te verplaatsen en hem echt probeert te snappen. Empathie dus. Wees dus ook niet bang om door te vragen als iets niet helemaal duidelijk is. Wees ook niet bang voor stiltes te laten vallen. Probeer ook als hij wat vertelt niet al met een antwoord bezig te zijn. Doordat je gedachten dan bij je antwoord zijn hoor je de helft van wat hij vertelt niet, terwijl dat je antwoord juist enorm zou kunnen hebben beïnvloed als je het wel had gehoord.
Dat echte actieve luisteren is voor veel mensen toch vrij moeilijk, maar kan heel waardevol zijn. Pas als je luistert naar wat iemand zegt kan je daarna een oordeel hebben. Een oordeel zonder te luisteren is... tsja... niet handig?
Ik denk dat ik al die
Ik denk dat ik al die scenario's in mn hoofd uitdenk omdat ik voorbereid wil zijn?
En ik snap wat je zegt over luisteren en horen. Ik betrap mezelf erop dat ik dat wel doe. Als bezig zijn met een antwoord voordat hij uitgesproken is. Vooral als ik boos ben of t niet eens ben met wat hij aangeeft.
Daarom heb ik ook heel doelbewust het gesprek niet over WhatsApp of de telefoon gedaan.
Ik vind het gewoon heel moeilijk. Ik kom vaak niet uit mn worden en zeg dan uiteindelijk ook niet duidelijk wat ik wil zeggen.
Jou advies is als ik het goed begrijp me er niet te druk om te maken en er blanco in te gaan?
@sadbumbelbee
Het komt zo over als ik jouw schrijven lees alsof hij twijfelt?
Of hij nog moeite wil doen?
Zoals de eerste tijden? Zou jij dan niet willen vragen wat hij bedoeld precies en van daaruit jouw conclusies gaan trekken?
Ik las dat je hem verstikt, is dat om dat hij niet zeker weet of het de moeite waard is om er voor te gaan? Bedoelt hij dat?
De twijfel?
Schrijf op wat je wil vragen maar geen kruisverhoor.
Alleen die uitspraken die je alarmbellen geven.
Als gevoelens anders worden kunnen beide partijen daar niks aan doen. Dat is een verloop van een relatie.
Hoop natuurlijk dat het goed voor je uitvalt, dat ik het mis heb.
Sterkte en liefs!
Ik denk dat dat precies is
Ik denk dat dat precies is wat ik moet vragen. Wat hem ertoe gezet heeft dat hij dit nu zo. Voelt.
Het is alleen moeilijk. Ik merk dat er snel verwijt bij komt kijken. omdat ik er zo door gekwetst ben.
Misschien toch een brief schrijven die hij kan lezen voordat we gaan praten?
Ik denk dat dat precies is
Ik denk dat dat precies is wat ik moet vragen. Wat hem ertoe gezet heeft dat hij dit nu zo. Voelt.
Het is alleen moeilijk. Ik merk dat er snel verwijt bij komt kijken. omdat ik er zo door gekwetst ben.
Misschien toch een brief schrijven die hij kan lezen voordat we gaan praten?
Hoi Sadbumbelbee,
Ja, het voelt als gekwetst maar is dat vanuit zijn kant zo bedoeld om jou te kwetsen? Hij geeft wel 'iets' aan en je kunt het dan haast niet geloven. Jij gaat er wel 100% voor en als de ander dat opeens anders doet, ben je gekwetst. Ik weet hoe dat voelt.
Wat kun je dan het beste doen? Voor jezelf bekijken, zo en zo behoort een liefdevolle relatie te zijn. Het zou leuk behoren te zijn en niet dat jij je rot voelt. Voor beiden een relatie met meerwaarde.
Wat zou jij zeggen als het een familielid of vriendin zou overkomen, vraag je dat eens af, voor jezelf?
en denk met het verstand. Ik vind wel dat hij iets aangeeft, ik had dat ergens weggestopt omdat ik zo verliefd was.
Door je gekrenkte emoties is het moeilijk om het te kunnen overzien, je denkt meer met je gevoel, probeer realistisch te denken, geef dat gevoel even een zet naar achteren
Misschien kun je eerst ff voor jezelf een brief schrijven.
Kun je later altijd zien, wat je ermee gaat doen.
Afstand en niet gaan trekken of overtuigen. Iemand moet ZELF willen. Als jij zegt (zaterdag?) dat jij 100% voor de relatie gaat qua gevoel en alles, wat is zijn kant?
Relaties zijn soms hoofdpijn.
@sadbumbelbee
Dat je voorbereid wilt zijn snap ik en is ook goed, maar is dat dan niet beperkt tot alleen voor jezelf je eigen mening duidelijk hebben en niet alvast gaan bedenken wat zijn reactie daarop zal gaan worden? Je vult nu alvast voor hem in wat hij gaat zeggen... Waarom heb je dan nog een gesprek als je dat al weet? Oftewel, bedenk wat jij wilt (en als het goed is weet je dat al toch?) en laat het daarbij.
Als je nu echt heel veel moeite hebt om te zeggen wat je wilt, dan kan je het natuurlijk ook opschrijven in een brief of puur voor jezelf om je eigen verhaal goed op orde te hebben. Ik herken veel van wat je zegt hoor, want ik vind het ook altijd moeilijk om écht te zeggen wat ik wil, en vaak dat je halverwege zo'n gesprek plots alle kanten op gaat, of juist heel erg op 1 klein puntje blijft hangen waardoor de rest niet aan bod komt. Dan is een brief schrijven en die samen lezen soms een heel goede manier om toch netjes alles duidelijk te krijgen.
Dus ja, ik zou er inderdaad blanco ingaan, maar dan wel blanco in de zin van totaal open staan voor zijn kant van het verhaal. Wel je eigen mening vast duidelijk hebben, maar niet ook voor het gemak zijn mening vast klaar hebben. Hij is oud en wijs genoeg om zelf een mening te hebben toch?
het gaat er toch niet om dat
het gaat er toch niet om dat jij gelijk wilt hebben, het gaat er om dat jij je door zo'n opmerking klote voelt en dat hij dat totaal niet erkent, er niet eens naar luistert, het afwimpelt met dat jij te emotioneel bent. Een normaal gesprek hierover is niet eens mogelijk met hem.
Het gaat ook niet om wie schuld heeft of niet, het gaat erom: kun jij je bij zo'n persoon fijn voelen, is er een basisrespect naar jou toe en erkenning van jouw gevoelens aanwezig? Kan hij zich - ook al is hij het dan misschien niet altijd met jou eens - verplaatsen in jou, hoe jij je voelt, luistert hij of wordt de bal meteen teruggekaatst en krijg jij vervolgens het verwijt?
Ik vind het advies van Kroegtijger mooi, luisteren staat centraal, alleen ik zou ook zeggen: blijf ook vooral heel goed luisteren naar jezelf en jouw onderbuikgevoel. Laat je niet aan het twijfelen brengen, als jij je rot voelt, voel jij je rot. Ik lees in jouw blog nu alweer de zelftwijfel: zie ik zijn kant wel? Denk dat jij dat heel goed probeert, het is goed dat jij zijn kant probeert te begrijpen maar wat hij zegt is niet 'een soort van' emotionele chantage, het is gewoon voluit emotionele chantage! En met dat gedrag van hem, daar moet jij wat mee. En het luisteren moet vooral ook van beide kanten komen. Die empathie moet er wel ook naar jou toe zijn.
Helemaal eens inderdaad met
Helemaal eens inderdaad met dat je zeker goed naar jezelf moet luisteren ja. Want je kan heel goed naar een ander luisteren, maar dat wil niet zeggen dat je het er ook mee eens moet zijn. Als zijn en jouw mening onverenigbaar blijken dan is het helaas niet anders, en dan is aan je eigen gevoel afbreuk doen eigenlijk nooit een goede structurele oplossing. Vroeg of laat zal dat altijd weer de kop op steken dan want je gaat namelijk tegen je eigen gevoel in. Dat kan je even volhouden, maar je hele leven lukt dat niet.
Dank jullie beide. Ik heb
Dank jullie beide.
Ik heb zeker stof tot nadenken. Ik denk dat ik een brief ga schrijven. En ik wil daarin aangeven dat hoewel hij vind dat hij goed communiceert en eerlijk met me is door aan te geven dat hij niet zeker weet of ik de moeite nog wel waard ben. Ik het ervaar als emotionele chantage. En dat ik het fijn zou vinden als hij concreet kon zijn in wat hem dwars zit en wat hij daarbij van mij verwacht.
Ook wil ik aangeven dat ik mezelf wellicht een beetje kwijt ben geraakt in deze relatie. En dat ik in mijn ogen misschien weer wat meer voor mezelf moet gaan doen. En wat ik daarin van hem nodig heb is ruimte. En dat hij niet gelijk jaloers of wantrouwend wordt omdat ik dingen voor mezelf wil doen.
Is dat verstandig?
Ik probeer verwijten te vermelden...god wat voel ik me toch jong en onervaren als het hierom gaat.
Ik heb echt super veel aan jullie adviezen en jullie kijk erop. Dus mijn dank!
Hoi Bumbelbee
Misschien kun je eerst een brief aan jezelf schrijven.........
Communicatie zou 4 peilers moeten hebben. Hij zegt dingen die hij bedoelt, en jij zegt de dingen die jij bedoelt. Hij luistert naar wat jij te zeggen hebt, en jij luistert naar wat hij te zeggen heeft. Als een of meerdere van die peilers niet goed gaan, dan gaat de communicatie niet goed.
In het boekje "Stay or Leave" van Beverly Stone wordt dit beschreven als Assertief zijn (vertellen wat jij te vertellen hebt) en Cooperatief zijn (luisteren naar wat de ander te vertellen heeft). Om goed te communiceren moet je beiden assertief zijn (vertellen wat je te vertellen hebt) en beiden cooperatief zijn (luisteren wat de ander te zeggen heeft). Als jij niet assertief genoeg bent (niet duidelijk genoeg zegt wat je wilt zeggen), dan kan je twee problemen krijgen.
Eerste probleem ontstaat als de ander ook niet luistert (niet cooperatief is), is dat je je problemen gaat vermijden. Jij vertelt je problemen niet meer, de ander luistert toch niet, dus laat maar............. Het andere probleem kan zijn dat je de ander teveel tegemoet gaat komen. Jullie luisteren wel naar elkaar, maar doordat jij je mening niet uitspreekt ga je teveel mee met de ander.
Maar altijd, als jij je mening niet duidelijk op tafel legt, stel je je te bescheiden op. Belangrijk is dus dat jij wel zegt wat je wil zeggen. En daarvoor is het misschien goed als je weet WAT je wilt zeggen, wat jou dwars zit, misschien eerst een brief aan jezelf schrijven? En daarna daar toch over gaan praten........
Niet de moeite waard zijn
Hoe hij naar je formuleerde of je wel de moeite waard bent is erg beledigend vind ik. Respectloos. Kijk goed of je nog met hem verder kunt. Hij moet hier minstens voor door het stof. Ik vrees echter dat hij dat niet gaat doen, want tot 2x toe (of vaker?) liet hij je dit op die manier weten.
Sterkte, en bedenk dat je zelfrespect houden het belangrijkste is.
Het is lastig. Want hij
Het is lastig. Want hij ervaart het al communicatie. Hij voelt het en deelt het dus. Omdat eerlijk zijn met elkaar belangrijk is....
Ik weet ook nog niet waar het heen gaat. Heb wel voor mezelf besloten wat meer voor mezelf te kiezen