Logisch dat je dit zo voelt lijkt me. Je komt in een volgende fase, en bent op een bepaalde manier over haar heen. Ook jij bent verder gegaan zonder haar, en bouwt nu aan je eigen leven.

Ik ben het niet helemaal met je eens als je zegt dat hun maar gewoon doorgaan met leven en de ander hier met het verdriet en de ellende zit. Ik ben ook weleens de "dumpende" partij geweest, en dan echt van lange relatie (4,5 en 3,5 jaar) en ondanks dat ik degene ben die de keus maakte, en mezelf dus al enigszins voorbereidt had, was het voor mij ook echt niet makkelijk om mijn draai alleen zonder hem weer te vinden. Dit liet ik natuurlijk aan hem niet merken, want ik had immers in zijn ogen alle ellende aangericht, maar het feit dat het niet meer ging, maakt niet dat ik het gelijk maar leuk vond om zonder iemand te zijn. Om niet meer dingen met hem te kunnen doen en delen, terwijl we dat dagelijks deden voorheen.

When a heart breaks it won't break even. Vaak is dat zeker waar. Vooral omdat de dumpende partij er al over nagedacht heeft vooraf en daardoor voorbereiding heeft gehad die bij de ander vaak pas begint als het besluit genomen is. Ja, ik leefde al naar het moment van de breuk toe, en ja, ik verwerkte daardoor deels in mijn relatie al een deel van mijn ldvd.... Maar harteloos ben ik niet, alleen het besef voor mij dat ik niet gelukkig met iemand zou worden, en het daarna nog 100 keer een kans geven in mijn hoofd, omdat het nog kan veranderen, heeft ervoor gezorgd uiteindelijk de conclusie te moeten trekken dat stoppen de enige optie voor me was om gelukkig te worden (met alle gevolgen van dien, ook voor mij.... Samenwonen, koophuis en alle andere ellende en rompslomp).

Het feit dat je het niet merkt, zegt niet dat het er niet is.... Ik had ook ldvd, maar mijn ex is op dat moment niet de persoon geweest waar ik dat mee wilde delen.... Ik wilde stoppen, dus zocht het delen van mijn ldvd ook ergens anders. Bij vrienden en familie.....