Het is nu een week geleden dat hij met de boodschap kwam: ik hou niet meer van je en ben niet meer gelukkig met jou. Van de ene op de andere dag. We zijn nu een week verder, en ik heb hem sinds woensdag niet meer gezien. Toen heb ik hem het huis uit gestuurd. Dit weekend slaapt hij wel thuis maar ik zit al sinds donderdag bij vriendinnen. En sinds vrijdag avond heb ik ook niets meer van hem gehoord. Hij bleef me maar bellen en berichtjes sturen; maar daar kreeg ik zelf alleen maar valse hoop van. En dat terwijl hij toch echt heel duidelijk is geweest, en nare dingen tegen me heeft gezegd die me heel veel pijn hebben gedaan. ( Ik ben niet alleen niet meer verliefd op je maar ik vind je ook niet leuk en aantrekkelijk meer. Als je weg bent, mis ik je niet zoals ik andere personem heb gemist etc)
Gister begon ik heel erg de twijvelen of hij misschien iets voor een ander voelt, een colega van hem. Hi heeft gezegd dat hij niets mer hasr heeft. En ik zei ok, als jij dat zegt dan geloof ik dat. Maar toen ging hij door: en als dat wel zou zijn, wat dan? Maakt het iets uit voor jouw als ik ja zou zeggen? En wat als ik alsnog verliefd op haar wordt?
En dat deed natuurlijk heel veel pijn en wakkerde mij. Twijvels weer aan. Ben behoorlijk sterk geweest de afgelopen 3 dagen, maar sinds gister bekruipt me een naar, vies, zwart gevoel als een dikke klevende laag. Het overwoekerd alle kleine beetjes hoop en positiviteit die ik nog had, het verslind me van binnen. Het heeft een knoop ik mijn maag gelegd en een zwarte mist hangt in mijn hoofd. Verdriet en pijn is alles wat ik voel...